Αγωνιζόμαστε για την επικράτηση της πιο πρωτοπόρας κοσμοθεωρίας στην ιστορία της ανθρωπότητας... Δεν είναι το μέλλον της Γης ο καπιταλισμός...

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και η ιδεολογική τους αντιμετώπιση από τους κομμουνιστές... (Αλέκα Παπαρήγα)...

"...Για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες ιδιαίτερο μέλημα πρέπει να είναι να κερδίζει έδαφος η ταξική αντίληψη ότι η ελληνική κυβερνητική εκπροσώπηση στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ γίνεται με μια εκ των προτέρων αποδο-
χή ότι τα όρια διαπραγμάτευσης (από τη σκοπιά πάντα των συμφερόντων της ελληνι-
κής αστικής τάξης) είναι περιορισμένα. Σ’ αυτές τις ενώσεις τελικά οι αποφάσεις έχουν 
τη σφραγίδα του ισχυρού ή των ισχυρότερων κρατών, οι συμβιβασμοί –όταν γίνονται– έχουν ημερομηνία λήξης. Δεν πρόκειται για ζήτημα υποτέλειας, φοβίας, προδοσίας, 
αλλά για κανόνες ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης που έχουν υπόβαθρο την ανισό-
μετρη ανάπτυξη και την εξέλιξη των ενδοϊμπεριαλιστικών κι ενδοαστικών αντιθέσεων.

Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει, μέσα από την καθημερινή πάλη, ν’ απαλλαγούν από μια σειρά αστικά ιδεολογήματα που συσκοτίζουν τη συνείδηση και περιορίζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Τέτοια ιδεολογήματα είναι :

• Ότι είναι προοδευτικό φαινόμενο να υπάρχει κρατικός επιχειρηματικός τομέας ή, το αντίθετο, μόνο ιδιωτικός.

• Ότι η κρατική παρέμβαση μπορεί ν’ αλλάξει θετικά –υπέρ του εργαζόμενου λαού– 
τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς και να μεταλλάξει το αστικό κράτος σε μη 
αστικό, αλλά αριστερό και προοδευτικό.

• Ότι ο ελληνικός λαός υποχρεωτικά πρέπει να ζει εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

• Ότι το ζήτημα-κρίκος για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τη βελτίωση του βιο-
τικού επιπέδου είναι να γίνονται πριν απ’ όλα παραγωγικές επενδύσεις, ότι η λεγό-
μενη παραγωγική ανασυγκρότηση θ’ αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης.

Η διαχειριστική ικανότητα των αστικών κομμάτων μπορεί να είναι επιτυχής ή και ανεπιτυχής, με κριτήριο πάντα το συμφέρον της αστικής τάξης, την καπιταλιστική κερδοφορία ή ακόμα και τη διαπραγματευτική ικανότητα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, 
που όμως δεν έχει στόχο την κοινωνική λαϊκή ευημερία, αλλά την ευημερία τμημά-
των του κεφαλαίου, την ευνοϊκότερη μεταχείρισή τους στις συνθήκες του αδυσώ-
πητου μονοπωλιακού ανταγωνισμού.

Η μεταπολεμική σοσιαλδημοκρατική διαχείριση σε ευρωπαϊκές χώρες με το διευ-
ρυμένο παραγωγικό κρατικό τομέα και τις εκτεταμένες κοινωνικές παροχές δεν 
επιβλήθηκε στην αστική τάξη κυρίως λόγω του συσχετισμού δυνάμεων. Η φάση αναπαραγωγής του κεφαλαίου ήταν τέτοια, που έδινε τη δυνατότητα των κοινω-
νικών παροχών, αλλά και τα συμφέροντα του κεφαλαίου επέβαλαν για διάφορους 
λόγους ένα μέρος των μέσων παραγωγής να είναι κρατική ιδιοκτησία (π.χ., σε 
επιχειρήσεις που απαιτούσαν μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια, με χαμηλό ποσοστό 
κέρδους, όμως απαραίτητες για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κοινωνικού 
κεφαλαίου)..."

*Απόσπασμα από άρθρο της Αλέκας Παπαρήγα, το οποίο δημοσιεύθηκε στην 
ΚΟΜΕΠ (2014, τεύχος 4)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου