"... Στην εποχή της φεουδαρχίας η θρησκεία είχε υποτάξει τις άλλες μορφές της
κοινωνικής συνείδησης. «Η εκκλησία με τη φεουδαρχική γαιοκτησία της, γρά-
φει ο Ένγκελς, χρησίμευσε σαν πραγματικός σύνδεσμος ανάμεσα στις διάφορες
χώρες. Η φεουδαρχική οργάνωση της εκκλησίας καθαγίαζε με τη θρησκεία το
κοσμικό φεουδαρχικό κρατικό σύστημα. Επιπλέον ο κλήρος ήταν η μόνη μορφω-
μένη τάξη. Ήταν, λοιπόν, επόμενο το εκκλησιαστικό δόγμα να γίνει η αφετηρία
και η βάση κάθε σκέψης. Η νομολογία, η φυσιογνωσία, η φιλοσοφία, όλο το πε-
ριεχόμενο αυτών των επιστημών ρυθμιζόταν κατά τρόπο που ν' ανταποκρίνεται
στη διδασκαλία της εκκλησίας.»
Ο αντιδραστικός κοινωνικός ρόλος της θρησκείας εκδηλωνόταν ιδίως στο ότι αυ-
τή είχε κυριεύσει τη συνείδηση των λαϊκών μαζών και υποστήριζε με τον πνευμα-
τικό ζυγό της την ανελέητη εκμετάλλευσή τους από τους φεουδάρχες.
Οι μεσαιωνικοί σχολαστικοί της Δυτικής Ευρώπης είχαν μετατρέψει τη φιλοσοφία
σε υπηρέτρια της θεολογίας. Το καθήκον της φιλοσοφίας το βλέπαν στην ορθόδοξη ερμηνεία και την τυπική θεμελίωση των θρησκευτικών δογμάτων που είχε θεσπίσει
η κυρίαρχη καθολική εκκλησία με επικεφαλής τον πάπα της Ρώμης.
Το 13ο αιώνα ο θεολόγος Θωμάς Ακινάτης (1225-1274) συστηματοποίησε τα δόγμα-
τα του καθολικισμού. Σαν θεωρητικός και απολογητής της πνευματικής δικτατορίας
του παπισμού, ο Θωμάς Ακινάτης εξομοίωνε στο θεολογικό του σύστημα, την εξου-
σία του πάπα της Ρώμης πάνω στη γη με την εξουσία του «θεού στον ουρανό».
Η καθολική θρησκεία και η θεολογική διδασκαλία του Θωμά Ακινάτη (ο λεγόμενος θωμισμός) υπήρξαν το κυριότερο ιδεολογικό όπλο των πνευματικών και κοσμικών φεουδαρχών..."
* Απόσπασμα από το εγχειρίδιο "Βασικές αρχές της Μαρξιστικής Φιλοσοφίας"...
Εκδόσεις : Σύγχρονη Εποχή
κοινωνικής συνείδησης. «Η εκκλησία με τη φεουδαρχική γαιοκτησία της, γρά-
φει ο Ένγκελς, χρησίμευσε σαν πραγματικός σύνδεσμος ανάμεσα στις διάφορες
χώρες. Η φεουδαρχική οργάνωση της εκκλησίας καθαγίαζε με τη θρησκεία το
κοσμικό φεουδαρχικό κρατικό σύστημα. Επιπλέον ο κλήρος ήταν η μόνη μορφω-
μένη τάξη. Ήταν, λοιπόν, επόμενο το εκκλησιαστικό δόγμα να γίνει η αφετηρία
και η βάση κάθε σκέψης. Η νομολογία, η φυσιογνωσία, η φιλοσοφία, όλο το πε-
ριεχόμενο αυτών των επιστημών ρυθμιζόταν κατά τρόπο που ν' ανταποκρίνεται
στη διδασκαλία της εκκλησίας.»
Ο αντιδραστικός κοινωνικός ρόλος της θρησκείας εκδηλωνόταν ιδίως στο ότι αυ-
τή είχε κυριεύσει τη συνείδηση των λαϊκών μαζών και υποστήριζε με τον πνευμα-
τικό ζυγό της την ανελέητη εκμετάλλευσή τους από τους φεουδάρχες.
Οι μεσαιωνικοί σχολαστικοί της Δυτικής Ευρώπης είχαν μετατρέψει τη φιλοσοφία
σε υπηρέτρια της θεολογίας. Το καθήκον της φιλοσοφίας το βλέπαν στην ορθόδοξη ερμηνεία και την τυπική θεμελίωση των θρησκευτικών δογμάτων που είχε θεσπίσει
η κυρίαρχη καθολική εκκλησία με επικεφαλής τον πάπα της Ρώμης.
Το 13ο αιώνα ο θεολόγος Θωμάς Ακινάτης (1225-1274) συστηματοποίησε τα δόγμα-
τα του καθολικισμού. Σαν θεωρητικός και απολογητής της πνευματικής δικτατορίας
του παπισμού, ο Θωμάς Ακινάτης εξομοίωνε στο θεολογικό του σύστημα, την εξου-
σία του πάπα της Ρώμης πάνω στη γη με την εξουσία του «θεού στον ουρανό».
Η καθολική θρησκεία και η θεολογική διδασκαλία του Θωμά Ακινάτη (ο λεγόμενος θωμισμός) υπήρξαν το κυριότερο ιδεολογικό όπλο των πνευματικών και κοσμικών φεουδαρχών..."
* Απόσπασμα από το εγχειρίδιο "Βασικές αρχές της Μαρξιστικής Φιλοσοφίας"...
Εκδόσεις : Σύγχρονη Εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου