"...Σε ότι αφορά το ανθρώπινο άτομο και την ελευθερία του (αφού τόσος λόγος γίνεται
περί δημοκρατίας και ελευθερίας στην αντίληψη της «Ανοιχτής Κοινωνίας»), καλό είναι
να υπενθυμίζεται σε μόνιμη βάση από τους μαρξιστές κάτι που συχνά παραλείπουμε :
- Ο Κομμουνισμός, που αποτελεί τον πρακτικό και ρεαλιστικό στόχο του κινήματός μας, βασίζεται στην ανθρώπινη υποκειμενικότητα, στην προσωπικότητα, η ανάπτυξη της
οποίας (της κάθε προσωπικότητας όμως, όλων των ατόμων που ζουν στην κοινωνία)
είναι ο βασικός όρος οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας.
- Ο Κομμουνισμός ως οργανωμένη κοινωνία/τρόπος ανθρώπινης συμβίωσης δεν μπορεί
να υπάρχει αν έστω και ένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν έστω και ένας άνθρωπος
δεν παίρνει προσωπικές πρωτοβουλίες και προσωπικές αυτοσυνείδητες και ελεύθερες αποφάσεις.
- Ο Κομμουνισμός ως κοινωνία είναι μια ανθρώπινη κατάσταση που δε συνιστά το τέλος, αλλά την αφετηρία της αληθινής ανθρώπινης ιστορίας και ως εκ τούτου αποτελεί τη μόνη πραγματικά «ανοιχτή» κοινωνία.
Η διαφορά μας από τους σύγχρονους αστούς πολιτικούς και ιδεολόγους και κάποιους ψευδο-«ελευθεριακούς» διανοούμενους) είναι πρώτον, ότι δε βαφτίζουμε τα απατηλά αστικορεφορμιστικά φτιασιδώματα της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας ελεύ-
θερη κοινωνία με ελεύθερους ανθρώπους, δηλαδή δεν παίρνουμε τα όνειρά μας για πραγματικότητα, δεύτερον, επιδιώκουμε πρακτικά την οικοδόμηση της ελεύθερης κομμουνιστικής κοινωνίας, τρίτον, αυτό το επιδιώκουμε με τα μέσα και τις προϋποθέ-
σεις που μπορεί στ’ αλήθεια να επιτευχθεί, γνωρίζοντας ότι δε θα φτιαχτεί κουνώντας
το μαγικό ραβδάκι μας, καθώς και ότι εμείς οι ίδιοι, ως άτομα και προσωπικότητες, το
πολύ-πολύ να προφτάσουμε κάποια προεικάσματά της.
Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι ο κομμουνισμός δεν είναι απλά κάποιο μακρινό ιδανικό,
αλλά μια πραγματική ιστορική κίνηση («Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»)
που έχει ήδη ξεκινήσει, ένας υπαρκτός και πρακτικός αγώνας στον οποίο οι άνθρωποι
που συμμετέχουν διευρύνουν τα όρια της ελευθερίας της προσωπικότητας στην ανθρώ-
πινη ιστορία.
Η ελευθερία δε θα έρθει απλώς «κάποτε», έρχεται συνεχώς, αναπτύσσεται κάθε μέρα
στην κοινωνική πάλη (που αποτελεί ταυτόχρονα και πάλη με τον ίδιο τον εαυτό μας, με
τις πηγές της δουλείας μέσα μας). Γιατί η ελευθερία είναι όντως ακριβώς η πρακτική
του να παίρνει κανείς προσωπικές, υπεύθυνες, συνειδητές και συχνά ακριβές, οδυνηρές, αλλά αναγκαίες αποφάσεις για τον εαυτό του και τον κόσμο.
Ελευθερία είναι η συνειδητοποιημένη αναγκαιότητα..."
*Απόσπασμα από άρθρο του Αποστόλη Χαρίση, με τίτλο "Καπιταλισμός και ανοιχτή κοινωνία", το οποίο δημοσιεύθηκε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ) το
2001 (τεύχος 6)
περί δημοκρατίας και ελευθερίας στην αντίληψη της «Ανοιχτής Κοινωνίας»), καλό είναι
να υπενθυμίζεται σε μόνιμη βάση από τους μαρξιστές κάτι που συχνά παραλείπουμε :
- Ο Κομμουνισμός, που αποτελεί τον πρακτικό και ρεαλιστικό στόχο του κινήματός μας, βασίζεται στην ανθρώπινη υποκειμενικότητα, στην προσωπικότητα, η ανάπτυξη της
οποίας (της κάθε προσωπικότητας όμως, όλων των ατόμων που ζουν στην κοινωνία)
είναι ο βασικός όρος οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας.
- Ο Κομμουνισμός ως οργανωμένη κοινωνία/τρόπος ανθρώπινης συμβίωσης δεν μπορεί
να υπάρχει αν έστω και ένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν έστω και ένας άνθρωπος
δεν παίρνει προσωπικές πρωτοβουλίες και προσωπικές αυτοσυνείδητες και ελεύθερες αποφάσεις.
- Ο Κομμουνισμός ως κοινωνία είναι μια ανθρώπινη κατάσταση που δε συνιστά το τέλος, αλλά την αφετηρία της αληθινής ανθρώπινης ιστορίας και ως εκ τούτου αποτελεί τη μόνη πραγματικά «ανοιχτή» κοινωνία.
Η διαφορά μας από τους σύγχρονους αστούς πολιτικούς και ιδεολόγους και κάποιους ψευδο-«ελευθεριακούς» διανοούμενους) είναι πρώτον, ότι δε βαφτίζουμε τα απατηλά αστικορεφορμιστικά φτιασιδώματα της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας ελεύ-
θερη κοινωνία με ελεύθερους ανθρώπους, δηλαδή δεν παίρνουμε τα όνειρά μας για πραγματικότητα, δεύτερον, επιδιώκουμε πρακτικά την οικοδόμηση της ελεύθερης κομμουνιστικής κοινωνίας, τρίτον, αυτό το επιδιώκουμε με τα μέσα και τις προϋποθέ-
σεις που μπορεί στ’ αλήθεια να επιτευχθεί, γνωρίζοντας ότι δε θα φτιαχτεί κουνώντας
το μαγικό ραβδάκι μας, καθώς και ότι εμείς οι ίδιοι, ως άτομα και προσωπικότητες, το
πολύ-πολύ να προφτάσουμε κάποια προεικάσματά της.
Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι ο κομμουνισμός δεν είναι απλά κάποιο μακρινό ιδανικό,
αλλά μια πραγματική ιστορική κίνηση («Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»)
που έχει ήδη ξεκινήσει, ένας υπαρκτός και πρακτικός αγώνας στον οποίο οι άνθρωποι
που συμμετέχουν διευρύνουν τα όρια της ελευθερίας της προσωπικότητας στην ανθρώ-
πινη ιστορία.
Η ελευθερία δε θα έρθει απλώς «κάποτε», έρχεται συνεχώς, αναπτύσσεται κάθε μέρα
στην κοινωνική πάλη (που αποτελεί ταυτόχρονα και πάλη με τον ίδιο τον εαυτό μας, με
τις πηγές της δουλείας μέσα μας). Γιατί η ελευθερία είναι όντως ακριβώς η πρακτική
του να παίρνει κανείς προσωπικές, υπεύθυνες, συνειδητές και συχνά ακριβές, οδυνηρές, αλλά αναγκαίες αποφάσεις για τον εαυτό του και τον κόσμο.
Ελευθερία είναι η συνειδητοποιημένη αναγκαιότητα..."
*Απόσπασμα από άρθρο του Αποστόλη Χαρίση, με τίτλο "Καπιταλισμός και ανοιχτή κοινωνία", το οποίο δημοσιεύθηκε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ) το
2001 (τεύχος 6)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου