Έτσι τους έμαθαν...

Ψεύτικα τα χαμόγελα... στον ψεύτικο κόσμο τους.
Η θλίψη βουητό στις γειτονιές των καταφρονεμένων.
Άνυδρη η ανθρωπιά της βαθιάς σιωπής.
Έρπουσα η κοινωνική εξαθλίωση και η μοναξιά.
Και οι σταυρωμένοι να περιμένουν... 
Αγανακτούν φωνασκώντας με τρεμάμενες φωνές...
Αλλά δεν ελπίζουν.
Λένε... Είναι πλέον αργά.
Έτσι τους έμαθαν... Να ζουν, αλλά να μην ελπίζουν. 
Να υπομένουν, αλλά να μην ελπίζουν.

Κοσμάς Λεοντιάδης