Αγωνιζόμαστε για την επικράτηση της πιο πρωτοπόρας κοσμοθεωρίας στην ιστορία της ανθρωπότητας... Δεν είναι το μέλλον της Γης ο καπιταλισμός...

Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Σαν σήμερα... 31 Μάρτη 1727, φεύγει από τη ζωή, ένας πολύ μεγάλος φυσικός επιστήμονας, αλλά πολύ «μικρός» άνθρωπος… Ο Ισαάκ Νεύτων...

*Διαβάστε αναλυτικά τη σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας "Ταξίδια του νου..." (https://kosmasleont.blogspot.de)

31 Μάρτη 1946... Οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση...

Πραγματοποιούνται οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας. Επισήμως, σε σύνολο εγγεγραμμένων 2.211.791, ψήφισαν 1.106.510. Η αποχή, στην οποία καλούσαν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, παρά τις αφόρητες πιέ-
σεις, ξεπέρασε το 50%. Ήταν, δε, πολύ μεγαλύτερη, αφού μεγάλος αριθμός πολιτών δεν 
είχε εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους, ενώ πολλοί βασιλόφρονες διπλοψήφισαν. Εντούτοις, η Επιτροπή του ΟΗΕ διακήρυξε κυνικά ότι «το ποσοστό της αποχής της Αριστεράς δεν υπερέβαινε το 9,3%»! Στις εκλογές επικράτησε το Λαϊκό Κόμμα.

Ανήμερα των εκλογών, ομάδα ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών επιτέθηκε κατά 
του Σταθμού Χωροφυλακής του Λιτόχωρου. Η ένοπλη διαμαρτυρία ενάντια στο αντιδ-ραστικό καθεστώς της τρομοκρατίας και της βίας και της εκλογικής νοθείας ήταν προ-ειδοποίηση προς την αντίδραση ότι δεν είναι δυνατό να δολοφονεί ατιμώρητα άοπλους πολίτες, γυναίκες και παιδιά.

Η απόφαση τότε του ΚΚΕ και του ΕΑΜ για αποχή αποτέλεσε έκτοτε διαχρονικό ζήτημα διαπάλης μέσα στο Κόμμα και πολεμικής απ’ έξω. Οι επικριτές του ΚΚΕ, παραβλέποντας 
το πραγματικό πρόβλημα στην πολιτική του, δηλαδή τη μη τοποθέτηση του ζητήματος 
της εξουσίας ως άμεσου πολιτικού καθήκοντος και άρα τη μη σύνδεση της αποχής με τη γενίκευση της ένοπλης πάλης, θεωρούν ως μέγα πολιτικό λάθος την αποχή από τις εκλο-
γές του 1946. Οι εκλογές αυτές χαρακτηρίστηκαν από αστικές και οπορτουνιστικές δυνά-
μεις ως η «μεγάλη ευκαιρία» ώστε το ΚΚΕ να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο -όπως λένε- στο μεταπολεμικό αστικό πολιτικό σκηνικό. Για να στηρίξουν το σκεπτικό τους επικα-λούνται τη συμμετοχή των κομμουνιστικών κομμάτων στις κυβερνήσεις Εθνικής Ενότη-
τας, που σχηματίστηκαν σε σειρά από χώρες της δυτικής Ευρώπης, που ουσιαστικά βοήθησαν στην αποκατάσταση της σταθερότητας της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως 
και στον ισχυρισμό ότι μια πιθανή συνεργασία με το λεγόμενο «Κέντρο» θα μπορούσε 
να αποκόψει τη λεγόμενη «Δεξιά» από το μονοπώλιο της εξουσίας.Ωστόσο, μια τέτοια προσέγγιση «ξεχνά» την κοινή ταξική ταυτότητα «Δεξιάς» - «Κέντρου», που αποδείχ-
θηκε τόσο από τη δραστηριότητα του Γεωργίου Παπανδρέου που στο όνομα της λαοκ-
ρατίας ξεκίνησε τα Δεκεμβριανά, όσο και από το ρόλο των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων 
του «Κέντρου».
Οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που δρούσαν και στο εσωτερικό του Κόμματος δεν άσκη-
σαν κριτική στην αποχή με τη λογική της ανάγκης διάδοσης των θέσεων του ΚΚΕ για 
πάλη με όλα τα μέσα, όπως έκανε αργότερα η 3η Συνδιάσκεψη του Κόμματος (1950). Αντίθετα, η κριτική τους συνιστούσε την προϋπόθεση της διατύπωσης του «ειρηνικού, δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό». Επρόκειτο στην ουσία για την προώθηση 
μιας ρεφορμιστικής στρατηγικής στο κομμουνιστικό κίνημα, η οποία δε στηριζόταν στις ειδικές συνθήκες της μεταπολεμικής Ελλάδας (όπως υποστηρίζουν πολλοί από τους εισηγητές της), αλλά θεωρούσε ότι η ταξική πάλη στις σύγχρονες συνθήκες θα πρέπει 
να διεξάγεται μέσα στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, απαλλαγμένη από τη χρήση της επαναστατικής βίας. Αυτό αποδεικνύεται και από την πολιτική θεωρία και πρακτική όσων πρωταγωνίστησαν στην κριτική για την αποχή από τις εκλογές του 1946 
και αργότερα (1968) πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του λεγόμενου «ΚΚΕ Εσωτερικού».

*Αναδημοσίευση από το 902.gr

Ελληνική εμπλοκή σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχέδια...

Υπεύθυνοι η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, που εκθέτουν το λαό σε κινδύνους και στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης.
Μόνη λύση για το λαό η πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια 
στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ
Η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ, οι εξελίξεις 
στα Βαλκάνια, δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Τα σενάρια αλλαγής συνόρων 
στην ευρύτερη περιοχή ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» και εγκυμονούν κινδύνους 
για τα κυριαρχικά δικαιώματα και της Ελλάδας.
Η κυβέρνηση μπλέκει το λαό σε περιπέτειες. Για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της 
αστικής τάξης, για να αναβαθμίσει τη συμμετοχή της στα παζάρια και τους ανταγωνισ-
μούς, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας, μετατρέπει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, εξωραΐζει το ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που δεν είναι εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Εξελίσσεται σε «γεωπολιτικό μεντεσέ», εκθέτοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Μόνη διέξοδος για το λαό η οργανωμένη πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ, ενάντια στην αλλαγή συνόρων και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Πάλη που θα στοχεύει την εξουσία 
των μονοπωλίων και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου (31 Μάρτη/1η Απρίλη 2018)

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Λωρίδα της Γάζας... Τουλάχιστον 8 νεκροί και πάνω από 600 τραυματίες από πυρά του Ισραηλινού Στρατού...

Με αίμα βάφεται η πρώτη ημέρα των μεγάλων, λαϊκών κινητοποιήσεων χιλιάδων Παλαισ-τινίων, με αφορμή την Παλαιστινιακή «Μέρα Γης» που τιμάται κάθε χρόνο, σε ανάμνηση των αιματηρών γεγονότων στις 30 Μάρτη 1976 που οδήγησαν στο θάνατο έξι Παλαιστινίων από τα ισραηλινά κατοχικά στρατεύματα, επειδή συμμετείχαν σε διαδηλώσεις κατά των απαλλοτριώσεων και κατασχέσεων τεράστιων εκτάσεων γης, ώστε να μετατραπούν σε «ζώνες ασφαλείας» και σε εβραϊκούς εποικισμούς.

Ως νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής, από τις σφαίρες Ισραηλινών στρατιωτών έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 8 Παλαιστίνιοι (το νεαρότερο θύμα ήταν έφηβος μόλις 16 ετών!) 
και έχουν τραυματιστεί πάνω από 600 άλλοι!

*Αναδημοσίευση από το 902. gr



Ο Μπελογιάννης ζει...

30 Μάρτη 1952. Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος 
και Ηλίας Αργυριάδης εκτελούνται στου Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία.

Ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής έγραψε τους παρακάτω στίχους και με τη μουσική του
Λάκη Χατζή έγιναν ένα υπέροχο τραγούδι μνήμης και αγώνα...

Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια
ίδιος μ’ αυτά, περήφανος, στητός
αχούν απ’ τη φωνή του τα ρουμάνια
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα μπρος.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας, 
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Ζει σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας, 
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Και αυτοί που λακίσανε... πολλοί... και θα ακολουθήσουν κι άλλοι...

Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες...

Δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του...

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Μόνο οι ιδεολογικά αταλάντευτοι...

Ιάκωβος Καμπανέλλης...

Σαν σήμερα… 29 Μάρτη 2011, φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 90 χρόνων, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, θεατρικός συγγραφέας και ακαδημαϊκός.

Υπήρξε ένας σεμνός και ακέραιος άνθρωπος, ένας αγωνιστής της ζωής… 
Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέν-
τρωσης του Μαουτχάουζεν, όπου και κρατήθηκε μέχρι το 1945.
Γνωστά θεατρικά του έργα είναι… Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα 
της δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνο-
μα, Γειτονιά των Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τι-
μωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο και πολλά ακόμα.
Έγραψε επίσης σενάρια κινηματογραφικών ταινιών, όπως : Στέλλα, σε σκηνοθεσία 
Μιχάλη Κακογιάννη, Ο δράκος, σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου, Η αρπαγή της Περσεφόνης, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου.
Επίσης έγραψε και το βιβλίο Μαουτχάουζεν, όπου εξιστορεί όσα έζησε στο στρατό-
πεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης από το 1943 ως το 1945.
Mαουτχάουζεν (The Balad of Mauthausen), ονομάστηκε ο κύκλος τραγουδιών του 
Μίκη Θεοδωράκη, τα οποία αποτελούν μελοποίηση του αφηγηματικού έργου Μαουτ-
χάουζεν του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

23ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης... Η δεξιά στροφή συνεχίζεται...

Σαν σήμερα... 29 Μάρτη 1966, αρχίζει τις εργασίες του το 23ο Συνέδριο του Κομμουνισ-
τικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (29/3-8/4/1966). Το Συνέδριο αυτό δρομολόγησε μια σειρά μεταρρυθμίσεις στο επίπεδο της οικονομίας, με βασικά στοιχεία την υιοθέτηση του κέρδους ως κινήτρου για την παραγωγή και την αποδυνάμωση του κεντρικού σχεδιασμού, σε μια περίοδο. Έτσι, η θεωρητική διολίσθηση και η αντίστοιχη πολιτική οπισθοχώρησης στην EΣΣΔ ήρθαν σε μια νέα φάση ανώτερης ανάπτυξης των παραγωγι-
κών δυνάμεων, που απαιτούσε αντίστοιχη ανάπτυξη του κεντρικού σχεδιασμού στην κατεύθυνση ισχυροποίησης του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής. Με τις αγοραίες μεταρρυθμίσεις, με την απόσπαση της σοσιαλιστικής παραγωγικής μονάδας από τον κεντρικό σχεδιασμό, αποδυναμώθηκε ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Δημιουργήθηκε η δυνατότητα παραβίασης της κατανομής «ανάλογα 
με την εργασία». Παράλληλα, απορρίφθηκαν προτάσεις και σχέδια για αξιοποίηση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της πληροφορικής που μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση της τεχνικής επεξεργασίας στοιχείων, ώστε να βελτιώνονται και από αυτήν την άποψη η παρακολούθηση και ο έλεγχος της παραγωγής με φυσικούς δείκτες.

*Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη

29 Μάρτη 1929... Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου υποβάλλει για συζήτηση στη Βουλή το σχέδιο του Νόμου «για την υπεράσπιση του κοινωνικού καθεστώτος», το περιβόητο "Ιδιώνυμο"...

Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομ-μουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.

Από το βήμα της Βουλής ο ίδιος ο Βενιζέλος τόνισε: «Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα με ακούση 
ο εργατικός κόσμος, όταν του είπω: ''Πρόσεξε, μην παρασυρθείς, από τους κομμουνιστάς 
εις τον αγώνα αυτόν, ο οποίος φαίνεται, ότι ετοιμάζεται και εις την μάχην αυτήν, η οποία πρόκειται να δοθή''. Το κράτος εκπροσωπούμενον από την κυβέρνησιν, την νόμιμον, και έχον, ως ελπίζω, υποστήριξιν όλου του πολιτικού κόσμου, θα αντιταχθή κατά τοιαύτης επαναστατικής ενεργείας προς ανατροπήν του ελευθέρου πολιτεύματος, θα την κτυπήση 
με όλα τα μέσα, τα οποία διαθέτει επί τη βάσει των κειμένων νόμων».

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Δεν είναι δικός σου αυτός ο «λόγος»...

Όταν δεν είσαι σε θέση, να μπορείς να ξεχωρίσεις τα πρωτεύοντα και τα σημαντικά
για τους εργαζόμενους και το λαό… και απλά αναμασάς τα όσα σου επιβάλλουν να
αναμασάς τα ΜΜΕ και οι κάθε λογής πουλημένοι κονδυλοφόροι…
Ε… τότε… φίλε/η…
Μάλλον θα ήταν καλύτερα να σωπαίνεις… Δεν είναι δικός σου αυτός ο «λόγος», με
όποιον τρόπο και αν προσπαθείς να τον εκφράσεις… Δικός τους είναι… αυτούς εξυ-
πηρετεί… και είναι επικίνδυνος πολύ…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Πολιτική γελοιογραφία από τον Ριζοσπάστη (28 Μάρτη 2018)...

Μαξίμ Γκόρκι...

Σαν σήμερα, στις 28 Μάρτη 1868, γεννιέται στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ  ο μαρξιστής συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι. (Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέσκοφ). Από την παιδική του ηλικία και λόγω ότι καταγόταν από πολύ φτωχή οικογένεια φεύγει 
από το σπίτι του και προσπαθεί να επιβιώσει κάνοντας διάφορες δουλειές, από λαντζέρης σε καράβι, μέχρι χαμάλης και εργάτης στα χωράφια.
Στην προσπάθεια του για διαβίωση και χωρίς να μπορεί να στεριώσει σε καμιά δουλειά περιπλανάται σε όλη την Ρωσία γνωρίζοντας ανθρώπους της τάξης του, γίνεται κοινωνός της δυστυχίας και των προβλημάτων τους, κάτι που υποφέρει κι ο ίδιος, γεγονός καθορι-στικό για τη μετέπειτα λογοτεχνική αλλά και την πολιτική του πορεία.

Ο αγάπη για την λογοτεχνία του Μάξιμ Γκόρκι εκδηλώνεται από το 1892 όταν για βιοπο-ριστικούς λόγους αρχίζει να γράφει επιφυλλίδες σε επαρχιακές εφημερίδες, ενώ τρία χρό-νια μετά με την βοήθεια του συγγραφέα Βλαντιμίρ Κορολένκο δημοσιεύει το διήγημα, «Τσελκάς». Από κει ξεκινάει η αναγνώριση του ταλέντου του. Το 1899 οι τυπωμένες συλλογές των διηγημάτων του, γνωρίζουν καταπληκτική επιτυχία ενώ γίνεται γνωστός 
σ' όλη την Ευρώπη.
Η γνωριμία του με τον Λένιν το 1902 είναι καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του. Γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1905 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού «Νέα Ζωή» αγωνιζόμενος με όλες του τις δυνάμεις για την επανάσταση. 

Αφήνει την τελευταία του πνοή στις 18 Ιουνίου 1936, με τον Στάλιν και Μολότωφ, να 
είναι από κείνους που μετέφεραν το φέρετρό του στην κηδεία.

*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"


28 Μάρτη 1871… Η Κομμούνα του Παρισιού… Ο δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας...

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η κρατική εξουσία πέρασε, αν και 
για σύντομο χρονικό διάστημα, μέχρι τις 28 Μάη 1871, στα χέρια του προλεταριάτου, 
της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης.
Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από πολιτοφυλακή αποτελούμενη από όλους 
τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν. 
Η Κομμούνα πήρε σχεδόν αμέσως μέτρα προς εύνοια των εργατών : επέβαλε πάγωμα 
των τιμών στα ενοίκια κατά την διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα ενεχυροδα-νειστήρια να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο 
τα εργαλεία τους κατά την διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία, ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατάργησε τους τόκους.
Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό» 
της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από 
κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε 
τον πραγματικό εχθρό. 
Ο απολογισμός… περίπου 30.000 δολοφονημένοι εργάτες… ήρωες του παγκόσμιου προλεταριάτου…

Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημα-
σία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια. 
Όπως έγραψε και ο Κ. Μαρξ… «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του 
θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. 
Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η ιστορία στον πάσσαλο 
της ατίμωσης από όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευ-
χές των παπάδων τους».

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Άνθρωπος...

Η γνώση, τα ταξίδια του μυαλού, η τρυφερότητα, ο έρωτας, το μεγάλο "ΕΜΕΙΣ" αντί
του μικρού "εγώ", η αποδοχή της διαφορετικότητας, η αγάπη για τη φύση και τα ζώα,
η μουσική, η ποίηση, ο αγώνας για έναν καινούργιο ειρηνικό κόσμο... έναν κόσμο
δίχως πολέμους, πείνα, προσφυγιά και εξαθλίωση... έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο...
Ναι... αυτά είναι η ζωή... Με όλα αυτά... για όλα αυτά... αξίζει να ζεις...
Όλα αυτά είναι που προσδίδουν αξία στη λέξη... Άνθρωπος...

Κοσμάς Λεοντιάδης

Τα "δοσίματα" του καπιταλισμού και οι "αριστεροί" ζήτουλες...

Ειλικρινά… κάποιους "αριστερούς" τους καταλαβαίνω...
Καταλαβαίνω την "τρεμούρα" τους... 
Καταλαβαίνω την αγωνία τους για κάποια "δοσίματα" του καπιταλισμού, τα οποία κατά 
πως πιστεύουν, ίσως και να "βελτιώσουν" λιγάκι την άθλια ζωή μας... 
Ειλικρινά τους καταλαβαίνω... Άλλωστε, ζήτουλες του συστήματος ήταν πάντα...
Θα τους παρακαλούσα όμως, να μην κουνάνε το δάκτυλο σε κάποιους από εμάς, οι οποίοι συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, όχι τα "δοσίματα", αλλά ολόκληρη την πίτα... 
Στο κάτω κάτω της γραφής... Δική μας είναι... μας ανήκει... 
και φυσικά, την διεκδικούμε ολόκληρη...

Κοσμάς Λεοντιάδης

Φώτης Αγγουλές...

Σαν σήμερα... 27 Μάρτη 1964, πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Φώτης Αγγουλές... Φυλακίστηκε και εξορίστηκε για τη δράση του και η υγεία του υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά... Στάθηκε πάντα πιστός στις ιδέες του και έφυγε από τη ζωή νικητής... 

Ποιήματά του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως στη Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Σοβιετική Ένωση, Βουλγαρία, κ.α.

Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν...

27 Μάρτη 1968... Σκοτώνεται μαζί με τον εκπαιδευτή του ενώ πετούσε με εκπαιδευτικό αεροπλάνο, ο Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν, Σοβιετικός κοσμοναύτης, ο οποίος στις 
12 Απρίλη του 1961, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα και μπήκε 
σε τροχιά γύρω από τη Γη...

Η Βόρεια Ελλάδα «μεντεσές» στα σχέδια των μονοπωλίων για τα Βαλκάνια...

Στο πλαίσιο «ενός ευρύτερου σχεδίου βαλκανικής συνανάπτυξης», που προχωράει παράλληλα με την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής, εντάσσει η κυβέρνηση 
τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» για τη Βόρεια Ελλάδα και ειδικότερα για την Κεντρική Μακεδονία.
Κεντρικό ρόλο σε αυτόν το σχεδιασμό έχουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και οι αγωγοί φυσικού αερίου, που διασυνδέονται με τα Βαλκάνια και αποτελούν αντικείμενο ισχυρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την ανάδειξη της Κεντρικής Μακεδονίας σε εφαλτήριο για κεφάλαια, αγωγούς και εμπορεύματα ισχυρών μονοπωλια-κών ομίλων προς τη Βαλκανική.
Αντίθετα, η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «γεωπολιτικής αναβάθμισης», βάζει σε νέους κινδύνους το λαό.

Αύριο Τετάρτη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδάρης) το συλλαλητήριο συνδικάτων και φορέων της Κεντρικής Μακεδονίας.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (27 Μάρτη 2018)

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Η νέα μας ιστοσελίδα "Με τις νότες και τους στίχους συντροφιά..."

Η νέα μας ιστοσελίδα "Με τις νότες και τους στίχους συντροφιά..." είναι σχεδόν έτοιμη... 
Μπορείτε να την επισκεφθείτε στην διεύθυνση https://notes-stixoi.blogspot.de/

Η καταγωγή και η εξέλιξη του Ανθρώπινου Γένους...

*Άρθρο του Kωνσταντίνου Ζαφειράτου, Καθηγητή Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

H ιστορία της καταγωγής και εξέλιξης του ανθρώπινου γένους γράφεται με τα απολιθω-
μένα απομεινάρια που συνεχώς ανακαλύπτονται από τους ερευνητές ανθρωπολόγους στα διάφορα μέρη της Γης. Κάθε καινούριο απολίθωμα προσθέτει και μια νέα σελίδα άγνωστη μέχρι σήμερα ή συμπληρώνει τα κενά μιας άλλης σελίδας από την ιστορία της καταγωγής και της εξέλιξης που δεν είχε καλά φωτισθεί με τις υπάρχουσες γνώσεις.
Οι μελέτες των ζωικών οργανισμών που ζουν σήμερα δεν μας παρέχουν πληροφορίες γύ-
ρω από το είδος που διακλαδίζει μια εξελικτική γραμμή καταγωγής ή κάποιας γενομένης εξαφάνισης. Ούτε αυτοί οι οργανισμοί μας λένε πώς ένα είδος που υπάρχει σήμερα μετασ-χηματίζεται στην παρούσα μορφή του μέσα στα εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης του, μή-
τε ακόμη μας λένε ποιες ήταν οι ενδιάμεσες μορφές από αυτές που παρουσιάζονται σήμερα.
Για τους λόγους αυτούς τα απολιθώματα αποτελούν τα μοναδικό αποδεικτικά στοιχεία της προϋπάρχουσας ζωής και της σύνδεσης της με τους σημερινούς ζώντες οργανισμούς.
Είναι αλήθεια ότι τα απολιθώματα της ανθρώπινης εξέλιξης είναι ακόμη σε τμήματα, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν πραγματοποιηθεί ανακαλύψεις μεγάλης σπου-δαιότητας και ακόμη απολιθώματα από τα πρώτα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης δεν είναι και τόσο ευδιάκριτα από εκείνα των προγόνων του σημερινού γορίλα και χιμπατζή.
Οι πρώτοι πρόγονοι ανθρωποειδών πιθήκων είναι πολύ πιθανό να υπήρξαν μεταξύ μιας ομάδας ζώων γνωστών σαν Δρυοπίθηκοι (Dryopithecines), που αντιπροσωπεύονται από 
ένα μεγάλο αριθμό απολιθωμάτων τα οποία χρονολογούνται από 10 μέχρι 25 εκατομμύρια χρόνια πριν και έχουν βρεθεί στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Οι απολιθωμένες μορφές των Δρυοπιθήκων παρουσιάζουν είδη με διαστάσεις από το μικρό χιμπατζή μέχρι το μεγάλο γορίλλα. Των δειγμάτων αυτών τα δόντια είναι πολύ όμοια με εκείνα των σύγχρονων ανθρωποειδών πιθήκων, ενώ το σχήμα και οι αναλογίες των ποδιών τους είναι πολύ όμοια με εκείνα των σημερινών πιθήκων.
H μετακίνηση των Δρυοπιθήκων δεν ήταν όπως αυτή των εξελιγμένων ανθρωποειδών πι-θήκων π.χ. αιώρηση στα κλαδιά, ημιόρθια και όρθια στα δύο πόδια, αυτός ο τρόπος μετα-κίνησης εμφανίστηκε αργότερα μάλλον.
Μια μορφή Δρυοπιθήκων, γνωστή αρχικά από σιαγώνες και δόντια απολιθωμένα και που χρονολογήθηκαν γύρω στα 14 εκατομμύρια χρόνια, βρέθηκε στην Ινδία και την Αφρική. 
Οι Δρυοπίθηκοι αυτοί είναι γνωστοί σαν Ραμαπίθηκοι. Οι οργανισμοί αυτοί ήσαν μάλλον μικροί — περίπου στο μέγεθος ενός μικρού παιδιού ηλικίας 5 ή 6 ετών — και είχαν μικρότερο ρύγχος από τους άλλους Δρυοπίθηκους. Το γεγονός ότι είχαν μικρά δόντια μάς βεβαιώνει ότι οι βραχίονες και τα άκρα χέρια χρησιμοποιούντο αντί δοντιών προς εκδήλω-ση οργής και άμυνας. H χρησιμοποίηση των βραχιόνων και άκρων χεριών για τέτοιους σκοπούς προϋποθέτει ότι ο Ραμαπίθηκος μπορεί να περπατούσε και όρθιος. Αυτό το σκε-πτικό οδήγησε μερικούς ανθρωπολόγους να ταξινομήσουν το Ραμαπίθηκο στην οικογένεια των ανθρώπων — Ανθρωπίδες, Anthropidae — παρά με τους ανθρωποειδείς πιθήκους — Πογγίδες, Pongidae —. H γεωλογική έρευνα ορισμένων αποθέσεων του Ραμαπίθηκου και απολιθωμένων ζώων και φυτών που βρέθηκαν μεταξύ των υπολειμμάτων του, φανερώνουν μια ευρύτερη εξάπλωση κατοίκησης αυτού σε ήρεμους ποταμούς, περιστοιχιζόμενους από τροπικά δάση και λειβάδια. Για το Ραμαπίθηκο πιθανολογείται ότι μπορεί να υπήρξε στην κύρια γραμμή καταγωγής του ανθρώπου και μερικοί ανθρωπολόγοι τοποθετούν αυτόν σαν ένα των πρώτων μελών της οικογένειας του ανθρώπου.
H ταξινόμηση του Ραμαπίθηκου σαν ένα ανθρώπινο ον αμφισβητείται από μερικές αυθεν-τίες σε θέματα ταξινόμησης και τοποθετούν αυτόν με τους ανθρωποειδείς πιθήκους ενώ βλέπουν αυτόν σαν ένα Δρυοπίθηκο μη έχοντα ειδικές ομοιότητες με τους μετέπειτα ανθ-ρώπους. H συζήτηση πιθανόν να συνεχισθεί μέχρις ότου περισσότερο βρεθούν συμπληρω-μένα δείγματα του Ραμαπίθηκου.
H ταξινόμηση του Ραμαπίθηκου είναι περισσότερο περιπεπλεγμένη επειδή, εάν ο Ραμα-
πίθηκος θεωρηθώ σαν ένα ανθρώπινο ον, τότε ο διαχωρισμός ανθρώπου και ανθρωποει-
δών πιθήκων θα μπορούσε να έχει γίνει από 14 μέχρι 20 εκατομμύρια χρόνια πριν. 
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πίστη που βασίζεται σε άλλες μαρτυρίες ότι ο διαχωρισ-
μός πραγματικά επέρχεται πάρα πολύ πρόσφατα από 5 μέχρι 10 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Απαντήσεις στα ερωτήματα γύρω από τα περισσότερο πρωτόγονα όντα δεν μπορούν να 
δοθούν γιατί υπάρχει ένα μεγάλο κενό 3 μέχρι 4 εκατομμυρίων χρόνων στις Γεωλογικές 
αποδείξεις πριν από το επόμενο ανθρώπινο απολιθωμένο ον βρεθεί στις κατώτερες 
Πλειοκαινικές αποθέσεις στη Κένυα και την Αιθιοπία.
Το περισσότερο αξιοσημείωτο δείγμα που είχε επιστημονικά περιγραφεί, είναι ο Australopithecus afarensis που είναι περισσότερο γνωστό σαν «Λούση». Τη «Λούση» ανακάλυψε ο Dr. Jahansen στην έρημο Αφάρ της Αιθιοπίας, κοντά στην Ερυθρά θάλασ-
σα και σε Γεωλογικά στρώματα που προσδιορίστηκαν ακριβώς σε 3,5 εκατομμύρια χρό-
νια παλαιότητας.
H «Λούση» είναι ένα καταπληκτικό δείγμα από πολλές απόψεις. Πρόκειται για το περισ-
σότερο συμπληρωμένο δείγμα πριν από το Homo sapiens που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα 
και περιλαμβάνει γύρω στα 60 τμήματα οστών, που αντιπροσωπεύουν κομμάτια από το κρανίο, την κάτω γνάθο, τους βραχίονες, τα πόδια, τη λεκάνη, τις πλευρές και τους σπόνδυλους.
H «Λούση» είναι αξιοσημείωτα ανθρώπινης κατασκευής. Το περισσότερο σημαντικό 
είναι ότι αυτή είχε όρθια στάση όπως μια σύγχρονη γυναίκα. H κάτω γνάθος και τα δόν-
τια της είναι ανθρώπινα, δυστυχώς όμως τα λίγα οστά του κρανίου που υπάρχουν δεν μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε ούτε το σχήμα αλλά ούτε το μέγεθος του κρανίου. Για το σώμα της γνωρίζουμε ότι ήταν μικρών διαστάσεων και όταν πέθανε ήταν πολύ αναπτυγμένη. 
Το ύψος της ήταν περίπου 1 μέτρο και το βάρος της πιθανόν από 22 μέχρι 30 κιλά, βέβαια 
το αρσενικό του είδους της θα ήταν πολύ περισσότερο.
H «Λούση» και οι συγγενείς της ήσαν σύγχρονοι με μερικά άλλα ανθρώπινα όντα ονομα-
ζόμενα Australopithecus africanus που έχουν χαρακτηρισθεί ότι αποτελούν πρόγονους 
του γένους Homo. Από αυτά τα όντα φαίνεται δυνατόν ότι το είδος της «Λούση» αντι-
προσωπεύει το τέλος μιας γραμμής διασταυρουμένων πληθυσμών Πρωτευόντων οργα-
νισμών που εξελικτικά ευρίσκοντο κοντά στον Άνθρωπο και επεκτείνονταν πίσω στο Πλειόκαινο πλησίον των Ramapithecus και των συγγενών του.
Δεν αποκλείεται οι πρόγονοι της «Λούση» να έχουν δώσει το ξεκίνημα σε αμφότερους 
τους μετέπειτα Australopithecus και προς το Homo. Μερικά από τα δόντια και τις γνά-
θους, απολιθωμένα δείγματα αυτής της εποχής, είναι επίσης αρκετά όμοια προς εκείνα
των συγχρόνων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό οδήγησε μερικούς παλαιοανθρωπολόγους 
να πιστεύουν ότι ένα προγονικό είδος του Homo ήδη υπήρξε από τότε και μπορεί να 
ήταν υπεύθυνο για την κληροδότηση του είδους «Λούση».

Στη συνέχεια μια μεγάλη συλλογή απολιθωμένων ανθρώπινων όντων που βρέθηκαν στη Δυτική και Ανατολική Αφρική και χρονολογήθηκαν από 1 μέχρι 4 εκατομμύρια χρόνια 
πριν, μας έκανε γνωστούς τους Αυστρολοπίθηκους.
Δύο ευδιάκριτες μορφές Αυστραλοπιθήκων είναι γνωστές, η μικρότερη μορφή που είναι γύρω στα 1,30 μέτρα ύψος και 30 κιλά βάρος και η μεγαλύτερη μορφή με ύψος γύρω στα 1,50 μέτρα και βάρος γύρω στα 50 κιλά. H μικρότερη μορφή χαρακτηρίζεται σαν Gracile ενώ η μεγαλύτερη σαν Robustus.
Σύμφωνα με μερικούς ανθρωπολόγους η Robustus μορφή είναι το αρσενικό ενώ η Gracile μορφή είναι το θηλυκό του ίδιου είδους. H θέση τους στην ανθρώπινη εξέλιξη έχει δημιουρ-γήσει πολλά προβλήματα και αβεβαιότητες. Υπάρχει η αντίληψη, ότι η μικρότερη μορφή των Αυστραλοπιθήκων — Gracile — αποτελείται από δύο είδη: Australopithecus africanus 
και το πρωτόγονο Australopithecus afarensis — μερικοί ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι ο 
A. afarensis είναι μια προηγούμενη μορφή του A. Africanus και συνεπώς αναγνωρίζουν 
ένα μόνον είδος — και η μεγαλύτερη μορφή αυτών — Robustus — αποτελείται από δύο 
ταυτόχρονα είδη, τον A. robustus και A. bosei. Χρονικά οι μικρότερες μορφές των Αυστραλοπιθήκων προηγούνται από εκείνες που είναι μεγαλύτερες.
Υπάρχουν ενδιαφέρουσες διαφωνίες γύρω από το πώς οι δύο μορφές των Αυστραλοπιθή-κων συσχετίζονται μεταξύ τους. ‘ Έχουν προταθεί τέσσερες δυνατότητες σχετικά με τον 
A. africanus ο οποίος θα μπορούσε να είναι στην κύρια γραμμή της ανθρώπινης καταγω-
γής, στην κύρια γραμμή καταγωγής του Αυστραλοπίθηκου Robustus,  σε αμφότερες τις γραμμές καταγωγής — στην περίπτωση αυτή ο A. africanus θα μπορούσε να χωρισθεί σε δύο είδη, ή σε καμιά γραμμή καταγωγής — στην περίπτωση αυτή ο A. africanus θα μπο-ρούσε να είναι μακριά επάνω σε δικό του κλάδο εξέλιξης.
Κάθε μια από τις τέσσερες αυτές πιθανότητες έχει τους δικούς της οπαδούς. Πάντως χω-
ρίς αμφιβολία οι μικρότεροι Αυστραλοπίθηκοι είναι φανερά ευδιάκριτοι από τους μεγα-
λύτερους.
Από τα ίχνη της φθοράς των δοντιών υποστηρίζεται ότι ο A. africanus περιελάμβανε στο 
διαιτολόγιο του κρέας, ενώ οι A. robustus και A. bosei όχι. Υπάρχει ακόμη μαρτυρία ότι 
οι δύο μορφές των Αυστραλοπιθήκων προτιμούσαν κάπως διαφορετικά περιβάλλοντα. 
O Gracile τύπος προτιμούσε χέρσες, χλοώδεις σαβάννες, ενώ ο Robustus τύπος προτιμού-
σε πολύ υγρό περιβάλλον με υψηλή βλάστηση. Όποια και αν είναι η θέση των Αυστραλο-
πιθήκων στην ανθρώπινη εξέλιξη, είναι φανερό ότι η Robustus μορφή έχει εξαφανισθεί 
γύρω στο 1 εκατομμύριο χρόνια πριν.

H περίοδος από 2,2 μέχρι 1,6 εκατομμύρια χρόνια πριν έχει να παρουσιάσει έναν αριθμό απολιθωμάτων που είναι αντιπροσωπευτικά για το δικό μας γένος Homo και που τοποθε-
τούνται στην κύρια γραμμή της ανθρώπινης καταγωγής. Πρόκειται για τα απολιθώματα 
του Homo habilis. O αντιπρόσωπος αυτός ήταν ένα μεγαλύτερο ον από τον A. africanus, 
κατά μέσο όρο ζύγιζε 45 κιλά σε σύγκριση με τα 30 του A. africanus, και όπως φαίνεται με 
αυτόν η ανθρώπινη εξελικτική γραμμή έχει ήδη αρχίσει να αναπτύσσει τον ευδιάκριτο και 
μεγάλο εγκέφαλο. O H. habilis έχει μια κρανιακή χωρητικότητα που κυμαίνεται από 500 
μέχρι 750 κυβ. εκατ. Βέβαια ο H. habilis είναι ο μεγάλος κατασκευαστής λίθινων εργαλείων 
στα οποία φαίνεται καθαρά η επιδεξιότητα του κατασκευαστή.

Εξέλιξη

H «Λούση» ή Australopithecus afarensis φαίνεται να είναι ο πιο μακρινός γενάρχης του σύγχρονου ανθρώπου αλλά και του αυστραλοπίθηκου.
Τον Homo habilis διαδέχεται ο Homo erectus, που έζησε κατά την περίοδο από 1,6 μέχρι 
0,6 εκατομμύρια χρόνια πριν. To κρανίο του H. erectus γίνεται περισσότερο ανθρώπινο, 
το μέτωπο ορθώνεται, το πρόσωπο, οι γνάθοι και τα δόντια γίνονται μικρότερα. 
O H. erectus ήταν μεγαλύτερος από τον H. habilis, ζύγιζε περίπου 55 κιλά και η κρανιακή χωρητικότητα κυμαινόταν από 750 μέχρι 1200 κυβικά εκατοστά, σε σύγκριση με 1000 
μέχρι 2000 κυβ. εκατ. του Homo sapiens. Οι μελέτες των οστών των κάτω άκρων έδειξαν ότι ο Homo erectus είχε μεγάλη ικανότητα να περπατάει όρθιος και οι αντίστοιχες των 
άνω άκρων έδειξαν ότι τα χέρια του ήταν ικανά για πάρα πολύ ακριβείς μικροχειρισμούς αντικειμένων.
O H.erectus είχε διαφορές με τους προγόνους του όχι μόνο στη μορφολογία αλλά ακόμη 
και στις προσαρμογές του. Έκανε μεγάλες προόδους στην κατασκευή των εργαλείων, στο κυνήγι μεγάλων ζώων και στη χρήση της φωτιάς και πιθανόν στο ντύσιμο του. Οι πρόοδοι αυτοί του επέτρεψαν να εισχωρήσει στις εύκρατες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας.
O H.erectus ήταν συνεπώς ένα πάρα πολύ επιτυχημένο είδος το οποίο ήλθε να καταλάβει τροπικές και εύκρατες περιοχές της Ευρασίας και της Αφρικής. Καθώς αυτός αντιμετώπιζε διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες, το είδος διαφοροποιείται σε μια σειρά από γεωγραφικούς τύπους που ονομάστηκαν Γεωγραφικά υποείδη.
Πάρα πολλά ευρήματα του H. erectus έχουν συγκεντρωθεί από την Αφρική, Ιάβα, Κίνα 
και την Ευρώπη. Μετά από ένα μακρύ δρόμο εξέλιξης, κάπου ο H.erectus έδωσε το ξεκί-
νημα σε κάποια πρωτόγονη μορφή του H.sapiens. Γύρω στις 600 χιλιάδες χρόνια πριν, φαίνεται ότι η μετάβαση από τον H.erectus στον H. Sapiens είχε ήδη προχωρήσει.

Πάρα πολλοί επιστήμονες ερευνητές τοποθετούν τα πρώτα μέλη του δικού μας είδους 
σε ένα αρχικό υποείδος γνωστό σαν Homo sapiens neanderthalensis. Δείγματα από το 
υποείδος αυτό έχουν ανακαλυφθεί από πολλές μεριές σε ολόκληρο τον Παλαιό Κόσμο — 
Ευρασία, Αφρική —αν και τα περισσότερα απολιθώματα των πιο καλά διατηρημένων 
δειγμάτων προέρχονται από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή το όνομα του υποείδους 
προέρχεται από μια περιοχή της Γερμανίας —Νεάντερ— όπου βρέθηκε το πρώτο απολιθωμένο δείγμα ανθρώπινου κρανίου, το έτος 1856.
Οι πιο σημαντικές διαφορές μεταξύ του H.erectus και H.neanderthalensis αναφέρονται 
στο σχήμα του κρανίου και στους τρόπους προσαρμογής αυτών στα περιβάλλοντα τους. 
Το κρανίο του H.s.neanderthalensis έχει μεγάλους γνάθους, μεγάλες οφθαλμικές κόγχες 
και ογκώδη υπερόφρυα τόξα τα οποία εκτείνονται συνεχόμενα κατά μήκος του μετώπου, ακριβώς όμοια με τα υπερόφρυα τόξα του H.erectus. Καίτοι το μετωπικό οστό του H.s.neanderthalensis παραμένει χαμηλό, το εγκεφαλικό περιεχόμενο του κρανίου είναι πολύ περισσότερο από εκείνο του H.erectus. H κρανιακή χωρητικότητα του H.s.neanderthalensis ήταν κατά μέσο όρο γύρω στα 1600 κυβ. εκατ., δηλαδή ο εγκέφαλος 
του H.s.neanderthalensis ήταν 60% μεγαλύτερος από εκείνον του H.erectus και ακόμη 
κάπως μεγαλύτερος από εκείνον του σύγχρονου ανθρώπου.
Τα λίθινα εργαλεία του H.s.neanderthalensis ήταν περισσότερο σύνθετα από εκείνα του 
H.erectus, τα οποία προφανώς δείχνουν ότι το ανθρώπινο αυτό υποείδος έκανε εξειδι-
κευμένα εργαλεία για διαφορετικές εργασίες. Για τον Νεάντερταλ υπάρχουν πολλές 
μαρτυρίες ότι είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη συμβολική συμπεριφορά. 
Μερικές ευρωπαϊκές σπηλιές περιέχουν τους σκελετούς από τις αρκούδες των σπηλαίων, 
τοποθετημένες σε ειδικές κατασκευές λίθινων κουτιών, μεταξύ των εργαλείων του 
Νεάντερταλ.
Επιπλέον, οι Νεάντερταλ φαίνεται ότι έθαβαν τους νεκρούς τους, ή τουλάχιστον κάποιους 
από αυτούς. Σε μερικές περιπτώσεις οι Νεάντερταλ άφηναν στους τάφους λουλούδια και  
κρέας αφιερώνοντας τα στους νεκρούς τους. Αυτή η συμπεριφορά έχει ερμηνευθεί σαν 
ένδειξη μιας θρησκευτικής φροντίδας για το θάνατο μεταξύ του δικού του είδους και των 
ζώων τα οποία οι Νεάντερταλ κυνηγούσαν.
Είναι γεγονός ότι μερικοί ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτός ο τύπος της συμβολικής συμπεριφοράς θα μπορούσε να έχει ανάγκη από την παρουσία μιας σύνθετης γλώσσας — 
διαλέκτου — μεταξύ των ανθρώπων του Νεάντερταλ, μιας γλώσσας η οποία θα μπορούσε, 
όπως φαίνεται, να έχει ξεκινήσει να αναπτύσσεται στον H.erectus. H άποψη αυτή αμφισ-
βητείται από άλλους ανθρωπολόγους οι οποίοι πιστεύουν ότι οι Νεάντερταλ ήταν ανατο-
μικά ανίκανοι να ομιλούν.
Σε κάποια περίπτωση, ο Νεάντερταλ ήταν όχι μόνον ένας κάτοικος τροπικών και εύκρατων 
περιοχών του Παλαιού Κόσμου αλλά ήταν ικανός, κατά τον πρώτο καιρό της ανθρώπινης 
εξέλιξης, να προσαρμόζεται σε αρκτικά περιβάλλοντα. Οι Νεάντερταλ έζησαν στην Ευρώπη 
κατά τη διάρκεια της εποχής των Παγετώνων. Οι Παγετώνες προχώρησαν προς τα Δυτικά 
μέχρις εκεί που είναι σήμερα η εύκρατη Ευρώπη. Στις περιοχές αυτές πολλοί Νεαντερτάλιοι 
καταυλισμοί έχουν βρεθεί να περιέχουν τα οστά των ζώων και τη γύρη των φυτών που είναι 
χαρακτηριστική των αρκτικών κλιμάτων.

Μεταξύ 35 και 40 χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα η Γεωγραφική Φυλή του H.s.neeyi-
derthalensis η οποία κατοίκησε την Ευρώπη — συχνά αναφέρεται και σαν οι κλασικοί 
Νεάντερταλ — ξαφνικά μάλλον αντικαθίστανται από τους ανθρώπους του Κρό-Μανιόν 
(Cro-Magnon) που ονομάστηκαν έτσι από το πρώτο εύρημα στην ομώνυμη περιοχή της 
Γαλλίας.
Οι άνθρωποι του Κρό-Μανιόν αντιπροσωπεύουν μια πρώτη φυλή του σύγχρονου υποεί-
δους Homo sapiens sapiens — είναι το υποείδος που ανήκουν τα σημερινά ανθρώπινα 
όντα. Στη Μέση Ανατολή, εξάλλου, η μετάβαση από το Homo sapiens neanderthalensis 
στον Homo sapiens sapiens φαίνεται να έχει προχωρήσει πάρα πολύ αργά και συνεχώς, 
κάτι αντίθετο από ό,τι  έγινε στην Ευρώπη. Αυτή η φανερή διαφορά στο ρυθμό της μετά-
βασης έχει οδηγήσει μερικούς ανθρωπολόγους να προτείνουν ότι ο H.s.sapiens έχει ανα-
πτυχθεί πρώτα στη Μέση Ανατολή και μετά μετακινήθηκε στον Παλαιό Κόσμο ακολουθώ-
ντας δρόμους όπως φαίνονται στο πιο κάτω σχήμα. Με τον τρόπο αυτό προτείνεται ότι 
καθώς οι πληθυσμοί του H.s.sapiens επεκτείνονταν αυτοί προκαλούσαν την εξαφάνιση 
των πληθυσμών του H.s.neanderthalensis.
Άλλοι ειδικοί στο είδος αυτό υποστηρίζουν ότι οι διαφορές στο ρυθμό μετάβασης είναι 
μόνο φαινομενικές που προκαλούνται από την έλλειψη πληροφοριών για την κρίσιμη 
χρονική περίοδο και για τις κρίσιμες τοποθεσίες. Από μαρτυρία κυρίως αρχαιολογική, 
υποστηρίζεται ότι η μετάβαση από τον H.s.neanderthalensis στον H.s.sapiens έλαβε χώ-
ρα δια μέσου ολοκληρωμένων σειρών των πρώτων υποειδών. Πάντως όποιος και να ήταν 
ο τρόπος μετάβασης μεταξύ των δύο αυτών υποειδών είναι γεγονός ότι ο H.s.sapiens 
φαίνεται να ήταν καλά εγκατεστημένος στον Παλαιό Κόσμο γύρω στις 35 μέχρι 40 χιλιά-
δες χρόνια πριν.
Οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ του H.s.neanderthalensis και H.s.sapiens βρέθηκαν στα 
κρανία, στην κουλτούρα και στη γεωγραφική εξάπλωση τους. Οι σιαγόνες και τα δόντια 
του H.s.sapiens είναι μικρότερα από εκείνα του H.s.neanderthalensis και τα υπερόφρυα 
τόξα έχουν περιορισθεί σε πολύ μικρές εξάρσεις. Το μετωπικό οστό των σύγχρονων ανθ-
ρώπων είναι πολύ υψηλότερο από του H.s.neanderthalensis και ολόκληρη η εγκεφαλική 
κοιλότητα είναι πάρα πολύ σφαιρική. Τέλος, το σύγχρονο υποείδος έχει ένα πηγούνι στην 
κάτω γνάθο που λείπει από το H.s.neanderthalensis και φυσικά από τα προηγούμενα ανθρώπινα όντα.
H κουλτούρα του H.s.sapiens έγινε τεχνολογικά και κοινωνικά πολύ σύνθετη, από αυτή 
που υπήρξε στους H.s.neanderthalensis και κατ' αυτόν τον τρόπο η πρόοδος επιφέρει νέες 
εφαρμογές για την προσαρμογή στα περιβάλλοντα που αντιμετωπίζει. O H.s.sapiens είναι 
ο πρώτος άνθρωπος που κινήθηκε προς το Νέο Κόσμο — Βόρεια και Νότια Αμερική —. 
H μετακίνηση του εκεί πιστεύεται ότι πραγματοποιήθηκε από 20 μέχρι 30 χιλιάδες χρόνια
πριν.

Τα σημερινά ανθρώπινα όντα —οι σκελετοί των οποίων παραμένουν ουσιαστικά χωρίς 
αλλαγές τα τελευταία 40 χιλιάδες χρόνια —είναι βιολογικά τελείως διαφορετικά από τους 
πρώτους προγόνους τους, στο ανάστημα του σώματος, στην όρθια στάση και βάδισμα, στην
επιδεξιότητα των χεριών, στο μέγεθος του εγκεφάλου και σε πολλούς άλλους χαρακτήρες.

Το συμβάν που σημάδεψε την ανθρώπινη εξέλιξη ήταν χωρίς αμφιβολία, η δημιουργία της 
κουλτούρας σαν ένα πρωταρχικό μέσο αντιμετώπισης του περιβάλλοντος. H κουλτούρα 
βοήθησε το ανθρώπινο είδος, στην αργή πορεία της εξέλιξης του να αλλάξει το γενετικό 
δυναμικό του και έτσι να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. H κουλτούρα 
προνόησε τα μέσα, με τα οποία άνδρες και γυναίκες θα μπορούσαν να προσαρμοσθούν στο 
περιβάλλον γρήγορα και απευθείας ή θα μπορούσαν να αναζητούν περιβάλλον που θα τους 
εξυπηρετεί. Στους πρώτους καιρούς της κουλτούρας τα γυμνά σώματα προστατεύονται στα θερμαινόμενα με φωτιά καταφύγια, τα χέρια τους γινόντουσαν ένα ισχυρό όργανο όταν κρατούσαν ένα ρόπαλο. Αργότερο έγινε η συλλογή σπόρων, η σπορά τους, ο θερισμός και 
η συγκομιδή τους.
Το περισσότερο σημαντικό είναι η μεταβίβαση της κουλτούρας από γενιά σε γενιά διαμέ-
σου της γλώσσας, η οποία πραγματικό οδήγησε σε μια υπέρ-επιταχυνόμενη βαθμίδα αλλα-γής, όπως συμβαίνει με τη χιονοστιβάδα που στην κάθοδο της αυξάνει συγχρόνως και στη μάζα και στην ταχύτητα.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε, τη φωτιά στο τζάκι πρώτα με ξύλο, μετά με ορυκτό καύσιμο και 
τέλος με πυρηνικά καύσιμα. Το ρόπαλο γίνεται δόρυ, μετά τόξο με βέλη, στη συνέχεια όπ-
λο, πολυβόλο, βόμβα, πυρηνική κεφαλή, κατευθυνόμενος πύραυλος. H σπορά και η συγκο-
μιδή γίνεται σύγχρονη αγροτική βιομηχανία. Οι παραγωγές συνεχώς βελτιώνονται με 
επαναλαμβανόμενες εκτροφές και διασταυρώσεις φυτών και ζώων. Στο δικό μας αιώνα, 
η δυνατότητα του ανθρώπινου είδους να ελέγχει το περιβάλλον έχει γίνει τόσο μεγάλη 
ώστε απρόσεκτη ή υπερβολική εκμετάλλευση του, οδηγεί σε παγκόσμια και συχνά χωρίς 
επιστροφή υποβάθμιση και καταστροφή.

Συνθήκη του Σένγκεν...

Η Ελλάδα γίνεται πλήρες μέλος της Συνθήκης Σένγκεν, την οποία είχε υπογράψει 
8 χρόνια νωρίτερα.
Το ΚΚΕ κατήγγειλε πως η Συνθήκη αποτελούσε ουσιαστικά ένα ευρω - φακέλωμα, 
ένα εργαλείο που διευκόλυνε το έργο της ευρω-καταστολής, την κατασκευή και 
την παρακολούθηση υπόπτων, την τρομοκράτηση των λαϊκών κινημάτων.
Τη Συνθήκη στην Ευρωβουλή καταψήφισαν το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, ο οποίος ωστόσο 
στη συνέχεια στο Ελληνικό κοινοβούλιο την χαρακτήρισε «συνταγματικά νόμιμη».

Πηγή : 902.gr

Ψευδεπίγραφη αριστεροσύνη...

Όταν η προσφορά και οι θυσίες των κομμουνιστών και των αγωνιστών της παγκόσμιας εργατικής τάξης, γίνονται λαϊκίστικες αποπροσανατολιστικές αναρτήσεις στο facebook, 
στο twitter και αλλού, στα πλαίσια μιας ψευδεπίγραφης αριστεροσύνης... 
Τότε ακόμα και η ντροπή... έχει λίγη τσίπα και ντρέπεται να δηλώσει παρούσα...
Και όποιος κατάλαβε... κατάλαβε...

Κοσμάς Λεοντιάδης

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Εμείς πιστεύουμε στον Μαρξισμό...

Εμείς πιστεύουμε στον Μαρξισμό… στην πιο ανθρώπινη κοσμοθεωρία που γέννησε 
ο ανθρώπινος νους και αγωνιζόμαστε με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα για την 
επικράτησή της. 
Οραματιζόμαστε μια άλλη κοινωνία, μια κοινωνία της ειρήνης… μια κοινωνία στην 
οποία δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο… μια κοινωνία στην 
οποία θα ψηλώσει το μπόι του ανθρώπου…
Πιστεύουμε πως για την επικράτηση του δίκιου και την απελευθέρωση του ανθρώπου, 
χρειάζεται συνεχής, επίμονος, επίπονος και ιδεολογικά συνεπής αγώνας…
Δεν ταιριάζουν σε μας και στην ιδεολογία μας η κούραση, η δυσφορία και ο πεσιμισμός, 
αλλά ούτε και οι υπέρμετροι και εκτός πραγματικότητας ενθουσιασμοί…  
Ξέρουμε πολύ καλά, γιατί αγωνιζόμαστε και που θέλουμε να φτάσουμε… και έτσι είμασ-
τε «υποχρεωμένοι», μέχρι το τέλος να παλεύουμε γι αυτό...

Κοσμάς Λεοντιάδης

Έτσι ακριβώς Ρήγα...

Ο αγώνας για λευτεριά, για κοινωνική δικαιοσύνη και για την προκοπή των λαών 
δεν σταμάτησε... Συνεχίζεται… Κι εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο που χαράξατε..
Μέχρι την τελική δικαίωση... και σε πείσμα όλων αυτών που λιποτακτούν και σκύ-
βουν το σβέρκο σε ντόπιους και ξένους δυνάστες... σε πείσμα όλων αυτών που 
παραχαράζουν την ιστορία... που αλλοιώνουν το νόημα των αγώνων και αποπρο-σανατολίζουν τους λαούς με τα εθνικιστικά και διχαστικά τους παραληρήματα…

Κοσμάς Λεοντιάδης

ΕΟΚ - ΕΕ... 61 χρόνια στην υπηρεσία των μονοπωλίων...

25 Μάρτη 1957... Η συμπλήρωση των 61 χρόνων από την ίδρυση της ΕΟΚ, που μετε-ξελίχθηκε σε ΕΕ, δεν αποτελεί μέρα γιορτής για τους λαούς της Ευρώπης, τα εκατομ-
μύρια των φτωχών, ανέργων, υποαπασχολούμενων. Είναι μια επέτειος που έχουν κά-
θε λόγο να τη γιορτάζουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά 
τους, αφού μέσω αυτής της δακρατικής καπιταλιστικής ένωσης ξεδίπλωσαν τα προη-γούμενα χρόνια μια πρωτοφανέρωτη επίθεση στα δικαιώματα των λαών. Αυτοί οι εορ-
τασμοί δεν μπορούν να κρύψουν ούτε τον αντιδραστικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της 
ΕΕ ούτε και τους ανταγωνισμούς που δυναμώνουν εντός της συμμαχίας, θέτοντας σε αμφισβήτηση την ίδια τη συνοχή της και αναδεικνύοντας τη σαπίλα και παρακμή της καπιταλιστικής παραγωγής.

Η ΕΟΚ δημιουργήθηκε ως καπιταλιστικός πόλος απέναντι στην ΕΣΣΔ και τις άλλες 
χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ στήρι-
ξαν την ίδρυση της ΕΕ - ως ανάχωμα στην αυξανόμενη επιρροή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη - παρόλο που έβλεπαν σ' αυτήν έναν μελλοντικό ανταγωνιστή. Και η ΕΟΚ και 
η συνέχειά της, η ΕΕ, έχουν στο πιστοποιητικό γέννησής τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και με 
άλλα κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, σήμερα η Κίνα, η Ρωσία κ.λπ. Οι 4 ελευθερίες 
του Μάαστριχτ, που αποτέλεσαν την ιδρυτική πράξη της ΕΕ, το 1992, ήταν το μεγάλο Μνημόνιο σε βάρος των λαών της Ευρώπης, δίνοντας δυνατότητα διεύρυνσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αύξησης της κερδοφορίας τους. Έχουν την υπογραφή τους 
στους αιματηρούς πολέμους των ιμπεριαλιστών σε βάρος των λαών, όπως στη Γιουγ-κοσλαβία.
Με την παρουσία στην ΕΟΚ και την ΕΕ, το ελληνικό κεφάλαιο πέτυχε σημαντική συσσώρευση και εξαγωγή κεφαλαίων, ιδιαίτερα στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, 
που συνέβαλαν στην ισχυροποίηση ελληνικών επιχειρήσεων και μονοπωλιακών ομίλων. Αναβαθμίστηκε γεωπολιτικά. Μετά την εκδήλωση της κρίσης, επιδεινώθηκε η θέση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. 
Ταυτόχρονα, η δημοσιονομική διαχείριση της κρίσης αποδείχτηκε πιο δύσκολη σε συν-
θήκες Νομισματικής Ένωσης και διακρατικού δημοσιονομικού ελέγχου. Αυτό δεν αναι-
ρεί ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ εξυπηρέτησε τα πιο δυναμικά τμήματα του εγχώ-
ριου κεφαλαίου και συνέβαλε στη θωράκιση της πολιτικής του εξουσίας. Γι' αυτό άλλω-
στε στηρίχτηκε από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.

*Απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΚΚΕ, για την ίδρυση της ΕΟΚ