«…Η έκφραση, για παράδειγμα, «αγαπώ την Ελλάδα» (νοούμενη ως έθνος)
δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την έκφραση «αγαπώ τη Μαρία».
Και οι δύο εκφράσεις είναι το ίδιο δυσπερίγραπτες λογικά, γιατί είναι το ίδιο συναισθηματικές.
Και επειδή κάτι πρέπει ν' αγαπάει κανείς σε τούτο τον κόσμο, όταν δεν είναι
σε θέση να αγαπήσει τις γυναίκες (και οι γυναίκες τους άντρες) καταλήγει
τελικά ν' αγαπήσει μέχρι παραφροσύνης… τη σημαία, το στέμμα και άλλα
τέτοια φετίχ, αποδεικνυόμενος γνήσιος ειδωλολάτρης. Παρά ταύτα, έχει την
αξίωση να τον αντιμετωπίζουμε ως πολιτισμένο άνθρωπο. Ε, όχι. Πάει πολύ…»
*Απόσπασμα από άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1987
δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την έκφραση «αγαπώ τη Μαρία».
Και οι δύο εκφράσεις είναι το ίδιο δυσπερίγραπτες λογικά, γιατί είναι το ίδιο συναισθηματικές.
Και επειδή κάτι πρέπει ν' αγαπάει κανείς σε τούτο τον κόσμο, όταν δεν είναι
σε θέση να αγαπήσει τις γυναίκες (και οι γυναίκες τους άντρες) καταλήγει
τελικά ν' αγαπήσει μέχρι παραφροσύνης… τη σημαία, το στέμμα και άλλα
τέτοια φετίχ, αποδεικνυόμενος γνήσιος ειδωλολάτρης. Παρά ταύτα, έχει την
αξίωση να τον αντιμετωπίζουμε ως πολιτισμένο άνθρωπο. Ε, όχι. Πάει πολύ…»
*Απόσπασμα από άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1987
Το διαβάζετε ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφή