"... Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι η σοσιαλιστική κοινωνία που γνώρισε ο 20ός αιώνας ήταν
μια κοινωνία υπό μετάβαση, όπως ακριβώς ήταν και ο καπιταλισμός πριν λίγους αιώνες. Αυτό το καθεστώς επαναστατικής μετάβασης από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό
(αυτή η περίοδος ονομάστηκε συμβατικά σοσιαλισμός) πάντα ενέχει ως δυνατότητα το ενδεχόμενο της ανατροπής και του πισωγυρίσματος.
Αντίθετα, αυτό το ενδεχόμενο παύει να υπάρχει όταν η νέα κοινωνία «ανθίσει» πλήρως, όταν όλες οι πλευρές της εκφράζουν πλήρως τον κομμουνιστικό της χαρακτήρα.
Κομμουνισμός σημαίνει ότι έχει μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας κάθε μορφή ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής, κάθε ίχνος εμπορευματικής παραγωγής-κατανομής, κάθε μορφή κατανομής πέραν της κατανομής «σύμ-φωνα με τις ανάγκες», κάθε διάκριση μεταξύ χειρωνακτικής -πνευματικής εργασίας, εθνοτικής - γλωσσικής κληρονομιάς, κοινωνικής ανισοτιμίας λόγω φύλου, καθυστέρησης των οικισμών στην ύπαιθρο σε σχέση με τις κοινωνικές υπηρεσίες στις πόλεις. Κομμουνισμός σημαίνει επίσης πλήρης εξάλειψη κάθε μεταφυσικής, σκοταδιστικής επιρροής στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Η επικράτηση των παραπάνω σημαίνει το ανεπίστρεπτο πέρασμα «απ’ το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας». Μόνο που αυτή η πλήρης επικράτηση προϋποθέ-
τει την επικράτηση του κομμουνισμού στο μεγαλύτερο και σημαντικότερο, από την άπο-
ψη της ιστορικής κίνησης, μέρος της ανθρωπότητας.
Η διαμόρφωση λοιπόν των υλικών, και κατ’ επέκταση και των υποκειμενικών, προϋπο-θέσεων για την ανεπίστρεπτη πορεία αυτής της κοινωνίας δεν είχε πραγματοποιηθεί
ούτε στην ΕΣΣΔ, παρά τα ιστορικά άλματά της, ιδιαίτερα από τη νίκη της Οκτωβριανής (Νοεμβριανής με το σημερινό ημερολόγιο) Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία έως
και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο..."
*Απόσπασμα από το άρθρο της Ελένης Μπέλλου "Η ταξική πάλη στην Ελλάδα, στο φόντο
του διεθνούς συσχετισμού", το οποίο δημοσιεύθηκε στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος 6 - 2015)
μια κοινωνία υπό μετάβαση, όπως ακριβώς ήταν και ο καπιταλισμός πριν λίγους αιώνες. Αυτό το καθεστώς επαναστατικής μετάβασης από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό
(αυτή η περίοδος ονομάστηκε συμβατικά σοσιαλισμός) πάντα ενέχει ως δυνατότητα το ενδεχόμενο της ανατροπής και του πισωγυρίσματος.
Αντίθετα, αυτό το ενδεχόμενο παύει να υπάρχει όταν η νέα κοινωνία «ανθίσει» πλήρως, όταν όλες οι πλευρές της εκφράζουν πλήρως τον κομμουνιστικό της χαρακτήρα.
Κομμουνισμός σημαίνει ότι έχει μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας κάθε μορφή ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής, κάθε ίχνος εμπορευματικής παραγωγής-κατανομής, κάθε μορφή κατανομής πέραν της κατανομής «σύμ-φωνα με τις ανάγκες», κάθε διάκριση μεταξύ χειρωνακτικής -πνευματικής εργασίας, εθνοτικής - γλωσσικής κληρονομιάς, κοινωνικής ανισοτιμίας λόγω φύλου, καθυστέρησης των οικισμών στην ύπαιθρο σε σχέση με τις κοινωνικές υπηρεσίες στις πόλεις. Κομμουνισμός σημαίνει επίσης πλήρης εξάλειψη κάθε μεταφυσικής, σκοταδιστικής επιρροής στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Η επικράτηση των παραπάνω σημαίνει το ανεπίστρεπτο πέρασμα «απ’ το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας». Μόνο που αυτή η πλήρης επικράτηση προϋποθέ-
τει την επικράτηση του κομμουνισμού στο μεγαλύτερο και σημαντικότερο, από την άπο-
ψη της ιστορικής κίνησης, μέρος της ανθρωπότητας.
Η διαμόρφωση λοιπόν των υλικών, και κατ’ επέκταση και των υποκειμενικών, προϋπο-θέσεων για την ανεπίστρεπτη πορεία αυτής της κοινωνίας δεν είχε πραγματοποιηθεί
ούτε στην ΕΣΣΔ, παρά τα ιστορικά άλματά της, ιδιαίτερα από τη νίκη της Οκτωβριανής (Νοεμβριανής με το σημερινό ημερολόγιο) Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία έως
και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο..."
*Απόσπασμα από το άρθρο της Ελένης Μπέλλου "Η ταξική πάλη στην Ελλάδα, στο φόντο
του διεθνούς συσχετισμού", το οποίο δημοσιεύθηκε στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος 6 - 2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου