Νοέμβρης 1918... Η επανάσταση των ναυτών και των εργατών στο Κίελο της Γερμανίας...

Τον Σεπτέμβρη του 1918, η κατάσταση στο μέτωπο έδειχνε αδιέξοδη για την Γερμανία.

Στις 3 Οκτώβρη, και αφού έχει ζητήσει ανακωχή, ο Κάιζερ Βίλχελμ ο ΙΙ διορίζει τον 

Πρίγκηπα Μαξιμιλιανό (Μαξ) του Μπάντεν ως Αυτοκρατορικό Καγκελάριο. 

Το Κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, με επικεφαλής τον Φίλιπ Σάιντεμαν, λαμβάνει μέ-
ρος στην κυβέρνηση Μαξιμιλιανού. Καθώς ο στρατός αναμένει το τέλος του πολέμου, μαθαίνεται πως θα διαταχθεί νέα ναυτική εκστρατεία του στόλου στο Κίελο.
Οι ναύτες εξεγείρονται. Η εξέγερση ξεκινά στο Wilhemshaven, στα τέλη του Οκτώβρη. Είμαστε μόλις ένα χρόνο μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία, ενώ κανείς 
δεν έχει ξεχάσει ότι η εξέγερση στην ίδια χώρα το 1905 έχει ξεκινήσει από εξοργισμέ-
να μέλη του πολεμικού ναυτικού.
Όταν φυλακίζονται 47 ναύτες που θεωρούνται υπαίτιοι της εξέγερσης στο Wilhelm-
shaven κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο κανάλι του Κίελου, ξεκινούν νέες αναταραχές, 
με εμπλοκή του Ανεξάρτητου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και του SPD. 

Στις 3 Νοέμβρη του 1918, χιλιάδες μαζεύονται για να διαδηλώσουν για "Ειρήνη και 

ψωμί", καθώς και για απελευθέρωση των φυλακισμένων ναυτών.

Στις 4 του Νοέμβρη, η πόλη γεμίζει από τους εξεγερμένους. Οι φυλακισμένοι ελευθερώ-νονται. Εργάτες και στρατιώτες, με αριθμητική δύναμη 40.000, αποκτούν τον διοικητικό έλεγχο στην πόλη. Δυο μέρες μετά, πέφτει και το Wilhelmshaven. Εκδίδεται κείμενο 14 απαιτήσεων των εξεγερμένων, κυρίως για ελευθερία Τύπου, απελευθέρωση κρατουμέ-

νων για απείθεια, εξουσία του στρατιωτικού συμβουλίου, ειρήνη.

Όλοι οι ναύτες του Κιέλου ξεσηκώνονται, σηματοδοτώντας την απαρχή της προλεταρια-
κής επανάστασης στη Γερμανία. Με τους ναύτες ενώθηκαν οι εργάτες της πόλης, καθώς 
και τα τμήματα του στρατού που στάλθηκαν εναντίον τους. 
Αμέσως σχηματίστηκαν Σοβιέτ στρατιωτών και ναυτών, ενώ σε όλα τα πλοία υψώθηκαν κόκκινες σημαίες. Για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, η κυβέρνηση του πρίγκιπα Μαξ έστειλε ένα στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, τον Ε. Νόσκε.
Με το κύρος και τη βαρύτητα του σοσιαλδημοκράτη ηγέτη (και βουλευτή), ο Νόσκε ορί-

στηκε από τους εξεγερμένους του Κιέλου πρόεδρος του Σοβιέτ των στρατιωτών και 
μετά από λίγες μέρες κυβερνήτης της πόλης. Έτσι, ο Νόσκε ανέλαβε να πνίξει «από τα 

πάνω» την εξέγερση. Όπως ο ίδιος τόνισε αρκετά χρόνια αργότερα, «αν εκείνη την επο-
χή έπαιρνα και μετέφερα την κόκκινη σημαία της εξέγερσης, τότε από το Κίελο θα απλω-

νόταν σε όλη τη Γερμανία ένα κύμα που τις διαστάσεις του δεν μπορεί να υπολογίσει 

κανείς σήμερα».

Ωστόσο, η επαναστατική καταιγίδα που ξέσπασε στο Κίελο δεν κατέστη δυνατό να κατευναστεί και σύντομα εξαπλώθηκε ραγδαία σε ολόκληρη τη Γερμανία. Η αστική 
τάξη, αντιμέτωπη με την επαναστατική άνοδο του γερμανικού προλεταριάτου, παρέ-
δωσε τη διαχείριση της αστικής διακυβέρνησης (και την υπόθεση της διάσωσης του καπιταλισμού) στη σοσιαλδημοκρατία, η οποία, άλλοτε με την υπονόμευση από τα 
μέσα, άλλοτε με την ανοιχτή καταστολή, κατάφερε τελικά να καταπνίξει την επανά-
σταση.

*Πηγές πληροφοριών : Ριζοσπάστης - leninreloaded.blogspot.de