Πυρκαγιές, δασικός πλούτος και καπιταλισμός...

"H φύση, δηλαδή η φύση που δεν είναι το ανθρώπινο σώμα, είναι το ανόρ-
γανο σώμα του ανθρώπου. O άνθρωπος ζει στη φύση σημαίνει: η φύση 
είναι το σώμα του, με το οποίο οφείλει να διατηρεί μια σταθερή διαδικασία 
για να μην πεθάνει. H άποψη ότι η φυσική και η πνευματική ζωή του ανθρώ-
που είναι αναπόσπαστα δεμένες με τη φύση δε σημαίνει τίποτα άλλο από το 
ότι η φύση είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον εαυτό της, επειδή ο άνθρωπος 
είναι μέρος της φύσης."

Καρλ Μαρξ

O μαρξισμός αντιλαμβανόταν ότι η εμπορευματική-κεφαλαιοκρατική οργάνωση της 
παραγωγής δεν σήμαινε μόνο την εκμετάλλευση της ζωντανής εργασίας, αλλά και την 
καταλήστευση του φυσικού πλούτου της γης.

Ο καπιταλισμός έχει διαμετρικά αντίθετη θεώρηση, γι΄αυτό το αστικό κράτος σαν 
εκφραστής του, δεν κάνει το παραμικρό για να προστατέψει τον δασικό πλούτο της 
χώρας μας. Ο λόγος είναι ότι οι πυρκαγιές που ξεσπούν καθημερινά, ειδικά τις 
καλοκαιρινές μέρες, είναι το όχημα για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της γης. 
Φυσικά το αστικό κράτος δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να τις εμποδίσει.
Ο καπιταλισμός θεωρεί αντιπαραγωγικό ό,τι δεν αποφέρει άμεσο κέρδος. Τα ίδια τα 
δάση τα βλέπει σαν πηγή αποκόμισης κέρδους. 
Γι’ αυτό και διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις αφήνουν απροστάτευτα τον δασικό 
μας πλούτο στις ορέξεις καταπατητών,  στο στόχαστρο τουριστικών ομίλων και άλλων 
μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. 

*Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ