Αγωνιζόμαστε για την επικράτηση της πιο πρωτοπόρας κοσμοθεωρίας στην ιστορία της ανθρωπότητας... Δεν είναι το μέλλον της Γης ο καπιταλισμός...

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Για το ζήτημα της πολιτικής συνειδητοποίησης και ωρίμανσης...

Στη Θέση 40 των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, αναφέρεται 
ότι «ακόμα και η πιο πρωτοπόρα δράση στους αγώνες δεν δίνει αυθόρμητα 
τη δυνατότητα επεξεργασίας και γενίκευσης, δεν μπορεί από μόνη της να βοηθήσει αποτελεσματικά στην ταξική πολιτική συνειδητοποίηση και ωρίμανση». Γιατί ισχύει κάτι τέτοιο;

Η ταξική διαίρεση της καπιταλιστικής κοινωνίας -που έχει τη ρίζα της στην ατομική ιδιοκτησία των κοινωνικών μέσων παραγωγής- συνεπάγεται την αντίθεση των συμφε-ρόντων καταρχήν ανάμεσα στις δύο βασικές τάξεις της καπιταλιστικής κοινωνίας, στην εκμεταλλεύτρια αστική και την εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη. Η πάλη αυτή παίρνει πολλές μορφές, από την κατώτερη οικονομική πάλη, η οποία συνίσταται στην πάλη για 
τους όρους ζωής και εργασίας της εργατικής τάξης, μέχρι την ανώτερη πολιτική πάλη, 
η οποία συνίσταται στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής και την οικοδόμη-
ση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Όταν αναφερόμαστε, άλλωστε, στο «εργατικό κίνη-
μα», εννοούμε το σύνολο των μορφών της πάλης της εργατικής τάξης (οικονομική, ιδεο-λογική, πολιτική) απέναντι στην αστική τάξη.

Παρά το γεγονός ότι οι παραπάνω μορφές πάλης δεν διαχωρίζονται με απόλυτο τρόπο μεταξύ τους, συνεπάγονται διαφορετικό βαθμό συνειδητοποίησης. Για παράδειγμα, στα συνδικάτα -τα οποία αποτελούν οργανώσεις της οικονομικής πάλης της εργατικής τάξης- συμμετέχουν εργατικές μάζες με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και προφανώς με δια-φορετικές ιδεολογικές και πολιτικές επιρροές και αντιλήψεις. Το γεγονός αυτό τα καθιστά αδύνατα να χαράσσουν αυτοτελώς πολιτική, παρόλο που η δράση τους αντικειμενικά έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού, ανάλογα με το συσχετισμό, κυριαρχεί σε αυτά είτε η αστική πολιτική είτε η εργατική.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στην οικονομική πάλη κάθε είδους αποτελεί σημαντικό βήμα για τη συνειδητοποίηση της ταξικής αντίθεσης με την καπιταλιστική εργοδοσία και της δύναμης που απορρέει από την οργανωμένη συλλογική πάλη των εργαζομένων. 
Από μόνη της όμως -ακόμα κι αν υιοθετεί ανεβασμένες μορφές πάλης- δεν αρκεί για την ανάπτυξη ταξικής πολιτικής συνείδησης, δηλαδή για τη συνειδητοποίηση της αναγκαι-ότητας ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας και της αναγκαιότητας και δυνατότητας οικοδόμησης της αταξικής κοινωνίας. Η κατανόηση από το προλεταριάτο της ιστορικής αποστολής του δεν μπορεί να γίνει αυθόρμητα από την αγωνιστική του δράση. 
Η αποκάλυψη της «στρεβλής συνείδησης» που αναπτύσσεται στη βάση των καπιταλισ-
τικών σχέσεων παραγωγής προϋποθέτει την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση των κομμουνιστών, προϋποθέτει την ανάδειξη του μηχανισμού της εκμετάλλευσης (της υπεραξίας), της ταξικής φύσης του αστικού κράτους, της ωριμότητας και αναγκαιότη-
τας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και μια σειρά άλλα ζητήματα.

Αυτό γίνεται μέσω της πολύμορφης παρέμβασης του ΚΚ, τόσο αυτοτελώς όσο και προ-σαρμοσμένα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το ΚΚ συνδέει σε ένα αδιάρρηκτο σύνολο την οικονομική, ιδεολογική και πολιτική πάλη της εργατικής τάξης. 
Παρεμβαίνει με στόχο να αποκτά η πάλη της εργατικής τάξης όλο και πιο ανεβασμένα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά, να στρέφεται όλο και περισσότερο ενάντια στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, να προσλαμβάνει χαρακτηριστικά πάλης τάξης απέναντι σε τάξη. Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλει τόσο στην άνοδο της συνέπειας και 
της αποτελεσματικότητας της οικονομικής πάλης της εργατικής τάξης (μέσω της κατα-πολέμησης του συντεχνιασμού, της αντιμετώπισης των ελιγμών του αντιπάλου, του ανεβάσματος της μαχητικότητας κ.λπ.) όσο και στην ανάπτυξη της ταξικής πολιτικής συνείδησης στα πιο πρωτοπόρα τμήματά της, στη διεύρυνση της στρατιάς της σοσια-λιστικής επανάστασης.

Σε αυτή του την παρέμβαση, το ΚΚ λαμβάνει υπόψη και το γεγονός ότι η οικονομική 
πάλη έχει σήμερα αντικειμενικά πολύ πιο ανεβασμένα πολιτικά χαρακτηριστικά, συγ-
κριτικά με την περίοδο που έκανε τα πρώτα της βήματα. Η ιδεολογική και πολιτική 
διαπάλη μέσα στις γραμμές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος αντικειμενικά οξύνεται στη βάση της όξυνσης της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας. Η ενίσχυση της ιδεολογικής - πολιτικής διαπάλης στο συνδικαλιστικό κίνημα ενισχύεται ακόμα περισ-
σότερο από το γεγονός ότι σε αυτό, εκτός από το ΚΚ, παρεμβαίνουν σήμερα με οργα-
νωμένο τρόπο και όλα τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα προς όφελος της μη αμφισβήτησης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η ανάπτυξη ταξικής πολιτικής συνείδησης 
γίνεται στο έδαφος του συνδυασμού της πείρας από την αγωνιστική σύγκρουση με την καπιταλιστική εργοδοσία και εξουσία με την ανάπτυξη επαναστατικής κοσμοαντίληψης.

*Αναδημοσίευση από τη στήλη «Ερώτηση - Απάντηση - 20ό Συνέδριο ΚΚΕ» του «Ριζοσπάστη» της 14ης Φλεβάρη 2017. 


Το νόημα των πολέμων στον καπιταλισμό... (Β.Ι.Λένιν)...

"... Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πόλεμος έχει σαφές καθορισμένο χαρακτή-
ρα αστικού, ιμπεριαλιστικού, δυναστικού πολέμου. Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα
του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση 
να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους 
όλων των χωρών, σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους του άλλου έθνους προς όφελος της αστι-
κής τάξης, αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό περιεχόμενο και το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου..."

*Απόσπασμα από το σύγγραμμα του Β.Ι.Λένιν: "Τα καθήκοντα της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στον Ευρωπαϊκό πόλεμο", «Άπαντα» (τόμος 26, σελίδα 1)


Μέχρι να κόψουμε τα σχοινιά…

Την ίδια στιγμή που κάποιοι «αριστεροί», αισθάνονται υπερήφανοι για την κυβερνώσα «αριστερά» τους... και απλά αλλάζουν τους κόμπους στα σχοινιά που μας δένουν… 
Υπάρχουν κάποιοι άλλοι… οι λεγόμενοι «δογματικοί» και «αιθεροβάμονες», ανάμεσα 
στους οποίους θέλω να πιστεύω πως είμαι και εγώ, οι οποίοι γνωρίζουμε πολύ καλά, 
πως τα καπιταλιστικά σχοινιά, μας σφίγγουν όλο και πιο πολύ… 
Και πως το ταξικό και ιστορικό μας καθήκον, μας επιβάλλει να τα κόψουμε... 
Γι αυτό θα συνεχίσουμε την ιστορική μας αποστολή μέχρι το τέλος... 
μέχρι την τελική δικαίωση... 

Κοσμάς Λεοντιάδης


Ζω...

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Ο φασισμός... (Μπέρτολτ Μπρεχτ)...

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός». 

Τι εννοούμε διακυβερνητικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ (Θέση 18), όπου γίνεται ανα-
φορά στο Brexit και τις διαπραγματεύσεις για την υλοποίησή του, αναφέρεται :

«Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, η γενική κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων θα είναι η διατήρηση "στενής σχέσης" με την ΕΕ. Πάνω σε αυτό το έδαφος πε-ριπλέκονται τα διλήμματα της αστικής πολιτικής στη Γερμανία και στα υπό-
λοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ. Καταρχάς, η κυρίαρχη γραμμή της γερμανικής αστικής τάξης κινείται ανάμεσα στη διατήρηση του διακυβερνητικού χαρακ-
τήρα των αποφάσεων της ΕΕ και στην επιβολή στην πράξη της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, των πολλών ομόκεντρων κύκλων με εφαρμογή αυστηρών κανόνων στη δημοσιονομική πολιτική. Ωστόσο, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία συμπ-
λέει σε μεγάλο βαθμό με τις προτάσεις εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίη-
σης που εκπορεύονται από την πλευρά της Γαλλίας και της Ιταλίας».

Η ΕΕ είναι συμμαχία καπιταλιστικών κρατών. Ο διακυβερνητικός χαρακτήρας της εκφ-
ράζει πως η ΕΕ αποτελεί ένα πεδίο «συνεννόησης» των ξεχωριστών αστικών τάξεων,
 όπως εκφράζονται απ' τις ξεχωριστές κυβερνήσεις. Η αστική εξουσία βρίσκεται σε κάθε κράτος - μέλος, τη διαχειρίζεται η αστική κυβέρνηση κάθε κράτους - μέλους και μεταξύ 
τους οι κυβερνήσεις συνεννοούνται σε επίπεδο ΕΕ για διάφορα θέματα, με γνώμονα τη διασφάλιση της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε κάθε κράτος. 
Φυσικά, πλευρά της συνεννόησης μπορεί να είναι και η συνειδητή εκχώρηση τμήματος 
της εθνικής κυριαρχίας που γίνεται με στόχο την αυξημένη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» εκφράζει μια σταδιακή μετακίνηση πλευρών της αστικής εξουσίας σε επίπεδο ΕΕ, με τις αστικές κυβερνήσεις να αποτελούν εργαλεία υλοποίησης 
της πολιτικής που αποφασίζεται και σχεδιάζεται σε επίπεδο Ένωσης. Πρόκειται για μια 
όλο και πιο μόνιμη μεταφορά πλευρών της εθνικής κυριαρχίας στα όργανα της ΕΕ. 
Πλευρά αυτής της ολοκλήρωσης είναι η ένταξη στην ΟΝΕ, που μετέφερε σημαντικό 
τμήμα της νομισματικής πολιτικής στην ΕΚΤ και αποδυνάμωσε τα αστικά κράτη. 
Ωστόσο, η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» αντιφάσκει με το γεγονός ότι η αναπαραγωγή 
του κοινωνικού κεφαλαίου διενεργείται κυρίως στο πλαίσιο της εθνοκρατικής συγκρό-
τησης της καπιταλιστικής οικονομίας και με την ανισόμετρη ανάπτυξη των ξεχωριστών καπιταλιστικών οικονομιών, που εμποδίζει μια μόνιμη σύνδεση των διαφορετικών καπιταλιστικών οικονομιών σε ένα υπερμονοπώλιο, σε ένα υπερκράτος, σε μια μόνιμη σταθερή συμμαχία και «ένωση». Το γεγονός αυτό γίνεται ακόμα πιο ορατό στις σημε-
ρινές συνθήκες, όπου οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε κάθε 
κράτος - μέλος είχαν ως αποτέλεσμα να βαθύνουν οι διαφορές, να μεγαλώσει η απόσ-
ταση ανάμεσα σε διαφορετικά καπιταλιστικά κράτη και κατά συνέπεια να οξυνθούν οι αντιθέσεις. Με αφορμή το περίφημο πόρισμα των προέδρων των 5 βασικών θεσμών 
της ΕΕ (Γιούρογκρουπ, Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) το καλοκαίρι του 2015, που ουσιαστικά προτάσσουν ως απάντηση στα προβλήματα και 
τις αντιφάσεις της ΕΕ μέτρα «εμβάθυνσης» της διαδικασίας, στην οποία πρωταγωνισ-
τικό ρόλο έχει η Γερμανία, δυνάμωσε η διαπάλη για τις προοπτικές της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Η άρχουσα τάξη κάθε αστικού κράτους αποφασίζει κάθε φορά πώς κινείται, με γνώ-
μονα την κερδοφορία της. Φυσικά, τα συμφέροντα διαφορετικών μερίδων της άρχου-
σας τάξης δεν ταυτίζονται πάντα ενώ συχνά μεταβάλλονται και στο χρόνο. 
Έτσι, ουσιαστικά, στο εσωτερικό των αστικών κρατών της ΕΕ διεξάγεται διαπάλη σε 
σχέση με το χαρακτήρα και την προοπτική της ΕΕ καθώς και τη θέση του κάθε αστικού κράτους σε αυτήν.

*Από το Ριζοσπάστη (11 Γενάρη 2017)


Μαύρα κοράκια...

Ρώσικο τραγούδι από την περίοδο της Οχτωβριανής Επανάστασης με τίτλο
"Εμπρός Κόκκινε Στρατέ!". Εκλαϊκεύτηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο, μετά τη
δίκη της Λειψίας ενάντια στον Γκεόργκι Δημητρώφ και τους συντρόφους του.

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
Ρίχτηκαν πάνω στην εργατιά
Άγρια κράζουν και αίμα ζητούν
Τον Δημητρώφ στην κρεμάλα να δουν.

Τους Ντάνιεφ και Ποπώφ,
Τον Ταίλμαν κι άλλους
Αντιφασίστες αρχηγούς.
Και στην Αλτόνα σφάζουν ακόμα
Προλεταρίους ηρωικούς!

Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρώφ
Βράχος γρανίτινος στέκει εμπρός.
Τους δικαστές μαστιγώνει σκληρά
Τους Χίτλερ - Γκάιριγκ ποδοπατά.

Και μπρος τον θάνατο
Με τόλμη θάρρος
Έγινες συ κατήγορος
Των δολοφόνων καστανοχρώμων
Και των χιτλερικών ορδών!

Ήρωες τέτοιοι μπορούν μοναχά
Να βγούνε μέσα απ' την εργατιά.
Δοκιμασμένος στην πάλη σκληρά
κρατάς εσύ τη σημαία ψηλά.

Της τρίτης Διεθνούς
του Λένιν - Στάλιν
Κι έδειξες σ'όλους Δημητρώφ,
Τους προλετάριους της οικουμένης
Τον δρόμο για τον λυτρωμό!



Προβοκάτσια κατά των κομμουνιστών με τον εμπρησμό του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ)...

Σαν σήμερα… 27 Φλεβάρη 1933, οι ναζί προχωρούν στην προβοκάτσια κατά των 
κομμουνιστών με τον εμπρησμό του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ).
Δυο μέρες αργότερα αναστέλλονται όλα τα άρθρα του Συντάγματος και η εξουσία παραδίδεται απολύτως στον Χίτλερ και τους ναζί. 
«Αυτό είναι ένα σημάδι απ' το θεό. Κανείς δε θα μας εμποδίσει να εξαφανίσουμε 
τους κομμουνιστές, με σιδερένια γροθιά»… είπε ο Χίτλερ…
Χιλιάδες κομμουνιστές θα συλληφθούν, θα φυλακισθούν και θα σταλούν σε στρα-
τόπεδα συγκέντρωσης τους επόμενους μήνες.
Ο «εμπρησμός του Ράιχσταγκ» θεωρείται από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις των μηχανισμών της αντίδρασης κατά του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. 
Στην υπόθεση αυτή επιστρατεύτηκαν από το ναζιστικό κόμμα όλα τα μέσα : 
H πλαστογραφία, η παραχάραξη, η προβοκάτσια, το έγκλημα. Στόχος, η ενοχο-
ποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για να δικαιολογηθούν οι διώξεις 
εναντίον του και να προετοιμαστεί το έδαφος για το ξέσπασμα του Β` Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 3 Μάρτη θα συλληφθεί και ο ΓΓ του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος 
Έρνστ Τέλμαν, ο οποίος και φυλακίστηκε με την κατηγορία για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Στις 9 του Μάρτη, σ' ένα εστιατόριο του Βερολίνου, συλλαμβάνονται 
οι τρεις Βούλγαροι κομμουνιστές Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, Βασίλ Τάνεφ και Μπλαγκόι 
Ποπόφ σαν συνένοχοι. Στη συνέχεια οργάνωσαν μια απίστευτη σκευωρία σε βάρος 
τους και κυρίως σε βάρος του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρώφ, 
τον οποίο κατηγόρησαν ως κυρίως υπεύθυνο για τον εμπρησμό.
Στη δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, το φθινόπωρο του 1933 στη Λειψία, το 
ψέμα για τους κομμουνιστές εμπρηστές ξεσκεπάζεται ολοκληρωτικά. Ο επιφανής 
ηγέτης της διεθνούς εργατικής τάξης Γκεόργκι Ντιμιτρόφ αποδείχνει, με απόλυτη 
ακρίβεια, ότι οι ίδιοι οι εθνικοσοσιαλιστές έβαλαν τη φωτιά στο κτίριο της Βουλής. 
Από κατηγορούμενος γίνεται κατήγορος. Μετά και από την κινητοποίηση της παγ-
κόσμιας δημοκρατικής κοινής γνώμης, το δικαστήριο υποχρεώνεται να αθωώσει 
τους κατηγορούμενους κομμουνιστές. Η χιτλερική δικαστική σκηνοθεσία τελείωσε 
με επαίσχυντη αποτυχία.

Πηγές πληροφοριών : Ριζοσπάστης - 902.gr


27 Φλεβάρη 2011... Έφυγε από τη ζωή η σ. Μίνα Γιάννου, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ...

Κωστής Παλαμάς...

Σαν σήμερα... 27 Φλεβάρη 1943, πεθαίνει ο Κωστής Παλαμάς, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη 
και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. 
Υπήρξε πρωτοπόρος στην εξέλιξη και διαμόρφωση της νεοελληνικής ποίησης. 
Όντας πολυγραφότατος... δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές, 
καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια. 
Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας και αγωνίστηκε με 
πάθος για την καθιέρωσή της...

Κοσμάς Λεοντιάδης

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Ιμπεριαλιστές... Ιδού τα έργα σας...




Μόνο οι Νεοναζί - Χρυσαυγίτες;

Αλήθεια... Έχετε αναρωτηθεί ποτέ... πόσοι από τους Νεοέλληνες, εκτός από 
τους Νεοναζί - Χρυσαυγίτες, ασπάζονται και πιστεύουν, φανερά ή συγκαλυμ-
μένα (κυρίως) τέτοιου είδους εθνικιστικά «ιδανικά»; 
Προσωπικά εκτιμώ πολλοί... πάρα πολλοί... και μάλλον αποτελούν μεγάλο 
πλειοψηφικό κομμάτι στο σύνολο του πληθυσμού και φυσικά «ανήκουν» σε 
όλο το πολιτικό φάσμα των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, αλλού 
βέβαια λιγότερο και αλλού περισσότερο, , αλλά καλύπτουν και μέρος του χώ-
ρου και αυτών, των τάχα αδιάφορων, αυτών του εκφρασμένου… «όλοι το ίδιο 
είναι». 

Δυστυχώς τέτοιου είδους «ιδανικά» υποβόσκουν και σε αρκετούς από αυτούς 
που αυτοπροσδιορίζονται ως «προοδευτικοί», «επαναστάτες» και ενίοτε και 
ως «κομμουνιστές» και οι οποίοι ρέπουν ολοταχώς προς τον σοσιαλσωβινισμό…
αν δεν έχουν φτάσει ήδη… και αυτό είναι το πιο λυπηρό από όλα…

Ας μην μας εκπλήσσουν λοιπόν κάποια πράγματα... και ας μην πέφτουμε τάχα 
από τα σύννεφα με διάφορες αντιδραστικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται 
στην καθημερινότητα της κοινωνικής ζωής, αλλά και στην όποια πολιτική τους 
έκφραση...
Μια χαρά βολεύουν την αστική τάξη για τη συνέχιση της κυριαρχίας της όλες 
αυτές οι ακραίες εθνικιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές... και γι αυτό διαχ-
ρονικά, τις σιγοντάρει, τις αποδέχεται και τις χρησιμοποιεί όποτε αυτή το κρίνει 
αναγκαίο... Άλλωστε... σάρκα από τη σάρκα του εθνικού και κατά προέκταση 
του αστικού κράτους είναι αυτά τα εθνικιστικά «ιδανικά»... Αυτό… καλό είναι 
να μην το ξεχνάμε…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Απόσπασμα από το ποίημα "Αν τον Κόσμο θες ν' αλλάξεις"...

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Απόσπασμα από τα "Μακρονησιώτικα"... (Γιάννης Ρίτσος)...

Διψάσαμε πολύ.
Πολύ πεινάσαμε.
Πολύ πονέσαμε.

Δεν το πιστεύαμε ποτές,
νάναι τόσο σκληροί οι ανθρώποι
Δεν το πιστεύαμε ποτές
νάχει τόση αντοχή η καρδιά μας.

Αξούριστοι
μ’ ένα κομμάτι θάνατο στην τσέπη μας
– πούναι ένα στάχυ να πει καλημέρα;

Βραδιάζει
με το παγούρι του δειλινού χωμένο στην αμμουδιά
με το φεγγάρι αραγμένο σ’ έναν άλλο γιαλό
να το κυλάει η γαλήνη με το μικρό της δάχτυλο –
σε ποιο γιαλό; ποια γαλήνη;

Διψάσαμε πολύ
δουλεύοντας ολημερίς την πέτρα.
Κάτου απ’ τη δίψα μας
είναι οι ρίζες του κόσμου.

Κλιμάκωση επίθεσης και κοροϊδίας... Απάντηση η οργανωμένη πάλη του λαού...

Έναν ακόμα γύρο με αντιλαϊκά μέτρα εγκαινίασε η συμφωνία στο τελευταίο 
Γιούρογκρουπ, με αιχμή το Φορολογικό, το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. 
Κυβέρνηση - κουαρτέτο στήνουν παγίδα στο λαό με τα «αντισταθμιστικά», 
για να αποδεχτεί παλιά και νέα μέτρα. Μια πρώτη απάντηση έδωσαν τα συλ-
λαλητήρια που έγιναν με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ στις αρχές της βδομάδας. 
Η συνέχεια δίνεται στους χώρους δουλειάς, για την αποκάλυψη του ταξικού 
χαρακτήρα των μέτρων και την προετοιμασία αγώνων με όλες τις μορφές 
και με απεργία.

*Από το Ριζοσπάστη (25 Φλεβάρη 2017)


Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

H διαλεκτική μέθοδος, με απλό και παραστατικό τρόπο...

Έχουμε μια Θέση, έχουμε και μια άλλη Θέση την οποία ονομάζουμε Αντίθεση
Η θέση κι η αντίθεση έρχονται η μία αντιμέτωπη με την άλλη, συγκρούονται κατά 
κάποιο τρόπο και δημιουργούν μια καινούρια κατάσταση που την ονομάζουμε 
Σύνθεση, η οποία με τη σειρά της θα γίνει μια καινούρια θέση ή αντίθεση.



Γιατί «ξεπλένουν» τους φασίστες;

Σε χτεσινή ομιλία του στη Βουλή, αφού επιδοκίμασε την αθώωση του δημάρχου Πάτρας, 
Κ. Πελετίδη, ο οποίος δικαζόταν με την κατηγορία ότι δεν παραχώρησε χώρους του δή-
μου στους δολοφόνους - ναζιστές της Χρυσής Αυγής για να στάξουν το φασιστικό τους δηλητήριο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τρ. Μηταφίδης ευχήθηκε η απόφαση αυτή να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.

Γιατί, λοιπόν, δεν αφήνουν τις... «ευχές» εκεί στην κυβέρνηση και δεν ξεκινάνε, για παράδειγμα, από την κρατική ΕΡΤ, που προβάλλει ανελλιπώς τις δραστηριότητες της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης;
Γιατί «ξεπλένουν» τους φασίστες, οργανώνοντας παρέα με τους χρυσαυγίτες βουλευτές «παράτες» και ψευτολεονταρισμούς στο Καστελόριζο; Γιατί ο ίδιος ο τότε υπουργός Εσωτερικών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τοποθετούμενος για το θέμα, είχε κα-
λέσει τη δημοτική αρχή της Πάτρας να σεβαστεί τη Χρυσή Αυγή ως «κοινοβουλευτικό κόμμα»;
Γιατί στελέχη της ίδιας κυβέρνησης, όπως και άλλων αστικών κομμάτων, κάνουν λόγο 
για «προσπάθεια ένταξης στο δημοκρατικό πλαίσιο» του ναζιστικού μορφώματος; 
Η απάντηση είναι ότι η ναζιστική οργάνωση είναι σπλάχνο του καπιταλιστικού συστή-
ματος που και οι ίδιοι υπηρετούν.
Αποτελεί χρήσιμο εργαλείο του, είτε ως μαντρόσκυλο των καπιταλιστών είτε ως μέσο 
για το στήσιμο κάλπικων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων.
Η στάση του κομμουνιστή δημάρχου, η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από τους εργα-ζόμενους και το λαό της Πάτρας, αλλά και της υπόλοιπης χώρας, αποτελούν πραγμα-
τικά παράδειγμα προς μίμηση. Μόνο που αυτό δεν αφορά ούτε την κυβέρνηση ούτε 
τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις. 
Είναι αποκλειστική υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος!

*Από το Ριζοσπάστη (24 Φλεβάρη 2017)

Κερδισμένοι και χαμένοι...

«Κάποιοι θα κερδίσουν, κάποιοι θα χάσουν»...
Μέσα σε έξι λέξεις, μιλώντας χτες στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, περιέγραψε όχι μόνο το νέο πακέτο μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων που φέρνουν κυβέρνηση και κουαρτέτο, αλλά συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων για λογαριασμό του κεφαλαίου, με κρίση ή χωρίς κρίση.
Πραγματικά, και με τα νέα βάρβαρα μέτρα κάποιοι θα κερδίσουν και κάποιοι θα χάσουν. Μόνο που ο υπουργός παρέλειψε να αναφέρει το ακόμα πιο σημαντικό: Ποιοι είναι οι μεν και ποιοι είναι οι δε...

*Σχόλιο από το Ριζοσπάστη (24 Φλεβάρη 2017)

Σαν σήμερα... 24 Φλεβάρη 1998, έφυγε από τη ζωή ο σ. Νίκος Καλούδης, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ...

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Για τη σχέση υποκειμενικού και αντικειμενικού παράγοντα...

Στη θέση 43 για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, αναφέρεται ότι «χρειάζεται να απ-οκτήσει μεγαλύτερο βάθος η αφομοίωση εκείνων των πλευρών του Προγράμ-ματος που συνδέονται με τη σχέση ανάμεσα στις αντικειμενικές και τις υπο-κειμενικές συνθήκες που απαιτούνται για να πάρει η ταξική σύγκρουση χαρακτήρα επαναστατικής ανατροπής».

Τι εννοούμε με αυτό;

Η μετατροπή της πάλης ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη σε συνειδητή επα-ναστατική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού έχει ορισμένες προϋποθέσεις αν-τικειμενικού και υποκειμενικού χαρακτήρα. Πέρα από την υλική ωριμότητα των προϋ-ποθέσεων του σοσιαλισμού-κομμουνισμού (η οποία απορρέει από την αντίθεση ανάμε-
σα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της), στις αντικειμενικές προϋποθέσεις ανήκει και η εμφάνιση συνθη-
κών μέσα στις οποίες δίνεται η δυνατότητα ο συσχετισμός δυνάμεων να ανατραπεί 
προς όφελος της εργατικής τάξης. Στη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία αυτές οι συνθή-
κες περιγράφονται ως «επαναστατική κατάσταση» ή «επαναστατική κρίση».
Δηλαδή σε αυτές τις συνθήκες, εξαιτίας αντικειμενικών διεργασιών, η αστική εξουσία καθίσταται ευάλωτη στην επαναστατική ανατροπή. Μια τέτοια κατάσταση έχει τα εξής βασικά γνωρίσματα: Καταρχάς, προϋποθέτει την αντικειμενική αδυναμία του αστικού κράτους (των θεσμών και μηχανισμών του) να επιβάλει την πολιτική κυριαρχία της ασ-
τικής τάξης στις λαϊκές μάζες όπως το κάνει σε συνηθισμένες περιόδους (εδώ δεν ανα-φερόμαστε στις συνηθισμένες δυσκολίες που παρουσιάζονται στο αστικό πολιτικό σύσ-
τημα, στις συχνές εκλογές ή τις εναλλαγές κυβερνήσεων, οι οποίες όμως ξεπερνιούνται μέσω της αναμόρφωσής του). Κατά δεύτερον, προϋποθέτει απότομη και μεγάλη επιδεί-
νωση των όρων εργασίας και ζωής, σε βαθμό τέτοιο που δεν είναι διαχειρίσιμη από τους αστικούς θεσμούς και μηχανισμούς (κυβέρνηση, Τοπική Διοίκηση, ΜΚΟ, Εκκλησία κ.λπ.). 
Η τρίτη προϋπόθεση είναι η απότομη αλλαγή στις διαθέσεις και τη δραστηριότητα των μαζών τη συγκεκριμένη περίοδο και η άνοδος της αυτοτελούς ιστορικής δράσης της εργατικής τάξης.
Η εμφάνιση των παραπάνω γνωρισμάτων έχει αντικειμενικό χαρακτήρα, με την έννοια 
ότι προκύπτει ως αποτέλεσμα της απότομης όξυνσης των αντιθέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας και όχι της δράσης των κομμάτων, είναι ανεξάρτητη από τη θέληση και το σχεδιασμό των κομμάτων. Βεβαίως η προηγούμενη δράση του ΚΚ και η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος μπορούν να επιδράσουν στα στοιχεία με τα οποία εκδηλώνεται η «επαναστατική κατάσταση» και πολύ περισσότερο στο πώς αυτή αξιοποιείται. 
Η εμφάνιση αυτών των συνθηκών οδηγεί σε μία κατάσταση προσωρινής ισορροπίας ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη, δίνοντας στην τελευταία τη δυνατό-
τητα να γείρει την πλάστιγγα με το μέρος της, να ανατρέψει το συσχετισμό, να πάρει 
την εξουσία. Τέτοιες καταστάσεις εμφανίστηκαν για παράδειγμα το 1905 και 1917 στη Ρωσία, στην ευρωπαϊκή ήπειρο στα χρόνια 1918-1922, και κατά το τέλος του Β' Παγκοσ-
μίου Πολέμου στην Ελλάδα, τον Οκτώβρη του 1944.
Όσον αφορά τις «υποκειμενικές προϋποθέσεις», αυτές συνίστανται στην πολιτική, ιδεο-λογική και οργανωτική ετοιμότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚ, στη συσπείρωση κατά την επαναστατική κατάσταση της πλειοψηφίας της εργα-τικής τάξης και πρώτα απ' όλα των πιο πρωτοπόρων, συνειδητών στοιχείων της με το ΚΚ, και στην αποφασιστικότητα της εργατικής πλειοψηφίας, ακόμα και ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, να δώσουν την αποφασιστική μάχη.
Αυτές οι προϋποθέσεις όμως δεν αποκτιούνται ξαφνικά όταν προκύψουν συνθήκες «επαναστατικής κατάστασης». Το ΚΚ πρέπει από τα πριν να παλεύει για να κατακτήσει εκείνα τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα το καταστήσουν ικανό να προ-σανατολίσει την κρίσιμη ώρα την εργατική - λαϊκή πάλη στην κατεύθυνση ανατροπής της αστικής εξουσίας. Σε συνθήκες ακόμα αρνητικών συσχετισμών θα πρέπει να διευρυνθεί, 
να προετοιμαστεί και να ατσαλωθεί η εργατική - λαϊκή πρωτοπορία, η οποία την κρίσιμη ώρα θα τραβήξει στην επαναστατική δράση και ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι οι αντικειμενι-
κές συνθήκες καθορίζουν την εμφάνιση αυτών των συνθηκών όπου ο συσχετισμός δυ-νάμεων μπορεί να ανατραπεί προς όφελος της εργατικής τάξης και να μην υπάρχουν αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και ανυπομονησία από την ανάπτυξη των αγώνων, αλλά αντίθετα να κρίνονται αντικειμενικά οι διαθέσεις των εργατικών - λαϊκών μαζών. 
Από την άλλη όμως η διαπίστωση αυτή δεν μπορεί να οδηγήσει σε έναν εφησυχασμό 
και μια μακαριότητα, αναμονής της «επαναστατικής κατάστασης» και υποτίμησης των καθηκόντων που αφορούν τη σημερινή δράση σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού για 
την προετοιμασία του Κόμματος και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Εν κατακλείδει, από σήμερα χτίζεται ο «στρατός» της σοσιαλιστικής επανάστασης, ζή-
τημα που σχετίζεται άμεσα με τη μάχη για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η
 οποία αποτελεί και το βασικό θέμα του 20ού Συνεδρίου.

*Από το Ριζοσπάστη (15 Φλεβάρη 2017)

Οι επαναστάσεις του αύριο...

Ο ύμνος της ΕΠΟΝ...

Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη 
και μουσική του Αλέκου Ξένου.

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
άλλοι του π' αντίκρυ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν' νεροσυρμή, το δίκηο,
η λευτεριά για σύνθημά μας
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη
του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,
από τη γη μας θέλουμε να λείψει
για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.


Τιμή και δόξα στην ΕΠΟΝ…

Σαν σήμερα… 23 Φλεβάρη του 1943 με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας) της νεολαίας του ΚΚΕ, ιδρύεται η θρυλική 
ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων), η μεγαλύτερη νεολαιίστικη 
οργάνωση που γνώρισε η χώρα, με πάνω από 600 χιλ. μέλη. 
Η δράση της ΕΠΟΝ, οι αγώνες της, το αίμα που έχυσαν οι νεολαίοι ήρωές της, 
έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες της ιστορίας. 
Οι μάχες που έδωσαν οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισσες, δεν ήταν μόνο στα 
πεδία των μαχών, στο πλάι του ΕΛΑΣ. Η ΕΠΟΝ ανέπτυξε πρωτοφανές πολιτισ-
τικό και εκπαιδευτικό έργο, έδωσε μάχες ενάντια σε όλα τα «ναρκωτικά» της 
εποχής. 
Το μήνυμα της ΕΠΟΝ είναι η αγωνιστική στάση, ιδιαίτερα των νέων γενεών, 
για μια άλλη, καλύτερη ζωή, χωρίς πολέμους, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου 
από άνθρωπου…
Το σύνθημα της ΕΠΟΝ… «Όλοι για έναν και ένας για όλους», παραμένει 
πάντα επίκαιρο και διαχρονικό…

Κοσμάς Λεοντιάδης

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 90 χρόνων, ο μεγάλος σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος...

Οι ποιητές που αγάπησα... (Προσωπικό video από το κανάλι μας στο YouTube)...


Δεν είναι το μέλλον της Γης ο καπιταλισμός... Συνεχής, επίμονος και επίπονος αγώνας για την ανατροπή του...

Οργάνωση του αγώνα ενάντια στην πολιτική που χαντακώνει τις ζωές μας...

Δυναμική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και τα νέα μέτρα που φέρνει μαζί του το κλείσιμο της «αξιολόγησης», τόσο με τα «προαπαιτούμενα» που περιλαμβάνονται σε 
αυτήν, όσο και με το νέο πακέτο βάρβαρων μέτρων που συμφώνησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο χθεσινό Γιούρογκρουπ, έδωσαν Σωματεία, Ομοσπονδίες και Ερ-
γατικά Κέντρα με συλλαλητήρια που διοργάνωσαν την Τρίτη σε όλη τη χώρα.
Διαδήλωσαν την αποφασιστικότητά τους να μην υποταχθούν, να μην δεχθούν τα νέα 
μέτρα  που έρχονται να προστεθούν σε αυτά που ήδη εφαρμόζονται και έχουν οδηγή-
σει στη φτώχεια και την εξαθλίωση την εργατική τάξη.

Στην Αθήνα, η συγκέντρωση έγινε στην Ομόνοια, ενώ ακολούθησε μαχητική πορεία 
στη Βουλή με τους διαδηλωτές να φωνάζουν συνθήματα όπως «Μέτρα και αντίμετρα τσακίζουν τη ζωή μας, οργάνωση και αγώνας η επιλογή μας», «Εργάτη δείξε τη δύναμή σου... αγωνίσου τώρα για τη ζωή σου», «Εργάτη μη μειώνεις τις απαιτή-
σεις... στους ταξικούς αγώνες για νέες κατακτήσεις». 

*Αναδημοσίευση από το 902.gr


Σόφι Σολ, Χανς Σολ, Κρίστοφ Προμπστ...

Σαν σήμερα... πριν 74 χρόνια, στις 22 Φλεβάρη 1943, αποκεφαλίζονται τα αδέλφια 
Χανς (25 χρόνων) και Σόφι Σολ (22 χρόνων) και ο Κρίστοφ Προμπστ (24 χρόνων), 
από το ναζιστικό καθεστώς στο Μόναχο... Ήταν μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης 
"Το Λευκό Ρόδο"...

Κυβέρνηση... Σύννεφο ψεύτικων προσδοκιών για να κρύψει τα νέα βάρβαρα μέτρα...

Το μαύρο άσπρο επιχειρούν να κάνουν από χτες τα επιτελεία κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο Eurogroup, αλλοιώνοντας το βαθιά ταξικό αντιλαϊκό της πρόσημο και επιχειρώντας να κρύψουν τα επόμενα βαριά αντιλαϊκά μέτρα που συμφώνησαν για τσεκούρωμα του αφορολόγητου, των συντάξεων
και των εργασιακών για τα επόμενα πολλά χρόνια, πίσω από ένα «σύννεφο» ψεύτικων προσδοκιών για φιλολαϊκά «αντίμετρα» και καπιταλιστική ανάκαμψη που θα συμβαδίζει τάχα με τις κοινωνικές ανάγκες.
Τον «τόνο» των τέτοιων παρεμβάσεων έδωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζα-νακόπουλος, κατά την τακτική ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, επιχειρώντας να «κωδικοποιήσει» το κυβερνητικό «αφήγημα» γύρω απ' το τι συμφωνήθηκε.

*Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη (22 Φλεβάρη 2017)

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Εργοδοτικός φασισμός και φασιστοειδή...

Νεαρά παιδιά, κορίτσια και αγόρια με έναν καφέ στο χέρι περιμένουν με τις ώρες αν θα τους πάρει κάποιο από τα μαγαζιά των εμπορικών κέντρων και ειδικά του Τhe Μall Athens για μια δύο ώρες, ανάλογα με τις ώρες αιχμής, για δουλειά.
Τόσο πολύ έχει ξεφτιλιστεί η εργατική δύναμη που πλέον ο κάθε εργοδότης έχει την δυνα-τότητα να επιβάλλει ότι όρους θέλει ανάλογα με την πρωινή στυτική του διάθεση στον άνθρωπο που πουλάει ή μάλλον τις περισσότερες φορές χαρίζει την εργατική του δύναμη.

Κατά τ' άλλα για το κακό μας το χάλι μας φταίνε τα προσφυγοπούλα που θα έρθουν στα σχολειά μας και θα κολλήσουν αρρώστιες τα παιδιά μας, θα λοβιάσουν τον πολιτισμό μας και θα μαγαρίσουν την πίστη μας. Αυτά φώναζαν σήμερα τα φασιστοειδή που μαζεύτηκαν έξω από το 1ο Δημοτικό στο Ωραιόκαστρο με σκοπό να διώξουν 9 παιδάκια ηλικίας 7-10 χρόνων. Αυτά ούρλιαζαν και πριν από δύο μέρες όταν ίδια φασιστοειδή αλυσοδέθηκαν έξω από το σχολείο για να αποτρέψουν την είσοδο προσφύγων.

Η μαγκιά είναι πολύ εύκολο να πουληθεί στα 7χρονα απ' ότι να πουληθεί στον κάθε καριό-
λη που εκμεταλλεύεται ή πρόκειται να εκμεταλλευτεί τον κόπο των παιδιών μας. Γι' αυτό τέτοιου είδους ανθρωπάρια θα μείνουν χωμένα στις τρύπες τους βγαίνοντας μόνο για να δείξουν το βρωμερό τους πρόσωπο εκεί που τους παίρνει. Είναι αυτοί, στον αντίποδα αυτού που είπε στους δικαστές του ο Λουντέμης, που θα κάνουν τα δύο πόδια τέσσερα γυρνώντας τον άνθρωπο εκατομμύρια χρόνια πίσω.

*Άρθρο της Ε.Χ, αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"

Υλισμός και ιδεαλισμός... Τα δυο στρατόπεδα της φιλοσοφίας...

Το βασικό ζήτημα της φιλοσοφίας θέλει τη φιλοσοφία χωρισμένη σε δυο μεγάλα στρα-τόπεδα, αυτό του υλισμού και εκείνο του ιδεαλισμού κατακερματίζοντάς την σε ακόμα μικρότερα δόγματα.
Γιατί όμως η ανθρώπινη σκέψη έπρεπε να χωριστεί σε τόσες σχολές; Τι ανάγκασε τη φιλοσοφία να κατακερματιστεί σε τόσα και διαφορετικά δόγματα;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την δίνει η ίδια η φιλοσοφία. Οι βασικές φιλοσοφικές κατευθύνσεις κάθε σχολής έχουν διαφορετικό προσανατολισμό, γιατί η πάλη μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού είναι η κινητήρια δύναμη της φιλοσοφικής σκέψης και νομοτέ-
λεια της ιστορικής της πορείας. Ο φιλόσοφος και γενικά ο άνθρωπος ωριμάζει μέσα στην κοινωνική πάλη και στις αντιθέσεις της.
Ο υλισμός θεωρεί τον κόσμο μας καθοριστικό, θεμελιακό και πρωτεύον, τη δε συνείδηση, 
τη σκέψη και το πνεύμα δευτερεύοντα. Συνεπώς η ύλη προηγείται, ενώ η συνείδηση σαν δευτερεύων παράγοντας είναι προϊόν εξέλιξης της ύλης. 
Η συνείδηση είναι η ιδεατή αντανάκλαση του υλικού κόσμου (ανθρώπινος εγκέφαλος) 
και στον άνθρωπο χρησιμεύει σαν μέσο για να τον ερμηνεύει, γι’ αυτό είναι αδιανόητο 
να νοηθεί αποσπασμένη από τον εγκέφαλο που την γεννά. Οι υλιστές φιλόσοφοι δέχονται ότι τον κόσμο μας δεν τον δημιούργησε κανένας. Είναι αιώνιος (αΐδιος) και απειρόμορφος και ό,τι υπάρχει γύρω του υπάρχει αντικειμενικά και ανεξάρτητα από αυτόν.
Στον ιδεαλισμό η ιδέα, η σκέψη, η συνείδηση, το πνεύμα και ο θεός είναι το καθοριστικό, 
το θεμελιακό και το πρωτεύον. Ο κόσμος μας, η φύση, η ύλη παράγονται ή εξαρτούνται 
από τη συνείδηση, το πνεύμα και το θεό. Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι δέχονται ότι τον κόσμο μας τον δημιούργησε το πνεύμα, το ιδεατό (αυτό που υπάρχει μόνο σαν ιδέα, το ιδεώδες, 
το φανταστικό) δηλαδή ο θεός.
Να πού ευθύνεται ο διαφορετικός προσανατολισμός της κάθε σχολής! Αυτός είναι ο λόγος που η ιδεαλιστική θεώρηση του Πλάτωνα, παρ’ όλου ότι ακολούθησε παράλληλη πορεία με το Δημόκριτο και αργότερα με τον Επίκουρο, δε συναντήθηκαν ποτέ. Η υλιστική θεώρηση είναι ασυμβίβαστη με την ιδέα της ύπαρξης του θεού και αν επιχειρηθεί ποτέ, δημιουργεί υβριδική (από τη λέξη ύβρις, ασέλγεια) φιλοσοφία, δηλαδή νοθευμένη φιλοσοφία.
Μετά την ελληνιστική περίοδο δυστυχώς η ελληνική σκέψη διαποτισμένη με την οξειδω-
μένη μεταφυσική της Ανατολής, θα εξελιχθεί σε ένα παρόμοιο υβρίδιο, που θα επιχειρή-
σει με ακράτητο δογματισμό να στηρίξει την ιδέα της νέας θρησκείας (χριστιανισμός), έχοντας βαθιά θεμέλια στον ιδεαλισμό.

*Άρθρο το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα "Η Αθεΐα είναι Αρετή" (8 Γενάρη 2008)

Συμφωνία «επί της αρχής» με κόφτη σε αφορολόγητο, συντάξεις και νέες ανατροπές στα Εργασιακά...

"...Με συμφωνία «επί της αρχής» γύρω από τα νέα αντιλαϊκά μέτρα και μάλιστα σε 
συνδυασμό και με τα μνημόνια της «επόμενης μέρας», ολοκληρώθηκε η χτεσινή 
συνεδρίαση του συμβουλίου Γιούρογκρουπ. «Ένα το κρατούμενο» είναι η άμεση νομοθέτηση του αντιλαϊκού πακέτου με τα μέτρα που θα εφαρμόζονται από το 
2019 ή και νωρίτερα, με αιχμή βέβαια την απογείωση της φοροληστείας απέναντι 
στο λαϊκό εισόδημα, αλλά και τις νέες δραστικές περικοπές στο ύψος των σημερινών συντάξεων. Ταυτόχρονα, δρομολογούνται οι παρεμβάσεις που αφορούν στα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, αλλά και οι αναδιαρθρώσεις που αποσκοπούν στην ενίσ-
χυση του εγχώριου κεφαλαίου, οι «απελευθερώσεις» στον κλάδο της Ενέργειας, το 
πλαίσιο του «εξωδικαστικού συμβιβασμού» για τις υπερχρεωμένες και ταυτόχρονα βιώσιμες επιχειρήσεις κ.ά..."

*Απόσπασμα από άρθρο στο Ριζοσπάστη (21 Φλεβάρη 2017)

Σαν σήμερα… 21 Φλεβάρη 1848, δημοσιεύθηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο… Ένα θεωρητικό εργαλείο στα χέρια της εργατικής τάξης...

Το «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος», έργο των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, αποτελεί ένα κείμενο με τεράστια ιστορική και πολιτική σημασία αφού εκεί παρουσιάζεται συνοπτικά η θεωρία που ανέπτυξαν οι Μαρξ και Ένγκελς σε σχέση με 
την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική και την ιστορία.
Η χρονική περίοδος κατά την οποία γράφτηκε το κομμουνιστικό μανιφέστο, είναι η περίοδος όπου αναπτύσσεται ο καπιταλισμός, διαδεχόμενος την φεουδαρχία. 
Ο καπιταλισμός αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έδωσαν στην ανθρωπότητα η βιομηχανική επανάσταση και οι ανακαλύψεις στις θετικές επιστήμες εδραιώνει τη 
θέση του. Συνεχίζει την παράδοση των προηγούμενων κοινωνικών συστημάτων (φεουδαρχία και δουλοκτητικό σύστημα) της εκμετάλλευσης από ανθρώπου από 
άνθρωπο.
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας, που βιώνουμε 
μία ακόμα από τις κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος. 
Με φάρο τις αρχές της κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού - Λενινισμού, όπως αποτυπώ-
νονται τόσο στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, όσο και σε ολόκληρο το έργο των κλασι-
κών, οι κομμουνιστές, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουν να βρίσκονται στην 
πρώτη γραμμή των αγώνων… 
Γιατί δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πέραν από τις αλυσίδες μας… 
Έχουμε όμως να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο.

Κοσμάς Λεοντιάδης