Ο Γιούρι Γκαγκάριν και οι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ιτζεδίν...

Ήταν 12 Απρίλη του 1961, όταν οι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ιτζεδίν, έστρε-
ψαν το βλέμμα τους στον ουρανό, πλημμυρισμένοι από μια κρυφή περηφάνια. Το νέο είχε αρχίσει να διαδίδεται από το ένα κελί στο άλλο.

Ο Γιούρι Γκαγκάριν είχε αγγίξει τα άστρα, ο δικός τους Γιούρι, το παιδί των αγροτών από 
ένα χωριό το Κλούσινο της επαρχίας Σμολένσκ, το παιδί του πρώτου κράτους των εργατών όπως ήταν οι ίδιοι, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αψήφησε τη βαρύτητα.
Οι κρατούμενοι κοιτούσαν τον ουρανό και ένιωθαν να πετούν μαζί του, να αφήνουν πίσω 
τους ψηλούς τοίχους που φυλάκιζαν τις ιδέες τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Το πέταγμα του Γκαγκάριν ήταν η λαμπρότερη απόδειξη, ότι ο κόσμος που πάλευαν να χτίσουν ήταν αυτός που θα οδηγούσε την ανθρωπότητα στο επόμενο βήμα, ένα βήμα 
μπροστά στην επιστήμη, στον πολιτισμό, στην ανθρωπιά. Ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο 
των πολιτικών κρατουμένων, που τώρα ήταν αιτία να τους κλείσουν πίσω από τους ανή-λιαγους τοίχους του κάστρου του Ιτζεδίν.
Εκεί που δεν έμπαινε ο ήλιος, μπήκε ο δικός τους Γιούρι και τους έφερε πιο κοντά στ’ ασ-
τέρια.

Σύμφωνα με αρχεία και μαρτυρίες πολιτικών κρατουμένων στον σύλλογο Φίλων και Συγ-
γενών Πολιτικών Κρατουμένων στο Ιτζεδίν, για τα επόμενα χρόνια από το 1961 και μετά, 
οι κομμουνιστές των φυλακών Καλαμίου γιόρταζαν την κατάκτηση της Σοβιετικής Ένω-
σης.
Οι συγκεντρώσεις ήταν απαγορευμένες στις φυλακές, αλλά η περηφάνια και η χαρά τους έβρισκαν τρόπο να εκδηλωθούν.
Κάθε Κρητικός πολιτικός κρατούμενος είχε αναλάβει και έναν ακόμα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κάθε φορά που ο ντόπιος δεχόταν επισκεπτήριο, ένα μέρος των πραγμάτων που 
του έφερνε η οικογένειά του μοιράζονταν με κάποιον κρατούμενο που δεν είχε τη δυνα-
τότητα να συναντήσει τους δικούς του.
Το Ιτζεδίν ήταν πολύ μακριά για τη μάνα, τη γυναίκα ή το παιδί από τα χωριά της Κεντ-
ρικής ή Βόρειας Ελλάδας. Όμως, ο άνθρωπός τους δεν ήταν μόνος. Μια άλλη μάνα, μια 
άλλη αδερφή, φρόντιζε και για τους δύο.
Την ημέρα της επετείου της πτήσης του Γκαγκάριν τα δέματα ήταν λίγο πιο πλούσια και 
οι κρατούμενοι ήταν πιο περιποιημένοι.
Εκείνη τη μέρα φορούσαν τα καλά τους, τα ρούχα που κρατούσαν στην άκρη για την 
ημέρα της εκτέλεσής τους και ήταν όλοι ξυρισμένοι και γελαστοί.

Κάθε χρόνο, στις 12 Απρίλη, χαμογελούσαν γνωρίζοντας ότι η πάλη τους για έναν κα-
λύτερο κόσμο έδινε καρπούς. Κάθε χρόνο στις 12 Απρίλη, το επίτευγμα του κράτους 
των αγροτών και των εργατών, θύμιζε σε όλους τους εργάτες και τους αγρότες του κόσ-
μου, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον για εκείνους που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο.

*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"