Την 1η Ιούνη του 1848 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της μεγάλης καθημερινής πολιτικής εφημερίδας «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου». Αρχισυντάκτης της ήταν ο Καρλ Μαρξ...

Κάτω από τον τίτλο της εφημερίδας υπήρχε η φράση: «Όργανο της δημοκρατίας».

Στην ουσία η εφημερίδα αυτή ήταν το βήμα της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής του προλεταριάτου. Αυτό φανέρωναν τα άρθρα που έγραφαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς από 

αφορμή το χαρτιστικό κίνημα στην Αγγλία και προπάντων οι φλογεροί και μαχητικοί 

τους λόγοι για να υπερασπίσουν την επανάσταση των εργατών του Παρισιού που ξέσ-

πασε τον Ιούνη.
Μόλις δημοσιεύτηκαν τα άρθρα αυτά, πολλοί αστοί μέτοχοι της εφημερίδας, που στην 

αρχή είχαν κατορθώσει να τους πείσουν να πάρουν μέρος στην έκδοσή της, αποχώρησαν.
Η «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου» στηλίτευε τους φανερούς αντεπαναστάτες και την προ-

δοτική στάση των φιλελεύθερων, κατέκρινε την ασυνέπεια και την αναποφασιστικότητα 

των μικροαστών δημοκρατών και υποστήριζε τα ζωτικά συμφέροντα του γερμανικού 

λαού.

Η εφημερίδα φώτιζε πλατιά το ξετύλιγμα της επανάστασης στη Γαλλία, στη Γερμανία 

και την Αυστρία και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για το εργατικό κίνημα και για τον 

επαναστατικό αγώνα των λαϊκών μαζών στις άλλες χώρες, καθώς και για το εθνικό κίνη-

μα του πολωνικού, του ιταλικού, του ουγγρικού, του τσέχικου και άλλων λαών.
Η έκδοση της «Νέας Εφημερίδας του Ρήνου» συνέβαλε αποφασιστικά στο να εδραιω-

θούν στο επαναστατικό, προοδευτικό, εργατικό κίνημα οι ιδέες του επιστημονικού κομμουνισμού. Ήταν ο καθημερινός καθοδηγητής του επαναστατημένου γερμανικού προλεταριάτου. 
Με τη «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου» ο Μαρξ και ο Ένγκελς έδειξαν πρακτικά την αξία 

του επαναστατικού Τύπου και έδωσαν ένα υπόδειγμα για την ανάπτυξή του στο μέλλον. 
Οι θεμελιωτές του επιστημονικού κομμουνισμού απέδιδαν μεγάλη σημασία στον Τύπο 

και στη δυνατότητά του να παίξει το ρόλο του συλλογικού οργανωτή.
Η «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου» έκλεισε στις 19 του Μάη του 1849, όταν είχε επικρατή-

σει στη Γερμανία η αντεπανάσταση. Το τελευταίο της φύλλο ήταν τυπωμένο ολόκληρο 

με κόκκινο μελάνι. Αποχαιρετώντας ο Μαρξ τους εργάτες της Κολωνίας γράφει από 

μέρους των συνεργατών της εφημερίδας πως «τελευταία τους λέξη θα είναι παντού 

και πάντοτε : Απελευθέρωση της εργατικής τάξης».

*Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη