Έζησαν με το τίποτα... και πέθαναν μαζί του...

Ειλικρινά… σκέφτομαι πολλές φορές και λυπάμαι όλους αυτούς τους ανθρώπους, 
οι οποίοι έζησαν και έφυγαν από αυτή τη ζωή, δίχως ποτέ να γευθούν τη χαρά που 
σου δίνει ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή… το νόημα που δίνει στη ζωή, ο συνειδη-
τός αγώνας για το «ΕΜΕΙΣ» και όχι για το «εγώ»… ο στοχευμένος και συνεχής 
αγώνας για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας…  
Λυπάμαι όλους αυτούς,  που δεν κατάλαβαν ποτέ για ποιο λόγο ζουν… όλους αυτούς, 
που μου θυμίζουν το ψάρι του Αϊνστάιν, για το οποίο έλεγε…  πως ενώ περνάει όλη 
του τη ζωή μέσα στο νερό … δεν ξέρει  τίποτα γι αυτό… 

Ειλικρινά λυπάμαι όλους αυτούς,  τους περαστικούς της ζωής… 
Όλους αυτούς, που έζησαν με το τίποτα και πέθαναν μαζί του…

Κοσμάς Λεοντιάδης