Η εποχή που ζούμε είναι εποχή μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό...

Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί... αλλά και γι αυτούς που συνειδητά κάνουν 
πως δεν το έχουν... Το σφάξε με αγά μου να αγιάσω... ανήκει σε άλλες εποχές... 

Να ξέρουν λοιπόν, πως η εποχή που ζούμε, είναι χρονική εποχή μετάβασης... 
Μετάβαση από τον σκυμμένο... στον όρθιο άνθρωπο... 
Μετάβαση από την εποχή του καπιταλισμού και της βαρβαρότητας, στην 
εποχή του σοσιαλισμού... στην εποχή των Ανθρώπων...
Και σε όσους είναι έτοιμοι να ειρωνευτούν και να χλευάσουν τα παραπάνω, 
αλλά και σε όλους τους βιαστικούς και ανυπόμονους… 
Απλά, θα ήθελα να τους υπενθυμίσω πως… Στην ιστορία και στην ιστορική 
εξέλιξη, ο χρόνος δεν μετριέται με τα χρόνια, αλλά με τους αιώνες…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Η παιδική εργασία είναι ντροπή... Είναι η βαρβαρότητα όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνικών συστημάτων...

Τιμή και δόξα στους ήρωες της εργατικής τάξης…

Σαν σήμερα… 18 Αυγούστου 1944, δολοφονείται από τους ναζί στο στρατόπεδο
συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, ο ηγέτης του Γερμανικού Κομμουνιστικού 
Κόμματος Ερνστ Τέλμαν (Ernst Thälmann)...

Στις 3 Μάρτη 1933, στον απόηχο του εμπρησμού του Γερμανικού Κοινοβουλίου
Ράιχσταγκ (προβοκάτσια των ναζί που αποδόθηκε στους κομμουνιστές) και δύο 
μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, συλλαμβάνεταο ο ηγέτης του Γερμανικού 
Κομμουνιστικού Κόμματος Ερνστ Τέλμαν...
Μετά τη σύλληψή του, ο Ερνστ Τέλμαν βίωσε την πιο τραγική περίοδο της ζωής 
του στα ναζιστικά μπουντρούμια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 
Οι ναζί απέφευγαν συστηματικά να κοινοποιούν τον εκάστοτε τόπο κράτησής του 
ακόμη και στην ίδια του την οικογένεια. 
Η απομόνωση στην οποία τον υποχρέωσαν συνοδεύτηκε με βασανιστήρια και 
ταπεινώσεις που αποσκοπούσαν να του σπάσουν το ηθικό, να τον αναγκάσουν 
να προδώσει τους συντρόφους του και να ομολογήσει εγκλήματα που δεν διέπραξε.
Η σύλληψη του Ερνστ Τέλμαν και πολύ περισσότερο οι ειδήσεις για τα βασανιστή-
ρια στα οποία τον υπέβαλαν οι ναζί, διαδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. 
Εκατομμύρια εργάτες ξεσηκώθηκαν για να υπερασπιστούν τον ηγέτη των Γερμανών 
κομμουνιστών. Εκατομμύρια ήσαν οι άνθρωποι, που απαίτησαν από τη γερμανική 
κυβέρνηση να τον απελευθερώσει. Χιλιάδες επιτροπές υπεράσπισης του Τέλμαν 
δημιουργήθηκαν. Τεράστιες διαδηλώσεις προλεταριακής αλληλεγγύης πλημμύρισαν 
τους δρόμους της Μόσχας, του Παρισιού, της Πράγας, του Λονδίνου, της Νέας 
Υόρκης και άλλων μεγαλουπόλεων του πλανήτη. 
Για την απελευθέρωση του Τέλμαν κινητοποιήθηκαν οι σπουδαιότεροι εκπρόσωποι 
της διανόησης σε Ευρώπη και Αμερική. 
Ο Τέλμαν τελικά δολοφονήθηκε από τους ναζί στις  18 Αυγούστου 1944...

*Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το 902.gr

Πολλές οι μορφές του αντικομμουνισμού...

Οι μορφές που μπορεί να πάρει η διαστρέβλωση θέσεων και κατά συνέπεια 
ο αντικομμουνισμός... πολλές... και αυτοί που τον εκκολάπτουν και τον προ-
ωθούν, πολλοί επίσης...
Ξεκινάει από τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα... φτάνει μέχρι τις «πλουρα-
λιστικές» θέσεις και απόψεις κάποιων «αριστερών» υπερασπιστών των 
δικαιωμάτων στα αστικά κοινοβούλια και τα μέσα ενημέρωσης και συνεχίζει 
μέχρι τις απλές αναρτήσεις κάποιων «ελεύθερων» δημοκρατών και «αντιεξου-
σιαστών» σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… 
Θέλει πολύ σκέψη, μπόλικη ιδεολογική θωράκιση και «καχυποψία», για να 
μην πέσεις στη «λούμπα»...
Και δυστυχώς είναι αρκετοί αυτοί που την «πατάνε» με διάφορες τάχα «αθώες», 
αλλά ύποπτες και με στόχευση τοποθετήσεις και αναρτήσεις, και «ενδίδουν»... 
Άλλο πάγια και σταθερή θέση και άποψη… και άλλο ευκαιριακή, προβοκατό-
ρικη και με συγκεκριμένο στόχο τοποθέτηση… Υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ 
τους… 
Τα μάτια σας λοιπόν ορθάνοιχτα και το μυαλό πάντα σε εγρήγορση...
Ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός…

Κοσμάς Λεοντιάδης

12 Αυγούστου... Από τη στήλη του Ριζοσπάστη... "Σαν σήμερα"...

1613 Πεθαίνει ο Κρητικός ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος.

1849 Γεννιέται ο Αμερικανός ζωγράφος Άμποτ Θάγιερ, θεωρούμενος και «πατέρας 
του καμουφλάζ» στον πόλεμο.

1927 Η φραξιονιστική - «αντιπολιτευτική» ομάδα των «λικβινταριστών» πετυχαίνει 
οριακή πλειοψηφία (4 έναντι 3) στην Περιφερειακή Επιτροπή της Κομματικής Οργά-
νωσης Πειραιά του ΚΚΕ και επιχειρεί να την χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο της φρα-ξιονιστικής πάλης σε όλο το Κόμμα. Η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, των κομματικών μελών και η επαναστατική μειοψηφία στην ΠΕ τους χαλάνε τα σχέδια. Η ενότητα στην 
ΠΕ της ΚΟ Πειραιά αποκαθίσταται στις 4 Νοέμβρη.

1927 Το Λαϊκό Κόμμα αποχωρεί από την κυβέρνηση συνασπισμού, προκαλώντας κυβερνητική κρίση. Σχηματίζεται κυβέρνηση «ευρέος συνασπισμού» με τα υπόλοιπα κόμματα της «οικουμενικής», υπό τον Αλ. Ζαΐμη.

1928 Πεθαίνει ο Τσέχος συνθέτης Λέος Γιάνατσεκ.

1933 Η αυταρχική κυβέρνηση του βιομηχάνου Γκεράρντο Ματσάντο ανατρέπεται στην Κούβα.

1951 Εκδίδεται η εφημερίδα «Ελεύθερα Συνδικάτα» ως όργανο του Κινήματος Ελεύθε-
ρου Συνδικαλισμού. Στη συνέχεια έγινε η εφημερίδα του «Δημοκρατικού Συνδικαλισ-
τικού Κινήματος» (ΔΣΚ).

1953 Ισχυρός σεισμός 7,2 Ρίχτερ πλήττει τα Επτάνησα. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 455, ενώ των αγνοουμένων σε 21 και των τραυματιών σε 2.412.

1965 Πεθαίνει ο Σκοτσέζος συνδικαλιστής Ουίλιαμ Γκάλαχερ, πρόεδρος του Κομμουνιστι-κού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας.

«Στάχτη» οι λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη. Τώρα οργάνωση της πάλης με το ΚΚΕ...

Ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και αφήνει απροστάτευτο το λαό και το περιβάλλον.

Οι φονικές πυρκαγιές στην Ανατ. Αττική, με τους 93 νεκρούς έως τώρα και τις μεγάλες καταστροφές, φανέρωσαν με τον πιο τραγικό τρόπο τις συνέπειες από την πολιτική που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της ανάπτυξης για το κεφάλαιο.
Οι ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την έλλειψη υποδομών, σχεδιασμού και μέσων ουσιαστικής προστασίας του λαού είναι τεράστιες, ενώ στηρίζουν με κάθε τρόπο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής είναι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που κλιμακώνονται, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να ξαναστήσει στα αποκαΐδια το παραμύθι της «καθαρής εξόδου» και της «δίκαιης ανάπτυξης».
Ο λαός οργανωμένος, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί να δώσει λύση, διεκδικώντας μέτρα ουσιαστικής προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, δυναμώνοντας την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου (11/12 Αυγούστου 2018)

Πολιτική γελοιογραφία από τον Ριζοσπάστη (7 Αυγούστου 2018)...

Πνιγμένοι στη βροχή, καμένοι στη φωτιά για τα κέρδη του κεφαλαίου...

Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο για τον μηχανισμό της ΕΕ που κρίνει με όρους «οικο-νομικής αποδοτικότητας» την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στα κράτη - μέλη

Τις πραγματικές αιτίες των πολύνεκρων καταστροφών από πλημμύρες και πυρκαγιές, 
όπως αυτές στη Μάνδρα και στην Ανατ. Αττική, αλλά και τις εγκληματικές ευθύνες της 
ΕΕ και των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη επιβεβαιώνει το έγγραφο οργανισμού που χρηματοδοτεί η Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας 
της ΕΕ.
Στο έγγραφο αναφέρεται κυνικά ότι το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο είναι το μοναδικό στο σχεδιασμό έργων υποδομής για την αντιπλημμυρική προστασία και κατ' επέκταση για όλες τις υποδομές που αφορούν τις ανάγκες του λαού.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (7 Αυγούστου 2018)

Χιροσίμα, στις 6 Αυγούστου 1945 - Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου 1945...

Οι Αμερικάνοι «εγκαινιάζουν» την εποχή του πυρηνικού τρόμου για την ανθρωπότητα. 
72 χρόνια μετά την ισοπέδωση της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από τις αμερικανικές πυρηνικές βόμβες με θύματα 300.000 αθώους ανθρώπους και με τους σημερινούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, η ιστορία μας διδάσκει για τη φύση του ιμπεριαλισμού, 
τότε και σήμερα.

Με αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες τιμάμε τα θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί.

Θέλουμε να αλλάξουμε τον Κόσμο... και θα τον αλλάξουμε...

Εμείς συνεχίζουμε… μέχρι την τελική δικαίωση…
Γεμάτος ο κόσμος με αγανακτισμένους της στιγμής…
Γεμάτος με «εξεγερμένους» που δεν γνώρισαν ποτέ το δρόμο 
του αγώνα… του πραγματικού αγώνα… του ταξικού αγώνα… 
Εμείς όμως, δεν είμαστε οι «αγανακτισμένοι», οι ξαφνικά «εξεγερμένοι», 
που κάνουμε την προσωπική μας «επανάσταση»...
Αγωνιζόμαστε σταθερά, διαχρονικά και αταλάντευτα, δίχως πεσιμισμούς 
και δίχως απογοητεύσεις... 
Ξέρουμε από που ερχόμαστε και που θέλουμε να φτάσουμε...
Πατώντας γερά πάνω στην επιστημονική Κοσμοθεωρία μας…
συνεχίζουμε το δύσκολο και επίπονο δρόμο μας μέχρι το τέλος...
Θέλουμε να αλλάξουμε τον Κόσμο... και θα τον αλλάξουμε...

Κοσμάς Λεοντιάδης