Κάποιοι "δικοί μας" που φωνασκώντας βαδίζουν στο δρόμο για το βάλτο... (Β.Ι.Λένιν)...

"... Βαδίζουμε σαν συμπαγής ομάδα από έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι με χέρι. Είμαστε απ' όλες τις μεριές κυκλωμένοι από εχθρούς, και είμαστε σχε-
δόν πάντα αναγκασμένοι να βαδίζουμε κάτω από τα πυρά τους. Ενωθή­καμε ύστερα από ελεύθερα παρμένη απόφαση για να πολεμή­σουμε τους εχθρούς κι όχι για να πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, που οι κάτοικοι του από την αρχή μας κατέκριναν, γιατί ξεχω­ρίσαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα αντί το δρόμο της συμφιλίωσης. 
Και τώρα μερικοί από μας αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ' αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζ-
ουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνιέστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο! - Ω, ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι όχι μόνο να μας καλείτε, μα και να πάτε όπου θέλετε, ακόμα και στο βάλτο· έχουμε μάλιστα τη γνώμη, ότι η πραγματική θέση σας βρίσκεται ίσα-ίσα στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να σας προσφέρουμε κάθε βοήθεια για να κουβαληθείτε εκεί. Μόνο άστε 
τα χέρια μας τότε, μη πιάνεστε από μας και μη λερώνετε τη μεγάλη λέξη ελευθερία, γιατί 
και μεις είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου μας αρέσει, ελεύθεροι να πολεμήσουμε όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και κείνους που τραβάνε για το βάλτο! ..."

*Μικρό απόσπασμα από το έργο του Β.Ι.Λένιν  «Τι να κάνουμε;»

Αυτοί, που ποτέ δεν "συνάντησαν" τον Μαρξισμό - Λενινισμό...

Η απογοήτευση και ο πεσιμισμός, δεν μπορούν να πηγαίνουν μαζί με αυτούς 
που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία… τη ζωή…
Δεν ταιριάζουν στους αγωνιστές και στους αταλάντευτους…
Δεν χαρακτηρίζουν τους οραματιστές και τους επαναστάτες…

Η απογοήτευση και ο πεσιμισμός, χαρακτηρίζουν ανθρώπους, των οποίων 
η ιδεολογική και ταξική σκέψη είναι θολή...
Χαρακτηρίζουν τους απαίδευτους, τους βιαστικούς... και όλους αυτούς, οι 
οποίοι αντιλαμβάνονται την εξελικτική διαδικασία των κοινωνιών και τις κοινωνικές ανατροπές, μόνο ως γεγονός το οποίο θα πρέπει (θα έπρεπε) να συντελεστεί αποκλειστικά εντός των ορίων της δικής τους βιολογικής ζωής...

Στην πραγματικότητα, χαρακτηρίζουν όλους αυτούς, οι οποίοι ποτέ στη ζωή 
τους, δεν "συνάντησαν" τον Μαρξισμό - Λενινισμό και φυσικά τον μαρξιστικό - διαλεκτικό τρόπος σκέψης…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Ο λαός «πληρώνει τη νύφη» της βαθύτερης εμπλοκής...

Η Σύνοδος των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε τους μεγάλους κινδύνους από τους ανταγωνισμούς στην περιοχή και ανέδειξε την Ελλάδα δεύτερη σε ποσοστό δαπανών για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, ανάμεσα στα κράτη - μέλη
Τη διαθεσιμότητα της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τη συμμετοχή και το ρόλο της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μεσογείου, ανέπτυξε ο Έλληνας υπουργός Άμυνας στη Σύνοδο των ομολόγων του στο ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε χτες στις Βρυξέλλες.
Η κυβέρνηση συμφωνεί και επιδιώκει να ενισχυθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυ-
γα, που περιλαμβάνει και τη Μεσόγειο, διεκδικώντας μάλιστα αυξημένη συμμετοχή της Ελλάδας.
Τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που κατατάσσουν την Ελλάδα δεύτερη στη λίστα με τα κράτη - μέλη που δαπανούν τα περισσότερα χρήματα ως ποσοστό του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες, σχετικές με τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (30 Ιούνη 2017)

30 Ιούνη... Από τη στήλη του Ριζοσπάστη... "Σαν σήμερα"...

1892 Γεννιέται ο λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης (πραγματικό όνομα Ευστράτιος Σταματόπουλος).

1934 Τη «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» στη Γερμανία, ο Χίτλερ εκκαθαρίζει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους (κυρίως ηγετικά στελέχη των Ταγμάτων Εφόδου). 

Την ίδια νύχτα, δολοφονείται μαζί με τη γυναίκα του και ο αρχηγός του κόμματος των Καθολικών, Κουρτ φον Σλάιχερ (καγκελάριος το 1932).

1941 Συγκροτείται η Κρατική Επιτροπή Άμυνας (ΚΕΑ) της Σοβιετικής Ενωσης, με 

Πρόεδρο τον Ι. Β. Στάλιν.

1948 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στην Αμφιλοχία.

1947 Έπειτα από τριήμερες μάχες, ο ΔΣΕ Κρήτης χτυπά και διαλύει δυνάμεις της χωρο-φυλακής και των συμμοριών των Μπαντουβά και Κατσιά που δρούσαν στην επαρχία Αμαρίας (Ψηλορείτης). Οι ένοπλες αστικές βενιζελικές οργανώσεις «οπλαρχηγών», 

όπως π.χ. του Μπαντουβά, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καταστολή του λαϊκού κινή-

ματος στην Κρήτη, βασανίζοντας και δολοφονώντας δεκάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.

1951 Ξεκινά τις εργασίες του το (επαν)ιδρυτικό Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (COMISCO) στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, με τη συμμετοχή 34 σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

1957 Γεννιέται η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου.

1960 Το Κονγκό (Ζαΐρ) αποκτά την ανεξαρτησία του από το Βέλγιο. 

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, με ηγέτη τον Πατρίς Λουμούμπα, κερδίζει τις πρώ-

τες εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση. Ωστόσο, οι φιλοσοβιετικές θέσεις της νέας κυβέρνησης δεν άρεσαν στους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι στήριξαν τον πραξικοπηματία Μομπούτου, ανέτρεψαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση (ο ίδιος ο Λουμούμπα δολοφονήθηκε μετά από άγρια βασανιστήρια) και στη χώρα επιβλήθηκε δικτατορία.

1971 Τα τρία μέλη του πληρώματος του σοβιετικού διαστημόπλοιου «Σογιούζ 11» πε-

θαίνουν, όταν πέφτει η ατμοσφαιρική πίεση μέσα στο θάλαμό τους. Είχαν μόλις κάνει 

ρεκόρ 570 ωρών και 22 λεπτών αντοχής στο Διάστημα.

1971 Ο πρωθυπουργός της Μάλτας, Ντομ Μίντοφ, ακυρώνει τη δεκαετή συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τη Βρετανία. Τρεις μέρες νωρίτερα, είχε απαγορεύσει στον 

6ο Στόλο την είσοδο στα λιμάνια της Μάλτας. Την ίδια ώρα όδευε προς τη Βαλέτα 

ο πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης, μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.

1984 Πεθαίνει η Αμερικανίδα συγγραφέας και σεναριογράφος Λίλιαν Χέλμαν.

2009 Πεθαίνει η Γερμανίδα χορεύτρια και χορογράφος Πίνα Μπάους.

Το δικό μας αιώνιο τραγούδι...

Μεταξύ ανεργίας και "ομηρίας" χιλιάδες εργαζόμενοι...

Η ρύθμιση που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή, δρομολογεί απολύσεις και δεν ικανοποιεί το δίκαιο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπερψηφίστηκε χτες η τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο Εσωτερικών στη Βουλή για τους συμβασιούχους στην καθαριότητα των ΟΤΑ.
Η ρύθμιση προβλέπει την υπογραφή νέων συμβάσεων για λίγους ακόμα μήνες και στη συνέχεια την απόλυση χιλιάδων από αυτούς, καθώς οι θέσεις που θα προκηρυχτούν από 
τον ΑΣΕΠ υπολείπονται κατά πολύ από τον σημερινό αριθμό των συμβασιούχων.
Το ΚΚΕ καταψήφισε την τροπολογία, σημειώνοντας ότι δεν απαντά στις αγωνίες και τα αιτήματα των εργαζομένων, που μέρες τώρα αγωνίζονται για τη διασφάλιση της δουλειάς τους. Απαίτησε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει το αίτημα των εργαζομένων να μετατραπούν τώρα σε αορίστου όλες οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Το ίδιο αίτημα στηρίζουν με κοινή τους δήλωση οι πέντε δήμαρχοι που έχουν εκλεγεί με 
το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Πανελλαδική απεργία αύριο Πέμπτη των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Συγκέντρωση σήμερα, στις 10 π.μ., στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, με κάλεσμα της Παναττικής Επιτροπής Συμβασιούχων.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (28 Ιούνη 2017)

Η ηλιαχτίδα της ζωής...

Βουβό το κλάμα στις φτωχογειτονιές των αγγέλων...
Παραπονεμένο το τραγούδι στα χείλη των παιδιών...
Μια ηλιαχτίδα ελπίδας παραμονεύει πίσω από το παραθύρι...
Ψάχνει... 
ζητάει χώρο για να μπει... 
να φωτίσει ζωές...
Να ακουμπήσει το χαμόγελο στο βλέμμα των ανθρώπων...
Να κεντήσει σε καθαρό καμβά το περιστέρι της ειρήνης…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Απόσπασμα από τη "Σύνοψη" του Κώστα Τριπολίτη...

Κι όμως ξέρω ότι είσαι σαν και μένα...
σε συνάντησα στην άσφαλτο θαρρώ...
περιμένοντας μαζί καινούργια γέννα...
με σημαίες κι ενδοφλέβιο ορό.

Μεγάλη αντιπολεμική - αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη...

Με ισχυρό ΚΚΕ και Κοινωνική Συμμαχία ο λαός έχει τη δύναμη να αλλάξει πορεία... Το νέο φυλλάδιο του Κόμματος για τις πολιτικές εξελίξεις και την πρόταση διεξόδου...

25 Ιούνη... Από τη στήλη του Ριζοσπάστη... "Σαν σήμερα"...

1795 Γάλλοι βασιλόφρονες και Βρετανοί στρατιώτες αποβιβάζονται στις γαλλικές ακτές 

της Βρετάνης, για να καταπνίξουν τη Γαλλική αστική Επανάσταση.

1826 Στη μάχη του Διρού, οι οπλισμένες με δρεπάνια Μανιάτισσες σταματούν τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ, που έκαναν αιφνιδιαστική απόβαση, για να πλαγιοκοπήσουν 

τους οχυρωμένους, στα στενά του Αρμυρού, Μανιάτες. Μετά από αυτό, ο Ιμπραήμ εγκατέλειψε κάθε σκέψη να πάρει τη Μάνη.

1876 Στη μάχη του Λιτλ Μπιγκ Χορν (25-26/6/1876), οι Ινδιάνοι Ντακότα, Τσεγιέν και Αράπαχο, κατατροπώνουν το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ υπό τον συνταγματάρχη Κάστερ, ο οποίος πέθανε μαζί με τους 267 άνδρες του. Πρόκειται για μια από τις λίγες 

νίκες που πέτυχαν οι ιθαγενείς Αμερικανοί απέναντι στον επεκτατισμό των ΗΠΑ κατά 

τον «Μεγάλο Πόλεμο των Σιου» το 1876.

1925 Στρατιωτικό πραξικόπημα εκδηλώνεται στην Ελλάδα. Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανατρέπει την κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου και εγκαθιδρύει δικτατορία,

την οποία επιχειρεί να καλύψει με κοινοβουλευτικό μανδύα σχηματίζοντας κυβέρνηση, 

στην οποία παρέχουν την εμπιστοσύνη τους όλα σχεδόν τα αστικά κόμματα.

1943 Σχεδόν 100.000 λαού διαδηλώνουν στην Αθήνα διαμαρτυρόμενοι για την εκτέλεση 106 κομμουνιστών στο Κούρνοβο. Οι διαδηλωτές απαιτούν το σταμάτημα των εκτελέσεων, των συλλήψεων και την κατάργηση της ομηρίας. Στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις κατα-στολής έπεσαν νεκροί 15 διαδηλωτές, ενώ τραυματίστηκαν 75.

1944 Τμήματα του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ μπαίνουν στη Νάουσα, απομονώνουν 

τη γερμανική φρουρά και παίρνουν από το εργοστάσιο Λαναρά 220 φορτία ύφασμα, ρουχισμό και κουβέρτες.

1950 Ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής υποδαύλισης, ξεσπά ένοπλη σύγκρουση ανά-

μεσα στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και τη Νότια Κορέα. Στις 27/6 το Συμ-

βούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει την αποστολή στρατευμάτων για την υποστή-

ριξη της Νότιας Κορέας, διεθνοποιώντας έτσι την πολεμική σύγκρουση. Στην ιμπερια-

λιστική επέμβαση που ακολούθησε, μετείχαν συνολικά 23 κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Τελικά ο πόλεμος έληξε με την υπογραφή ανακωχής (27/7/1953) και τη διατή-

ρηση των συνόρων των δύο κρατών στο ύψος του 38ου Παραλλήλου. Το κόστος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης σε ανθρώπινες ζωές ήταν τρομακτικό. Σε σχεδόν 3.000.000 υπολογίζονται οι νεκροί ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό, αποτέλεσμα - μεταξύ άλλων - 

και των αδιάκριτων και ισοπεδωτικών βομβαρδισμών βορειοκορεατικών πόλεων από 

την αεροπορία των ΗΠΑ.

1951 Εγκαινιάζεται η έγχρωμη τηλεόραση από το δίκτυο CBS στη Νέα Υόρκη.

1969 Στο Παρίσι πραγματοποιείται μεγάλη συγκέντρωση ενάντια στην παροχή όπλων 

στη χούντα από τη γαλλική κυβέρνηση.

1991 Η Σλοβενία ακολουθεί το παράδειγμα της Κροατίας, αποχωρεί από τη Γιουγκοσ-

λαβία και διακηρύσσει την ανεξαρτησία της.

1997 Πεθαίνει ο Γάλλος ωκεανογράφος Ζακ Ιβ Κουστό.

Η Κομμουνιστική κοινωνία και η αντίληψη της ελευθερίας της «Ανοιχτής Κοινωνίας» στα πλαίσια του καπιταλισμού...

"...Σε ότι αφορά το ανθρώπινο άτομο και την ελευθερία του (αφού τόσος λόγος γίνεται 
περί δημοκρατίας και ελευθερίας στην αντίληψη της «Ανοιχτής Κοινωνίας»), καλό είναι 
να υπενθυμίζεται σε μόνιμη βάση από τους μαρξιστές κάτι που συχνά παραλείπουμε : 

- Ο Κομμουνισμός, που αποτελεί τον πρακτικό και ρεαλιστικό στόχο του κινήματός μας, βασίζεται στην ανθρώπινη υποκειμενικότητα, στην προσωπικότητα, η ανάπτυξη της
οποίας (της κάθε προσωπικότητας όμως, όλων των ατόμων που ζουν στην κοινωνία) 
είναι ο βασικός όρος οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας. 
- Ο Κομμουνισμός ως οργανωμένη κοινωνία/τρόπος ανθρώπινης συμβίωσης δεν μπορεί 
να υπάρχει αν έστω και ένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν έστω και ένας άνθρωπος 
δεν παίρνει προσωπικές πρωτοβουλίες και προσωπικές αυτοσυνείδητες και ελεύθερες αποφάσεις. 
- Ο Κομμουνισμός ως κοινωνία είναι μια ανθρώπινη κατάσταση που δε συνιστά το τέλος, αλλά την αφετηρία της αληθινής ανθρώπινης ιστορίας και ως εκ τούτου αποτελεί τη μόνη πραγματικά «ανοιχτή» κοινωνία. 

Η διαφορά μας  από τους σύγχρονους αστούς πολιτικούς και ιδεολόγους και κάποιους ψευδο-«ελευθεριακούς» διανοούμενους) είναι πρώτον, ότι δε βαφτίζουμε τα απατηλά αστικορεφορμιστικά φτιασιδώματα της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας ελεύ-
θερη κοινωνία με ελεύθερους ανθρώπους, δηλαδή δεν παίρνουμε τα όνειρά μας για πραγματικότητα, δεύτερον, επιδιώκουμε πρακτικά την οικοδόμηση της ελεύθερης κομμουνιστικής κοινωνίας, τρίτον, αυτό το επιδιώκουμε με τα μέσα και τις προϋποθέ-
σεις που μπορεί στ’ αλήθεια να επιτευχθεί, γνωρίζοντας ότι δε θα φτιαχτεί κουνώντας 
το μαγικό ραβδάκι μας, καθώς και ότι εμείς οι ίδιοι, ως άτομα και προσωπικότητες, το 
πολύ-πολύ να προφτάσουμε κάποια προεικάσματά της. 

Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι ο κομμουνισμός δεν είναι απλά κάποιο μακρινό ιδανικό, 
αλλά μια πραγματική ιστορική κίνηση («Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος») 
που έχει ήδη ξεκινήσει, ένας υπαρκτός και πρακτικός αγώνας στον οποίο οι άνθρωποι 
που συμμετέχουν διευρύνουν τα όρια της ελευθερίας της προσωπικότητας στην ανθρώ-
πινη ιστορία. 
Η ελευθερία δε θα έρθει απλώς «κάποτε», έρχεται συνεχώς, αναπτύσσεται κάθε μέρα 
στην κοινωνική πάλη (που αποτελεί ταυτόχρονα και πάλη με τον ίδιο τον εαυτό μας, με 
τις πηγές της δουλείας μέσα μας). Γιατί η ελευθερία είναι όντως ακριβώς η πρακτική 
του να παίρνει κανείς προσωπικές, υπεύθυνες, συνειδητές και συχνά ακριβές, οδυνηρές, αλλά αναγκαίες αποφάσεις για τον εαυτό του και τον κόσμο. 
Ελευθερία είναι η συνειδητοποιημένη αναγκαιότητα..."

*Απόσπασμα από άρθρο του Αποστόλη Χαρίση, με τίτλο "Καπιταλισμός και ανοιχτή κοινωνία", το οποίο δημοσιεύθηκε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ) το 
2001 (τεύχος 6)

Απόσπασμα από τον "Θούριο" του Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου)...

Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος)...

Σαν σήμερα, 24 Ιούνη του 1798, ο πρόδρομος και πρωτομάρτυρας του απελευθερωτικού Αγώνα Ρήγας Βελεστινλής, ο αποκαλούμενος Φεραίος , στραγγαλίστηκε από τους Τούρ-κους φρουρούς του σε κάποιο υγρό κελί του φρουρίου του Βελιγραδίου, μαζί με τους συντρόφους του. Ο Ρήγας Φεραίος , υπήρξε ο πλέον χαρακτηριστικός τύπος λογίου, που συνδύαζε άμεσα το κήρυγμα του διαφωτισμού με την επαναστατική δράση. 
Ο θάνατός του έδωσε το έναυσμα για την τελική φάση που απέληξε στον πόλεμο της ανε-ξαρτησίας το 1821. 
Στις 24 Ιούνη του 1798, αργά το βράδυ, οκτώ Έλληνες που κρατούνταν φυλακισμένοι στο κάστρο «Neboisa» του Βελιγραδίου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στα κελιά τους διά της με-θόδου του στραγγαλισμού. Ήταν ο Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος ), ετών 40, ο Ευστράτιος Αργέντης, έμπορος από τη Χίο, ετών 31, ο Δημήτριος Νικολίδης, γιατρός από τα Ιωάννινα, ετών 32, ο Αντώνιος Κορωνιός έμπορος και λόγιος από τη Χίο, ετών 27, ο Ιωάννης Καρατ-ζάς, λόγιος από τη Λευκωσία της Κύπρου, ετών 31, ο Θεοχάρης Γεωργίου Τουρούτζιας, έμπορος από τη Σιάτιστα, ετών 22, ο Ιωάννης Εμμανουήλ, φοιτητής ιατρικής, από την Καστοριά, ετών 24 και ο αδελφός του Παναγιώτης Εμμανουήλ, υπάλληλος του Αργέντη, ετών 26. Τα πτώματα των νεκρών ρίχτηκαν στο Σάβα, παραπόταμο του Δούναβη.

Αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη...

Σήμερα, συγκέντρωση στη 1 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους, στο πλαίσιο του Διημέρου Βαλκανικής Αντιπολεμικής και Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης Συνδικάτων. 
Θα ακολουθήσει πορεία στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο.
Αύριο, Κυριακή, η Συνάντηση Συνδικάτων και Συνδικαλιστών από τα Βαλκάνια και χώ-
ρες της ευρύτερης περιοχής
Χιλιάδες εργαζόμενοι απ' όλη τη χώρα, αλλά και αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, συνταξιούχοι και νεολαία φτάνουν οργανωμένα από το πρωί στη Θεσσαλονίκη, 
για να πάρουν μέρος στην αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, 
με συγκέντρωση και πορεία στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της πόλης.
Η διαδήλωση οργανώνεται στο πλαίσιο του Διημέρου Βαλκανικής Αντιπολεμικής και Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης Συνδικάτων και θα ολοκληρωθεί με συναυλία στο χώρο του ΑΠΘ. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται αύριο, με τη Συνάντηση Συνδικάτων και Συνδικαλιστών από τα Βαλκάνια και χώρες της ευρύτερης περιοχής, στις 10 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
Αποφάσεις συμμετοχής στη σημερινή κινητοποίηση έχουν πάρει 114 συνδικαλιστικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων 12 Ομοσπονδίες και 8 Εργατικά Κέντρα. Στη Συνάντηση Συνδικάτων και Συνδικαλιστών έχουν δηλώσει συμμετοχή οργανώσεις από Σερβία, ΠΓΔΜ, Κύπρο, Ιταλία, Παλαιστίνη, Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία, ενώ την πρωτοβουλία χαιρετίζουν συνδικάτα από Βοσνία, Ιράκ και ομάδα συνδικαλιστών από τις ΗΠΑ.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (24 Ιούνη 2017)

24 Ιούνη... Από τη στήλη του Ριζοσπάστη... "Σαν σήμερα"...

1812 Η «Μεγάλη Στρατιά» του Ναπολέοντα εκστρατεύει κατά της Ρωσικής Αυτοκρα-

τορίας. Από τους 685.000 στρατιώτες του Ναπολέοντα, μόλις οι 120.000 θα γυρίσουν 

πίσω ζωντανοί.

1859 Στη φονική μάχη του Σολφερίνο, στη Λομβαρδία, οι Γάλλοι νικούν τους Αυστρια-

κούς. Η θέα των αιμόφυρτων και αβοήθητων τραυματιών δίνει στον Ελβετό Ερρίκο 

Ντυνάν την ιδέα της δημιουργίας του Ερυθρού Σταυρού, που υλοποιήθηκε 4 χρόνια αργότερα.

1901 Πραγματοποιείται στο Παρίσι η πρώτη έκθεση ζωγραφικής του 20χρονου Ισπα-

νού κομμουνιστή καλλιτέχνη Πάμπλο Πικάσο.

1919 Ξεσπά αντεπαναστατικό κίνημα στη Βουδαπέστη. Τα ένοπλα σώματα των εργα-

τών και των στρατιωτών συνέτριψαν τους αντεπαναστάτες. Η ήττα τους όμως ήταν προσωρινή. Με τη συνδρομή και των Γάλλων ιμπεριαλιστών, οι δυνάμεις της αντε-πανάστασης κατάφεραν να ανατρέψουν τη σοβιετική εξουσία την 1/8.

1933 Με την προστασία της αστυνομίας αναχωρούν από την Θεσσαλονίκη με ειδικά ναυλωμένο τρένο 1.000 περίπου μέλη της φασιστικής οργάνωσης «Εθνική Ένωση 

Ελλάς» (ΕΕΕ) και «Αλκιμοι» (οργάνωση νεολαίας της ΕΕΕ). Σκοπός τους: Να παρε-

λάσουν στην Αθήνα σε μια επίδειξη δύναμης. Οι εργάτες της Αθήνας και του Πειραιά «υποδέχονται» τους φασίστες με διαδηλώσεις, ενώ και στη Λάρισα το τρένο που τους μετέφερε πετροβολείται από τους εργαζόμενους της πόλης.
Η πρωτεύουσα στρατοκρατείται. Επιδρομές της αστυνομίας γίνονται στα γραφεία 

του «Ριζοσπάστη», δεκάδες εργάτες συλλαμβάνονται, ενώ καίρια σημεία πιάνονται 

από ισχυρές δυνάμεις προκειμένου να διεξαχθεί η πορεία των φασιστών ανενόχλητη. 

Ωστόσο, στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά έγιναν πραγματικές μάχες. 

Οι ΕΕΕλίτες μαζί με τους αστυνομικούς επιτέθηκαν στους εργάτες κάνοντας ακόμα 

και χρήση όπλων. Ως αποτέλεσμα των δολοφονικών αυτών επιθέσεων έπεσε νεκρός 

ο εργάτης Π. Θωμόπουλος.

1949 Πεθαίνει ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης. Τον αντικαθιστά ο Αλέξαν-

δρος Διομήδης.

1960 Με την ευκαιρία του 3ου Συνεδρίου του Εργατικού Κόμματος της Ρουμανίας, πραγματοποιείται στο Βουκουρέστι συνάντηση αντιπροσώπων των Κομμουνιστικών 

και Εργατικών Κομμάτων των σοσιαλιστικών χωρών.

1962 Πραγματοποιείται στο θέατρο «Πορεία» της Αθήνας το Α' Εθνικό Συνέδριο της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

1971 Με ανακοίνωσή του, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ξεσκεπάζει τη νέα συνωμοσία σε 

βάρος της Κύπρου, για την επιβολή της βίαιης λύσης που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο 

του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, σύμφωνα με το σχέδιο της τριπλής κατοχής (Ελλάδας - 

Τουρκίας - ΝΑΤΟ), για την κατάλυση της ανεξαρτησίας του νησιού και τη μετατρο-

πή της σε ορμητήριο του ιμπεριαλισμού κατά των αραβικών και σοσιαλιστικών κρατών.

1975 Ενα Μπόινγκ 727 των Ανατολικών Αερογραμμών των ΗΠΑ πέφτει κοντά στο αεροδρόμιο «Κένεντι». Σκοτώνονται οι 113 από τους 124 επιβαίνοντες.

Η "εμφάνιση" της τάξης των καπιταλιστών και η καπιταλιστική κοινωνία... (Β.Ι.Λένιν)...

"... Η ανάπτυξη του εμπορίου, η ανάπτυξη της ανταλλαγής εμπορευμάτων οδήγησε στον ξεχωρισμό μιας καινούργιας τάξης - των καπιταλιστών. Το κεφάλαιο εμφανίστηκε στα 
τέλη του μεσαίωνα, όταν το παγκόσμιο εμπόριο, ύστερα από την ανακάλυψη της Αμερι-
κής, πήρε τεράστια ανάπτυξη, όταν αυξήθηκε η ποσότητα των πολύτιμων μετάλλων, 
όταν το ασήμι και ο χρυσός έγιναν μέσο ανταλλαγής, όταν η κυκλοφορία του χρήματος έδοσε τη δυνατότητα να συγκεντρωθούν τεράστια πλούτη σε λίγα χέρια. Το ασήμι και 
ο χρυσός αναγνωρίζονταν σαν πλούτος σε όλο τον κόσμο. Έπεφτε η οικονομική δύναμη 
της τσιφλικάδικης τάξης και αναπτυσσόταν η δύναμη της καινούργιας τάξης - των εκπροσώπων του κεφαλαίου. Η ανασυγκρότηση της κοινωνίας γινόταν έτσι που όλοι 
οι πολίτες σαν να έγιναν ίσοι, σαν να εξαφανίστηκε η παλιά διαίρεση σε δουλοκτήτες 
και δούλους, σαν να θεωρούνται όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο, ανεξάρτητα από το πόσο κεφάλαιο έχει ο καθένας - πόση γη σαν δικαίωμα ατομικής ιδιοκτησίας ή αν είναι γυμ-
νός με τα εργατικά του χέρια μόνο - όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Ο νόμος κατά 
τον ίδιο τρόπο προστατεύει όλους, προστατεύει την ιδιοκτησία, όποιος την έχει, από 
τις απόπειρες ενάντια στην ιδιοκτησία από μέρους της μάζας εκείνης που, επειδή δεν 
έχει ιδιοκτησία, επειδή δεν έχει τίποτε εκτός από τα χέρια της, βαθμιαία εξαθλιώνεται, καταστρέφεται και μετατρέπεται σε προλετάριους. Αυτή είναι η καπιταλιστική κοινωνία..."

*Απόσπασμα από διάλεξη του Β. Ι. Λένιν στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ, στις 11 Ιούλη 1919. 

23 Ιούνη 1848... Η εξέγερση των εργατών στο Παρίσι...

Η εξέγερση του Ιούνη του 1848 είχε πολύ μεγάλη ιστορική σημασία. 

Ο Κ. Μαρξ την ονόμασε «πρώτη μεγάλη μάχη ανάμεσα στις δύο τάξεις που χωρίζεται 
η σύγχρονη κοινωνία. Ηταν ένας αγώνας, για να διατηρηθεί, ή να συντριβεί το αστικό σύστημα». Στις 23 Ιούνη 1848 οι εργάτες του Παρισιού ξεχύνονται στους δρόμους και στήνουν οδοφράγματα. Ήταν η απάντησή τους στο όργιο της τρομοκρατίας που εξα-
πέλυσε η αντεπανάσταση. Η εξέγερση αυτή είναι φανερά προλεταριακή. 
Στα οδοφράγματα υψώθηκαν κόκκινες σημαίες με τα συνθήματα «Ψωμί ή μολύβι», «Δικαίωμα εργασίας», «Ζήτω η κοινωνική δημοκρατία».
Στις προκηρύξεις που τύπωναν οι ξεσηκωμένοι εργάτες, ζητούσαν να διαλυθεί η συν-
τακτική συνέλευση και να περάσουν τα μέλη της από δίκη, να πιαστούν τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής, να απομακρυνθεί ο στρατός από το Παρίσι, να αναγνωριστεί 
στο λαό το δικαίωμα να καταρτίσει ο ίδιος το σύνταγμα, να διατηρηθούν τα εθνικά συνεργεία και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα της εργασίας. «Αν αλυσοδέσουν το Παρίσι 
τότε θα υποδουλωθεί ολόκληρη η Ευρώπη», έγραφε μια προκήρυξη, τονίζοντας τη διεθ-
νή σημασία που είχε η εξέγερση.

Τέσσερις μέρες, από τις 23 έως τις 26 Ιούνη, γίνονται λυσσασμένες οδομαχίες. 
Από το ένα μέρος πολεμούσαν 40-45 χιλιάδες εργάτες, και από το άλλο τα κυβερνητικά στρατεύματα, η κινητή φρουρά και σώματα της εθνοφρουράς, που η συνολική τους δύ-
ναμη έφτανε τις 250.000 άνδρες. Το πιο στρατηγικό σημείο, στο οποίο στηριζόταν η εξέγερση ήταν το εργατικό προάστιο Σαίντ Αντουάν, όπου είχαν στηθεί οδοφράγματα, 
που έφθαναν ως το τέταρτο όροφο των σπιτιών, ενώ είχαν γίνει και άλλα οχυρωματικά έργα.
Το σχέδιο που κατέστρωσε ο πρώην αξιωματικός Κερσοζί για μια συντονισμένη επίθεση 
των επαναστατών κατά του δημαρχείου και των ανακτόρων, δεν κατορθώθηκε να εφαρ-μοστεί, γιατί προσέκρουσε σε οργανωτικές αδυναμίες. Οι ξεσηκωμένοι δεν μπόρεσαν να συγκροτήσουν μια ενιαία κεντρική διοίκηση και έτσι τα σώματα είχαν μεταξύ τους μια χαλαρή σύνδεση.

Αν και οι εργάτες πολέμησαν ηρωικά, η προλεταριακή εξέγερση του Παρισιού συντρίφ-
τηκε. Στη συνέχεια εξαπολύθηκε μια φοβερή λευκή τρομοκρατία. Οι νικητές σκότωσαν όλους τους τραυματίες επαναστάτες, συνέλαβαν πάνω από 25 χιλιάδες άτομα, άρχισαν 
τα στρατοδικεία, πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες εξορίστηκαν, χωρίς δίκη στις μακρινές αποικίες.

*Αναδημοσίευση από τον "ημεροδρόμο"

Μανόλης Αναγνωστάκης...

Σαν σήμερα... 23 Ιούνη 2005, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 80 χρόνων, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς... Ένας αγωνιστής της ζωής…

Έγραψε και δημοσίευσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές: «Εποχές» (1945), «Εποχές 2» (1948), «Εποχές 3» (1951), «Η συνέχεια» (1954), «Η συνέχεια 2» (1956), «Η συνέχεια 3» (1962), «Το περιθώριο» (1968-1969), «Ο στόχος» (1970), «Κόμμα» (1971). Το 1975 δημο-σίευσε τη συλλογή «Τα Ποιήματα (1941-1971)». Το 1983, εκτός εμπορίου, τη συλλογή «Υ.Γ» (επανεκδόθηκε κανονικά το 1992), η οποία περιλαμβάνει ποιήματα μιας ή δυο φράσεων, που μοιάζουν με αυτοβιογραφικά αλλά ετερογραφικά «επιγράμματα». Το 1987 εκδόθηκαν «Τα συμπληρωματικά», «Παιδική μούσα» (τραγούδια για μικρά παιδιά) και το 1990 η συλλογή - ανθολογία «Η χαμηλή φωνή».

Σύνοδος κορυφής της ΕΕ... Ένταση της στρατιωτικοποίησης στο όνομα της "ασφάλειας"...

Δυναμώνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί στο εσωτερικό και η στρατιωτική παρουσία στο εξωτερικό, με επικίνδυνες συνέπειες για τους λαούς
Αποφάσεις για ένταση της καταστολής στο εσωτερικό των κρατών - μελών και πολύπλευρη ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ, με στόχο να αναβαθμίσει τη δράση της εκτός συνόρων, συμπληρωματικά προς το ΝΑΤΟ, πήρε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη χτεσινή του συνεδρίαση, επικαλούμενο την «ασφάλεια» των μονοπωλιακών ομίλων και την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», με τη σύμφωνη γνώμη του Έλληνα πρωθυπουργού.
Ο έλεγχος των μεταναστευτικών ροών, με νέες παρεμβάσεις σε χώρες της Αφρικής, οι σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης ενιαία στα κράτη - μέλη, για την τόνωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, βρέθηκαν επίσης στην ατζέντα της Συνόδου που ολοκληρώνεται σήμερα, εν μέσω κλιμακούμενων αντιθέσεων, που καταγράφονται και στις δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (23 Ιούνη 2017)

23 Ιούνη... Από τη στήλη του Ριζοσπάστη... "Σαν σήμερα"...

1848 Η εργατιά του Παρισιού εξεγείρεται ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης (23-26/6/1848). Οι εργάτες στήνουν οδοφράγματα, στα οποία υψώνουν κόκκινες σημαίες με τα συνθήματα «Ψωμί ή μολύβι», «Δικαίωμα εργασίας», «Ζήτω 

η κοινωνική δημοκρατία» κ.ά. Στις οδομαχίες που ακολούθησαν, 40-45.000 εργάτες συγκρούστηκαν με σχεδόν 250.000 στρατού και εθνοφρουράς και παρά την ηρωική 

τους στάση, η εξέγερση καταπνίγηκε στο αίμα. Σχεδόν 20-25.000 εργάτες συνελήφ-

θησαν, ενώ 3.500 εξορίστηκαν σε απομακρυσμένες αποικίες της Γαλλίας. Στην ήττα 

των εργατών του Παρισιού συνέδραμαν το γεγονός ότι η εξέγερση δεν γενικεύτηκε 

και στην υπόλοιπη χώρα, οι ταλαντεύσεις των μικροαστικών στρωμάτων και η παθη-

τική στάση που επέδειξαν οι αγρότες.

1901 Πεθαίνει ο σατιρικός ποιητής και συγγραφέας Ανδρέας Λασκαράτος.

1931 Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη Σύνδεσμος Φίλων της ΕΣΣΔ.

1933 Τριακόσιες εργάτριες του 5ου εργοστασίου υφαντουργίας του Ρετσίνα στο 

Φάληρο κατεβαίνουν σε απεργία με αιτήματα την αύξηση των μισθών, το σταμά-

τημα των προστίμων και την εφαρμογή του 8ώρου. Τις επόμενες 5 μέρες η απεργία επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα υφαντουργεία, ενώ έληξε μετά από 27 μέρες, με τις 

απεργούς να πετυχαίνουν αυξήσεις 10% στα μεροκάματα.

1941 Με απόφαση του Συμβουλίου Επιτρόπων του Λαού της ΕΣΣΔ και της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι), συγκροτείται το Στρατη-

γείο της Ανώτατης Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ.

1944 Γερμανοί και ταγματασφαλίτες χτυπούν το σανατόριο του Ασβεστοχωρίου

 στη Θεσσαλονίκη. Οι φυματικοί και το προσωπικό του σανατορίου διεκδικούσαν 

τη βελτίωση του συσσιτίου και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καθώς και 

την κατάπαυση της τρομοκρατίας. Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός 

και τον τραυματισμό πολλών, ενώ 300 φυματικοί πιάστηκαν και κλείστηκαν στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», απ' όπου απελευθερώθηκαν μετά από τη λαϊκή κα-

τακραυγή και κινητοποίηση.

1944 Ξεκινά μεγάλη επίθεση του Κόκκινου Στρατού στην κατεχόμενη από τους ναζί Λευκορωσία.

1983 Η κυβέρνηση της ΟΔ Γερμανίας (Δυτικής) ανακοινώνει ότι θα δώσει χρηματικό «δώρο» ύψους 10.500 μάρκων σε όποιον ξένο εργάτη αποφασίσει να γυρίσει στην 

πατρίδα του.

1996 Πεθαίνει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και τρεις φορές πρωθυπουργός Ανδρέας Παπαν-

δρέου.

2005 Πεθαίνει ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης.

Για τους εχθρούς, αλλά και τους "φίλους" του Μαρξισμού...

Ο μαρξισμός δεν είναι δυνατόν ούτε να αποσιωπηθεί, ούτε να παλιώσει, 
ούτε να ξεπεραστεί και πολύ περισσότερο να πεθάνει. Οι προσπάθειες 
για τη συντριβή και εξαφάνισή του είναι μάταιες... 

"Ο σοσιαλισμός, από τότε που έγινε επιστήμη, απαιτεί να τον χειρίζονται 
σαν επιστήμη, δηλαδή να τον μελετούν... Το όνομα και το έργο του Μαρξ 
θα ζουν αιώνια", έλεγε ο Φρίντριχ Ένγκελς.

Εργαζόμενοι στους ΟΤΑ... Μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά...

Τότε... θα βρεις τον ένοχο...

Από τον Ριζοσπάστη (22 Ιούνη 2017)...

Γιατί... κρύβει πολλά...

Και τώρα... ο Ελληνικός λαός μπορεί να κοιμάται ήσυχος...

«Έχω πλήρη εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα» δήλωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν 
Κλοντ Γιούνκερ μιλώντας τηλεφωνικά στο «Euro2day.gr».
Μιλώντας τηλεφωνικά στην ιστοσελίδα ανέφερε «έχω πλήρη εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα, αυτό είναι ξεκάθαρο. Η Ελλάδα έχει κάνει περισσότερα απ’ όσα αναμέναμε. Αναγνωρίζω τις μεγάλες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όσο για την προσω-
πική μου σχέση με τον κ. Τσίπρα, υπάρχει "άνεση", εκτίμηση και εμπιστοσύνη».

Κλάρα Τσέτκιν...

20 Ιούνη 1933... Πεθαίνει η Γερμανίδα κομμουνίστρια Κλάρα Τσέτκιν, ηγετική μορφή 
του διεθνούς γυναικείου και επαναστατικού κινήματος. Μεταξύ άλλων, υπήρξε επικε-
φαλής του προλεταριακού κινήματος των γυναικών της Γερμανίας και δούλεψε στις 
διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις των γυναικών, ενώ από το 1921 ήταν μέλος του προεδρείου της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς και επικε-
φαλής της Διεθνούς Γραμματείας Γυναικών της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Με δική 
της πρόταση, στη Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγ-
χάγη το 1910, καθιερώθηκε η 8η του Μάρτη, ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Η ίδια, είχε γράψει για τη σημασία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανά-
στασης στη Ρωσία το 1917: «Το σοβιετικό καθεστώς ξανάδωσε στις καταπιεσμένες και απελπισμένες γυναίκες όλων των χωρών την πίστη στο σοσιαλισμό, που είχε κλονίσει 
τόσο βαθιά η προδοσία της Δεύτερης Διεθνούς, την εμπιστοσύνη στην αναδημιουργική δύναμη του προλεταριάτου. Η ελπίδα της απελευθέρωσης γεννήθηκε πάλι στην καρδιά 
τους κι εκδηλώθηκε με την απόφαση της συμμετοχής τους στον επαναστατικό αγώνα.
Η ρωσική επανάσταση ξύπνησε σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης τη συνεί-
δηση των γυναικών, θυμίζοντάς τους πως είναι κι αυτές άνθρωποι, πως έχουν κι αυτές ανθρώπινα δικαιώματα. Κι έτσι σ' όλες τις μη σοβιετικές χώρες ένας στρατός από εκατομμύρια εργαζόμενων γυναικών, μέσα από τη θύελλα και τις φλόγες της προλετα-
ριακής επανάστασης της Ρωσίας, άκουσε τη φωνή του Λένιν και στον Λένιν χρωστάει 
την αναγέννηση της ελπίδας και την ενίσχυση του θάρρους του. Χρωστάει το ξεκαθά-
ρισμα του δρόμου και των μέσων του αγώνα για την κατάρριψη του καπιταλισμού...».

*Αναδημοσίευση από το 902. gr

Ο χαρακτήρας και ο κοινωνικός ρόλος της φιλοσοφίας...

"... Η προμαρξιστική φιλοσοφία ξεκινούσε από την αντίληψη ότι η θεωρητική, πνευμα-
τική δημιουργία και δράση είναι καθοριστική, υποτιμούσε την πρακτική δραστηριότη-
τα των μαζών, έβαζε σαν στόχο τη διαμόρφωση ενός ενιαίου, κλειστού και αμετάβλητου συστήματος. Δεν έθετε σαν στόχο, καθήκον, την αλλαγή του κόσμου, απομάκρυνε τον άνθρωπο από τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, θεωρούσε μειονεκτικό να ασχοληθεί 
με τέτοια, πρακτικά, προβλήματα. Για τον Μαρξ αυτό όμως ήταν το σημαντικότερο. 
Αυτός κατανόησε τη διαλεκτική σχέση θεωρίας και πράξης και ακριβώς από εδώ πηγά-
ζει η ουσία της μαρξιστικής επανάστασης στη φιλοσοφία. Κατάλαβε το ρόλο των ιδεών, 
της σωστής, επιστημονικής, επαναστατικής κοσμοθεωρίας στην απελευθέρωση του ανθρώπου, αλλά και την ανάγκη ενός φορέα, μιας επαναστατικής κοινωνικής τάξης. 
Συνεπώς ο μαρξισμός κατανοεί διαφορετικά τη σχέση φιλοσοφίας - πραγματικότητας, 
όπου η φιλοσοφία γίνεται το θεωρητικό όπλο του προλεταριάτου, της πιο επαναστατικής τάξης και των Κομμουνιστικών Κομμάτων στην πάλη για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αλλάζει έτσι ο χαρακτήρας και ο κοινωνικός 
ρόλος της φιλοσοφίας. Με την εμφάνιση του μαρξισμού οι έννοιες πράξη, δράση, πάλη, αγώνας, αλλαγή, μετασχηματισμός κλπ. γίνονται κεντρικές ιδέες. Ο μαρξισμός γεννήθηκε σαν ιδεολογία του προλεταριάτου που του έδειξε τη διέξοδο - όπως έλεγε ο Λένιν - "από 
την πνευματική σκλαβιά". Με το μαρξισμό κατανοήθηκε η ιστορική αποστολή του προλε-ταριάτου και ο σοσιαλισμός μετατράπηκε από ουτοπία σε επιστήμη.

Την ουσία της μαρξιστικής επανάστασης στη φιλοσοφία τη διατύπωσε ο ίδιος ο Μαρξ 
στις "Θέσεις για τον Φόυερμπαχ", που έγραψε το 1845 και πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1888, τις οποίες ο Φ. Ενγκελς τις χαρακτήρισε σαν το πρώτο ντοκουμέντο "όπου έχει ριχθεί ο μεγαλοφυής σπόρος της νέας κοσμοθεωρίας". Η τελευταία θέση, η ενδέκατη, εκφράζει 
την πεμπτουσία της επανάστασης: "Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διαφορετικούς τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε".

Ο μαρξισμός δεν είναι σύνολο αμετάβλητων αρχών και θέσεων, χωρίς να επι-βεβαιώνονται στη ζωή. Δεν είναι δόγμα, είναι μέθοδος γνώσης και δράσης. 
Αυτό αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της μαρξιστικής φιλοσοφίας. 

Απαντώντας σ' αυτούς που κατηγορούν το μαρξισμό για δογματισμό, ο Λένιν έλεγε : 
"Δεν μπορεί να υπάρχει δογματισμός εκεί που υπέρτατο και μοναδικό κριτήριο της 
θεωρίας τίθεται η συμφωνία της με την πραγματική πορεία της κοινωνικο - οικονο-
μικής ανάπτυξης". Ο μαρξισμός (και η φιλοσοφία του) έχει αντιδογματικό, δημιουρ-
γικό χαρακτήρα, γιατί έχει σαν πηγή την αδιάρρηκτη σύνδεση με την επιστήμη, τη 
ζωή, την πράξη και διευρύνεται, εμπλουτίζεται, αναπτύσσεται συνεχώς.

Προσδιορίζοντας τη φιλοσοφία τους σαν κοσμοθεωρία και θεωρητικό όπλο του προ-
λεταριάτου και των Κομμουνιστικών Κομμάτων, ο Μαρξ και ο Ενγκελς αναγνώρισαν ανοιχτά και απροκάλυπτα άλλο ένα βασικό χαρακτηριστικό της γνώρισμα : τον ταξικό 
και κομματικό χαρακτήρα. Σ' όλες τις εποχές η φιλοσοφία είχε ταξικό χαρακτήρα. 
Ο υλισμός εκφράζει, υπερασπίζει και προωθεί τα συμφέροντα των προοδευτικών τά-
ξεων και στρωμάτων, στη δοσμένη ιστορική στιγμή, ο ιδεαλισμός, συνήθως τα συμφέ-
ροντα των συντηρητικών, αντιδραστικών..."

*Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Κατσιαμάνη με τίτλο "Η μαρξιστική επανάσταση 
στη φιλοσοφία", το οποίο δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη στις 3 Μάη 1998

Όλοι αυτοί... είναι οι υπάλληλοι των αφεντικών...

Να μην ξεχνάτε όμως... πως οι υπάλληλοι είναι μετακλητοί... 

Γι αυτό προσπαθήστε να μην χάνετε τον πραγματικό στόχο...

Και σίγουρα ο βασικός στόχος δεν είναι οι υπάλληλοι...

19 Ιούνη 1925... Ξεκινά η μεγάλη γενική απεργία στο Χονγκ Κονγκ...

Στο Χονγκ Κονγκ 250.000 εργάτες κατεβαίνουν σε γενική απεργία διαμαρτυρόμενοι 
για το ματοκύλισμα της Σαγκάης από τους ιμπεριαλιστές. Στις 23 Ιουνίου στην Καντώνα πραγματοποιείται επίσης παλλαϊκή διαδήλωση με κύριο αίτημα την αποχώρηση των ιμπεριαλιστών από την Κίνα.
Βρετανοί και Γάλλοι αποβιβάζουν ναυτικά αγήματα και χτυπούν τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα το θάνατο 52 και τον τραυματισμό 117 εξ αυτών. Η γενική απεργία στο 
Χονγκ Κονγκ και την Καντώνα κράτησε 16 μήνες και υπήρξε η μεγαλύτερη σε διάρ-
κεια στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.  

*Αναδημοσίευση από το 902.gr

19 Ιούνη 1951... Πεθαίνει ο Άγγελος Σικελιανός, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές...

Η εμπορευματική αξία και παραγωγή...

Η εμπορευματική παραγωγή αποτελεί μια τέτοια μορφή παραγωγής στην 
οποία τα προϊόντα παράγονται όχι για κατανάλωση από τον παραγωγό 
τους άλλα για την αγορά, την πώληση.

Εδώ οι οικονομικές σχέσεις των ανθρώπων εκδηλώνονται δια μέσου της ανταλλαγής 
των εμπορευμάτων, δια μέσου της αγοράς. Το αντίθετο της εμπορευματικής παραγω-
γής είναι η φυσική οικονομία, δηλαδή η παραγωγή των προϊόντων όχι για πώλησή 
τους στην αγορά, άλλα για την ικανοποίηση των καταναλωτικών αναγκών του παρα-
γωγού τους.

Η μορφή της παραγωγής δεν μπορεί να διαλέγεται από τους ανθρώπους αυθαίρετα, 
γιατί εξαρτάται από τις συνθήκες που διαμορφώνονται αντικειμενικά.

Δύο όροι προϋποθέτουν την εμφάνιση και ύπαρξη της εμπορευματικής παραγωγής : 
1) ο κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας, σύμφωνα με τον οποίο οι παραγωγοί ειδικεύονται στην κατασκευή καθορισμένων ειδών, και 2) το οικονομικό ξεχώρισμα 
των παραγωγών.

Η καπιταλιστική εμπορευματική παραγωγή βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία και 
στην εκμετάλλευση των μισθωτών εργατών.

Το εμπόρευμα έχει δύο πλευρές : την αξία χρήσης και την αξία. Αξία χρήσης είναι 
το ίδιο το πράγμα, το ίδιο το υλικό αγαθό, το οποίο μπορεί, χάρη στις μηχανικές, φυσι-
κές, χημικές και άλλες ιδιότητές του, να ικανοποιήσει τούτες ή εκείνες τις ανάγκες των ανθρώπων.

Στις συνθήκες της εμπορευματικής παραγωγής η αξία χρήσης είναι ο υλικός φορέας 
της άλλης ιδιότητας του εμπορεύματος, της αξίας του.

Στην αγορά, στη διαδικασία της ανταλλαγής των εμπορευμάτων, γίνεται φανερό ότι
όλα τα εμπορεύματα, που διαφέρουν μεταξύ τους σαν αξίες χρήσης, έχουν κάποια 
κοινή ιδιότητα, που επιτρέπει στους ανθρώπους να εξισώνουν το ένα με το άλλο και 
να τα ανταλλάσσουν σε καθορισμένες αναλογίες. Αυτή η ιδιότητα είναι ότι όλα απο-
τελούν προϊόντα της εργασίας.

Αξία του εμπορεύματος είναι η ενσωματωμένη σε αυτό κοινωνική εργασία των 
εμπορευματοπαραγωγών.
Η αξία των εμπορευμάτων είναι κοινωνική σχέση των εμπορευματοπαραγωγών, που εκδηλώνεται δια μέσου της αγοράς.
Το μέγεθος της αξίας καθορίζεται από την ποσότητα της εργασίας που ξοδεύτηκε για 
την παραγωγή του εμπορεύματος.

Στο μέγεθος της αξίας του εμπορεύματος ασκεί επίδραση όχι μόνο η ποσότητα αλλά 
και η ποιότητα της εργασίας. Σε συνδυασμό με αυτό γίνεται διάκριση ανάμεσα στην 
απλή και την σύνθετη εργασία. Η απλή εργασία δεν απαιτεί ειδική προκαταρκτική εκπαίδευση. Η σύνθετη όμως, ειδικευμένη εργασία είναι αδύνατη χωρίς μια λιγότερο 
ή περισσότερο μακρόχρονη κατάρτιση του εργαζομένου.

Το μέγεθος της αξίας του εμπορεύματος δεν μένει σταθερό αλλά μεταβάλλεται ανά-
λογα με την παραγωγικότητα της εργασίας. Η παραγωγικότητα της εργασίας μετριέ-
ται με την ποσότητα των προϊόντων που παράγονται με την ίδια δαπάνη εργασίας. Εξαρτάται από την τελειότητα των χρησιμοποιούμενων μέσων παραγωγής, από την επιδεξιότητα και την ειδίκευση του εργαζομένου, από την οργάνωση της εργασίας, 
δηλαδή από την αύξηση της ποσότητας των προϊόντων που παράγονται με την ίδια 
δαπάνη εργασίας.

Το μέγεθος της αξίας ενός εμπορεύματος είναι αντιστρόφως ανάλογο με την παραγω-γικότητα της εργασίας, που ξοδεύτηκε για την παραγωγή αυτού του εμπορεύματος.

Ο καθορισμός του μεγέθους της αξίας περιπλέκεται εξαιτίας του ότι κάθε προϊόν πα-
ράγεται κατά κανόνα από πολλούς εμπορευματοπαραγωγούς. Το μέγεθος καθορίζεται 
όχι από την ατομική δαπάνη εργασίας του κάθε ξεχωριστού εμπορευματοπαραγωγού, 
αλλά από την μέση δαπάνη εργασίας που απαιτείται για την μονάδα του δοσμένου προϊόντος. Αυτή η δαπάνη εργασίας ονομάζεται κοινωνικά αναγκαία δαπάνη εργασίας.

Το μέγεθος της αξίας του εμπορεύματος διαμορφώνεται κατά κάποιο τρόπο πίσω από 
την πλάτη του κάθε ξεχωριστού εμπορευματοπαραγωγού, ανεξάρτητα από την θέλησή 
του. Η κοινωνία δια μέσου της αξίας και της ανταλλαγής των εμπορευμάτων αναγνωρί-
ζει μόνο την δαπάνη εργασίας που είναι κοινωνικά αναγκαία.

Τα εμπορεύματα έχουν αξία χρήσης και αξία, επειδή η εργασία που ξοδεύεται για την παραγωγή τους έχει διπλό χαρακτήρα: είναι ταυτόχρονα συγκεκριμένη και αφηρημένη.

Συγκεκριμένη εργασία είναι η εργασία που ξοδεύεται σε καθορισμένη μορφή, η εργα-
σία μιας ορισμένης ειδικότητας, π.χ. του ανθρακωρύχου, του ξυλουργού κλπ. Η συγκε-κριμένη εργασία δημιουργεί την αξία χρήσης. Σε κάθε προϊόν ενσωματώνεται η μία ή 
η άλλη μορφή συγκεκριμένης εργασίας.
Η συγκεκριμένη εργασία δεν είναι η μοναδική πηγή της αξίας χρήσης. Μια άλλη πηγή 
της αξίας χρήσης είναι τα υλικά αντικείμενα της φύσης.
Η συγκεκριμένη εργασία, όπως και η αξία χρήσης, υπάρχει ανεξάρτητα από το αν η παραγωγή είναι ή δεν είναι εμπορευματική.

Η αφηρημένη εργασία είναι η εργασία γενικά, η ομοιογενής κοινωνική εργασία των εμπορευματοπαραγωγών, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη μορφή της.
Αφηρημένη εργασία είναι ακριβώς η εργασία του εμπορευματοπαραγωγού σαν συστα-
τικό μέρος της ενιαίας και συνολικής κοινωνικής εργασίας. Η αφηρημένη εργασία δη-μιουργεί την αξία των εμπορευμάτων και μάλιστα είναι η μοναδική πηγή της αξίας. 
Η αφηρημένη εργασία, που αποτελεί τη βάση της αξίας, εκφράζει τις οικονομικές σχέ-
σεις των εμπορευματοπαραγωγών.

Η αντίθεση της απλής εμπορευματικής παραγωγής είναι η εσωτερική αντί-
θεση ανάμεσα στον ατομικό και στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας.
Η εργασία του εμπορευματοπαραγωγού είναι αναγκαία όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και 
για τους άλλους, γιατί παράγει προϊόντα που ικανοποιούν μια ορισμένη κοινωνική ανάγ-
κη.
Όσο βαθύτερος είναι ο κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας, τόσο πιο στενή είναι η αλληλεξάρτηση των εμπορευματοπαραγωγών και τόσο πιο πλήρης και πιο βαθύς είναι 
ο κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας τους.
Ωστόσο, στις συνθήκες κυριαρχίας της ατομικής ιδιοκτησίας ο κοινωνικός χαρακτήρας 
της εργασίας των εμπορευματοπαραγωγών είναι κρυμμένος, δεν φαίνεται. Εδώ η ατο-
μική ιδιοκτησία χωρίζει τους παραγωγούς. Ο καθένας τους παράγει εμπορεύματα με 
δική του ευθύνη, χωρίς να ξέρει από τα πριν τις ανάγκες της κοινωνίας. Συνεπώς εδώ 
η εργασία παρουσιάζεται σαν άμεσα ατομική. Η κοινωνική σημασία της εκδηλώνεται 
μόνο στην αγορά, με πλάγιο τρόπο, μόνο αφού ξοδευτεί η εργασία και αφού το εμπό-
ρευμα παραχθεί και πάει στην αγορά. Η πραγματοποίηση (ή πούληση) του εμπορεύ-
ματος σημαίνει ακριβώς αναγνώριση του κοινωνικού χαρακτήρα της εργασίας. 
Αυτή ακριβώς δείχνει, αν η εργασία του δοσμένου παραγωγού αποτελεί αναγκαίο μό-
ριο της συνολικής κοινωνικής εργασίας, αν το εμπόρευμα του έχει αξία και, αν ναι, 
τότε ποια ακριβώς.
Η αντίθεση ανάμεσα στην ατομική και κοινωνική εργασία αναπαράγεται αδιάκοπα, 
κάθε φορά.

*Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα erodotos.wordpress.com