Οι δυο κύρια εκφρασμένες μορφές αντικομμουνισμού...

Υπάρχουν διαχρονικά, δύο κύρια εκφρασμένες μορφές αντικομμουνισμού…

Και οι δυο στην ουσία, αν και μέσα από διαφορετικές  λεκτικές και πρακτικές 
οδούς, δεν παύουν να προσδοκούν και να επιδιώκουν τα  ίδια αποτελέσματα… 
Έχουν δηλαδή τον ίδιο «στόχο»… 

Υπάρχει από τη μια μεριά… αυτός, ο χυδαίος, ο απαίσιος, ο βρώμικος , ο πρω-
τόγονος αντικομμουνισμός…  Αυτός ντε… του «Το καλύτερο σαπούνι γίνεται 
από κομμούνι»… ο αντικομμουνισμός του φασίστα…
Αλλά από την άλλη, υπάρχει και ο άλλος… ο έρπων, ο κατευθυνόμενος, ο τάχα 
«πονόψυχος», ο «συμπαθητικός, αλλά και περισσότερο επικίνδυνος … 
Αυτός  είναι ο «προοδευτικός» αντικομμουνισμός και είναι αυτός των «πρώην» 
και  των «φίλων»… Αυτός  ο οποίος, φωνασκεί  «αγανακτώντας»… και κουνάει 
και το δάκτυλο… Είναι αυτός ο αντικομμουνισμός… του «Ε… καλά τώρα… σας 
είδαμε κι εσάς… Εσείς φταίτε για όλα… Μα τι κάνετε; Aλλάξτε επιτέλους…  
αφήστε τις θεωρίες και τα στερεότυπα…  εκσυγχρονιστείτε λίγο».
Τώρα, το πως λεκτικά χρησιμοποιείται…  και με ποιες μορφές εκφράζεται, έχει 
να κάνει αποκλειστικά, με την «προοδευτικότητα» όλων αυτών οι οποίοι  τον 
εκπέμπουν, αλλά και με την πολιτική αισθητική τους…

Κοσμάς Λεοντιάδης