Δοξάζουν το ναζισμό... Σπάει ρεκόρ ελεύθερης πτώσης η ξεφτίλα...

Σαράντα χρόνια πασοκοτσογλάνια και δεξιοπαρακρατικοί έκλωθαν το αυγό του φιδιού. 
Όταν έσπασε είδαμε την σβάστικα της δημοκρατίας τους. Όσο περνάει ο καιρός βγάζουν 
τα καταπιεσμένα ναζιστικά απωθημένα τους κάτι τυπάκια που προσπαθούν με το ευρω-
παϊκό τους άρωμα, που ως βάση έχει εσάνς ναζιστικού γουρουνιού, να διώξουν την βρώμα 
από τον άκρατο επαρχιωτοπαρακρατισμό τους και τη ναζιστολαγνεία τους. Τους ακούμε 
να ξερνάνε ιδεολογία. Ξεπούλημα των πάντων, ποδοπότημα ανθρώπινων ζωών, αυτονόη-
των δικαιωμάτων.
Μεσαίωνας εργασιακός, στην υγεία, στην εκπαίδευση, ξέπλυμα των χρυσαύγουλων. 
Σπάει ρεκόρ ελεύθερης πτώσης η ξεφτίλα. Αυτό δεν ήταν φιδάκι που βγήκε από το αυγό, 
αυτό ήταν ο Γκοντζίλα με σβάστικα.
Η θεωρία περί ευγονικής, ευθανασίας και Άριας φυλής εφαρμόζεται μεθοδικά καθημερινά 
με έμμεσους τρόπους. Παγκοσμίως. Έκανε αρκετά χρόνια το αυγό να σκάσει, αλλά έσκασε 
γεννημένο από αριστεροσοσιαλιστοπαρακρατικό κώλο που δρούσε από άκρου εις άκρον 
της Ελλάδας.
Μια χώρα πλήρως εκχυδαϊσμένη. Υποκουλτούρα, αμάθεια, μαγκιά, κομπορρημοσύνη. 
Χαμερπή ινδάλματα, γελοία πρότυπα. Καθημερινός βιασμός, έκπτωση αξιών, αήθεια, 
πολιτιστική βαρβαρότητα. Μιζέρια, κακομοιριά, κοινωνικός αποπροσανατολισμός. 
Εξευτελισμός, ισοπέδωση. 
Και στον πάτο της πτώσης η σβάστικα...Βρώμα και μισανθρωπισμός. Ό,τι περισσεύει 
να κοπεί κι ό,τι «υπολείπεται» να εξαφανιστεί...
Ο ναζισμός πάντα 'στήνεται' σε καφενεία και μπυραρίες, εξαπλώνεται σε μια "οικονομική 
κρίση" και δοξάζεται μέσω δημοκρατίας.

*Από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"

Πάντα με σεβασμό και ήθος...

24 Απρίλη 1945... Γενική απεργία και εξέγερση στο Μιλάνο...

Η Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης της Βόρειας Ιταλίας εκδίδει διάταγμα για την ίδρυση συμβουλίων διεύθυνσης των εργοστασίων.

Κοροϊδία «καθαρής εξόδου» με διατήρηση των αντιλαϊκών δεσμεύσεων...

Μιλώντας χτες στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε
ότι όταν μιλάει για «καθαρή έξοδο», εννοεί την αταλάντευτη «ολοκλήρωση του 
προγράμματος» του 3ου μνημονίου και τη διατήρηση όλων των δεσμεύσεων μετά.
Δείγμα της «μετά μνημόνιο» εποχής είναι και οι αξιώσεις του ΣΕΒ για «αποφυγή 
οπισθοδρόμησης στις εργασιακές ρυθμίσεις», «περιορισμό του μη μισθολογικού 
κόστους», «επενδυτικά κίνητρα» και φοροαπαλλαγές, που μεταφράζονται σε θω-
ράκιση των προηγούμενων αντεργατικών ανατροπών και θυσίες δίχως τέλος για 
το λαό.

ΚΚΕ : «Καθαρή έξοδος» σημαίνει μόνο τέλος των αντιλαϊκών προγραμμάτων 
και μέτρων, κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, ανάκτηση απωλειών που είχε αυτά τα χρόνια ο λαός.

*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη (24 Απρίλη 2018)

Ο αποβλακωμένος σοβινιστής...

"... Όταν πιστέψεις πως η όποια ανθρώπινη ικανότητα εί­ναι πρόβλημα ράτσας, αρχίζεις να την ψάχνεις στα χρωμοσώματα, που δεν μπορεί παρά να είναι λίγο 
ως πολύ όμοια σε όλους τους ανθρώπους της ίδιας ράτσας. Για τον αποβλακω-μένο σοβινιστή, είμαι Έλληνας, εί­μαι Γερμανός, είμαι Άγγλος, είμαι Γάλλος, σημαίνει πριν απ’ το κάθε τι, πως έχω στον εγκέφαλο ή και σε ολόκληρο το σώ-
μα κύτταρα ειδικής ποιότητας που συνιστούν την ελληνικότητα, τη γερμανικό-τητα, την αγγλικότητα, τη γαλλικότητα, με την ίδια περίπου έννοια που η υφή 
των μορίων των μετάλλων συνιστά την ειδική ποιότητα του κάθε μετάλλου χωριστά και κάνει να ξεχωρίζει ο χρυσός απ’ τον μπρούντζο και ο άρ­γυρος 
απ’ τον ψευδάργυρο..."

*Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Λαοί της Ευρώπης (Καταγωγή και χαρακτηριστικά)"

23 Απρίλη 1827... Πεθαίνει χτυπημένος από εγγλέζικο βόλι ο λαϊκός αγωνιστής και Αρχιστράτηγος της επαναστάτης του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης...

23 Απρίλη 1889... Γεννιέται ο λογοτέχνης Βασίλης Ρώτας (1889 - 1977)...

Ο Βασίλης Ρώτας ανήκει σε κείνους τους πνευματικούς ανθρώπους που έθεσαν ως 
κυρίαρχο της ζωής τους την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε εκείνους που αφοσιώθηκαν 
και αγωνίστηκαν για τα ιδανικά του Μαρξισμού - Λενινισμού, στην πανανθρώπινη ιδεολογία που σταθερά και αποφασιστικά διδάσκει το ΚΚΕ. Έδωσε σκληρές μάχες, υποστήριξε τις αξίες, υπηρέτησε στον αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, υποστηρίζοντας στην πράξη τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη.
Στην πολιτιστική και ειδικά στη θεατρική δραστηριότητα που ανέπτυξε το ΕΑΜικό 
κίνημα, με την Παιδεία και την Τέχνη να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ιδεο-
λογική και πολιτική διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων προς την κοινωνική αλληλεγγύη 
και ισότητα, τη συλλογική και εθελοντική δράση εκατοντάδων χιλιάδων ανδρών, γυ-
ναικών και παιδιών, η συμβολή του Βασίλη Ρώτα υπήρξε καθοριστική. Με σύμφωνο 
το ΕΑΜ, το 1942, ίδρυσε το Θεατρικό Σπουδαστήριο, «νόμιμο καταφύγιο» για τους ΕΠΟΝίτες. Το θέατρο του Ρώτα έγινε βήμα προβληματισμού και συνειδητοποίησης, 
όπου νέοι μάθαιναν για το θέατρο και συμμετείχαν σε αντιστασιακές εκδηλώσεις, 
με παραστάσεις σε θέατρα, πλατείες, δρόμους, και κείμενα που εξύψωναν το λαϊκό φρόνημα, ενώ οι εισπράξεις πήγαιναν στο ταμείο του αγώνα.
Την ίδια εποχή, στην ελληνική επαρχία αναπτύσσεται ένα νέο είδος θεάτρου, που 
υπηρετεί τους σκοπούς του αντιστασιακού αγώνα. Το «Θέατρο του βουνού». 
Το καλοκαίρι του 1944 ο Βασίλης Ρώτας μεταφέρει το πνεύμα θεάτρου στα βουνά. 
Με υπόδειξη της ΠΕΕΑ ιδρύει το «Θεατρικό όμιλο της ΕΠΟΝ Θεσσαλίας», ανταπο-κρινόμενος στο επίμονο αίτημα των αγωνιστών για θέατρο. Το θίασο αποτελούν επαγγελματίες ηθοποιοί, αλλά και ερασιτέχνες από τους αντάρτες. Μεταξύ αυτών, 
ο συγγραφέας Γεράσιμος Σταύρου, ο ηθοποιός Γιώργος Δήμας, οι Βάσης και Άννα 
Ξένου, ο Νικηφόρος Ρώτας, ο Αλ. Ξένος.

*Αναδημοσίευση από το 902.gr

Οραματιζόμαστε…

Σκοτεινές οι εποχές.
Σκοτεινά και τα μονοπάτια της ζωής μας.
Ανοιχτά όμως παραμένουν τα μάτια μας. 
Ανοιχτό και το μυαλό μας.
Οραματιζόμαστε τις εποχές που θα ψηλώσει το μπόι του Ανθρώπου.
Οραματιζόμαστε τον Ελεύθερο...
τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο...
Οραματιζόμαστε μια κοινωνία δίχως πόλεμο, πείνα και ανασφάλεια.
Μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οραματιζόμαστε την αταξική κοινωνία του Μέλλοντός μας.

Κοσμάς Λεοντιάδης

Για τη "δημοκρατία" και την "ελευθερία"... (Β.Ι.Λένιν)...

"... Η ελευθέρια στην καπιταλιστική κοινωνία µοιάζει πάντα σχεδόν σαν την ελευθέρια 
που υπήρχε στις αρχαίες Ελληνικές ∆ηµοκρατίες, δηλαδή ελευθέρια για τους κυρίους 
των δούλων. Οι νεώτεροι µισθόδουλοι, µε τους όρους της καπιταλιστικής εκµετάλλευσης, βρίσκονται σε µια τέτοια αθλιότητα και δυστυχία, ώστε δεν µπορούν να ασχολούνται µε 
την «δηµοκρατία», δεν έχουν «καιρό για την πολιτική» και έτσι στην κανονική ειρηνική πορεία των γεγονότων, η πλειοψηφία του πληθυσµού δεν µπορεί να λάβει µέρος στην δηµοσία πολιτική ζωή..." 
"... ∆ηµοκρατία για µια ασήµαντη µειοψηφία, δηµοκρατία για τους πλούσιους... αυτή είναι η δηµοκρατία της καπιταλιστικής κοινωνίας..." 

"... Μόνο στην Κοµµουνιστική Κοινωνία, όταν η αντίσταση των καπιταλιστών θα έχει πια
συντριβεί, όταν οι κεφαλαιούχοι θα έχουν πια εκλείψει, όταν δεν θα υπάρχουν πια τάξεις (δηλαδή, όταν δεν θα υπάρχει διαφορά µεταξύ των µελών τής κοινωνίας απέναντι των κοινωνικών παραγωγικών µέσων), µόνο τότε «το Κράτος εξαφανίζεται και µπορεί 
να γίνει λόγος περί ελευθερίας»... µόνο τότε είναι δυνατή, και θα πραγµατο-ποιηθεί µια δηµοκρατία αληθινά τελεία, µια δηµοκρατία χωρίς εξαιρέσεις.
Και µόνο τότε η δηµοκρατία θα αρχίσει κι’ αυτή να µαραίνεται, για τον λόγο και µόνο ότι
ελευθερωµένος από την καπιταλιστική δουλεία, από τις αµέτρητες φρικαλεότητες, αγριό-τητες, ηλιθιότητες και ατιµίες της καπιταλιστικής εκµετάλλευσης, ο λαός θα συνηθίσει 
σιγά-σιγά να σέβεται τους στοιχειώδεις νόµους της κοινωνικής ζωής, που είναι γνωστοί 
από αιώνες και περιέχονται σε όλους τους κώδικες. Θα συνηθίσει να τους σέβεται χωρίς 
βία, χωρίς εξαναγκασµό, χωρίς υποταγή, χωρίς τον ειδικό µηχανισµό του εξαναγκασµού 
που ονοµάζεται Κράτος..."

*Αποσπάσματα από το "Κράτος και επανάσταση", κεφάλαιο 5 (Η οικονομική βάση 
και ο μαρασμός του κράτους), παράγραφος 2 (Η µετάβαση από τον Καπιταλισµό στον Κοµµουνισµό) (Β.Ι.Λένιν)

Σαν σήμερα... 22 Απρίλη 1870, γεννήθηκε ο Λένιν...