"... Η ιστορία όλων των κοινωνιών, αρχίζοντας από τη δουλοκτητική κοινωνία, είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων. Διάφορες αντιεπιστημονικές αστικές θεωρίες, αλλά και μικροαστικές οπορτουνιστικές, προβάλλουν ότι η ταξική πάλη οδηγεί σε ανώφελες και επιζήμιες συγκρούσεις, ότι η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου είναι αδιέξοδη,
όπως, επίσης, και η παλιά θεωρία του Μπερνστάιν «το κίνημα είναι το παν, ο τελικός σκοπός τίποτα». Μ' αυτές τις θεωρίες, η αστική τάξη επιδιώκει το σταμάτημα της ιστο-
ρικής εξέλιξης ως τον καπιταλισμό με τη διαιώνισή του. Αναπαλαιωμένες τέτοιες θεω-
ρίες ενισχύθηκαν μετά την αντεπανάσταση στις χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισ-
μό, όπως το τέλος της ιστορίας, το τέλος των ιδεολογιών, αλλά και άλλες κοινωνικές
θεωρίες, όπως της μεταβιομηχανικής κοινωνίας, της κοινωνίας της γνώσης και της
πληροφορίας κλπ., και επιδιώκουν να επιδράσουν στη συνείδηση της εργατικής τάξης
και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ότι μπορεί να υπάρξει άλλο κοινωνικό σύστημα,
έξω από το σοσιαλισμό, που μπορεί να δημιουργεί συνθήκες ευημερίας για ολόκληρη
την κοινωνία, ότι ο καπιταλισμός μετεξελίσσεται κιόλας σ' αυτό το σύστημα.
Ότι μειώνεται πλέον η εργατική τάξη και τείνει να εξαφανιστεί, ότι η ταξική πάλη είναι ουτοπία. Σ' αυτές τις θεωρίες, αφαιρούν το κύριο, που είναι οι σχέσεις παραγωγής, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από
το κύριο την πάλη της εργατικής τάξης, δηλαδή την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτη-
σίας για να καταργηθεί η εκμετάλλευση.
Βεβαίως οι τάξεις, αλλά και η ταξική πάλη ως νομοτέλεια, δεν υπάρχουν, όπως και δεν εξαφανίζονται, γιατί αυτό υπάρχει ως ιδέα στα μυαλά ορισμένων απολογητών του καπιταλισμού. Όσο θα υπάρχει ο καπιταλισμός, οι αστοί και οι προλετάριοι, που διεξά-
γουν μια σκληρή ανειρήνευτη πάλη μεταξύ τους, θα εξακολουθούν να είναι ταυτόχρονα οικονομικά δεμένοι, σαν αναπόσπαστα μέρη της καπιταλιστικής κοινωνίας. Και αυτή
η πραγματικότητα θα υπάρχει αντικειμενικά, ανεξάρτητα από τη θέληση των αστών θεωρητικών. Και η ταξική πάλη, νομοτελειακά, θα οδηγήσει στη δικτατορία του προ-λεταριάτου.
Η ταξική πάλη διεξάγεται σ' όλη τη σφαίρα της οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πραγματικότητας, όλων των ταξικών κοινωνιών. Οι βασικές μορφές πάλης του προλε-ταριάτου είναι η οικονομική, η πολιτική και η ιδεολογική πάλη. Η πολιτική πάλη, που
είναι η ανώτερη μορφή και έχει στο επίκεντρό της το κράτος, την εξουσία, ολοκληρώ-
νεται με τη σοσιαλιστική επανάσταση και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλε-ταριάτου, που είναι ο πρωταρχικός όρος για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης
και ολόκληρης της κοινωνίας από την εκμετάλλευση. Η οικονομική και ιδεολογική
πάλη είναι υποταγμένες στις επιδιώξεις της πολιτικής πάλης.
Η ταξική πάλη δε σταματάει με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου,
αλλά παίρνει νέες μορφές, γιατί συνεχίζεται η πάλη για την εξάλειψη της αντίστασης
των εκμεταλλευτών που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αφού διεκδικούν να πάρουν πίσω
την πολιτική εξουσία και την οικονομική βάση την οποία έχασαν. Έχουν δε και τη στή-
ριξη του διεθνούς κεφαλαίου. Η πείρα της αντεπανάστασης αυτό αποδεικνύει..."
*Απόσπασμα από άρθρο στο Ριζοσπάστη (17 Δεκέμβρη 2000)
όπως, επίσης, και η παλιά θεωρία του Μπερνστάιν «το κίνημα είναι το παν, ο τελικός σκοπός τίποτα». Μ' αυτές τις θεωρίες, η αστική τάξη επιδιώκει το σταμάτημα της ιστο-
ρικής εξέλιξης ως τον καπιταλισμό με τη διαιώνισή του. Αναπαλαιωμένες τέτοιες θεω-
ρίες ενισχύθηκαν μετά την αντεπανάσταση στις χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισ-
μό, όπως το τέλος της ιστορίας, το τέλος των ιδεολογιών, αλλά και άλλες κοινωνικές
θεωρίες, όπως της μεταβιομηχανικής κοινωνίας, της κοινωνίας της γνώσης και της
πληροφορίας κλπ., και επιδιώκουν να επιδράσουν στη συνείδηση της εργατικής τάξης
και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ότι μπορεί να υπάρξει άλλο κοινωνικό σύστημα,
έξω από το σοσιαλισμό, που μπορεί να δημιουργεί συνθήκες ευημερίας για ολόκληρη
την κοινωνία, ότι ο καπιταλισμός μετεξελίσσεται κιόλας σ' αυτό το σύστημα.
Ότι μειώνεται πλέον η εργατική τάξη και τείνει να εξαφανιστεί, ότι η ταξική πάλη είναι ουτοπία. Σ' αυτές τις θεωρίες, αφαιρούν το κύριο, που είναι οι σχέσεις παραγωγής, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από
το κύριο την πάλη της εργατικής τάξης, δηλαδή την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτη-
σίας για να καταργηθεί η εκμετάλλευση.
Βεβαίως οι τάξεις, αλλά και η ταξική πάλη ως νομοτέλεια, δεν υπάρχουν, όπως και δεν εξαφανίζονται, γιατί αυτό υπάρχει ως ιδέα στα μυαλά ορισμένων απολογητών του καπιταλισμού. Όσο θα υπάρχει ο καπιταλισμός, οι αστοί και οι προλετάριοι, που διεξά-
γουν μια σκληρή ανειρήνευτη πάλη μεταξύ τους, θα εξακολουθούν να είναι ταυτόχρονα οικονομικά δεμένοι, σαν αναπόσπαστα μέρη της καπιταλιστικής κοινωνίας. Και αυτή
η πραγματικότητα θα υπάρχει αντικειμενικά, ανεξάρτητα από τη θέληση των αστών θεωρητικών. Και η ταξική πάλη, νομοτελειακά, θα οδηγήσει στη δικτατορία του προ-λεταριάτου.
Η ταξική πάλη διεξάγεται σ' όλη τη σφαίρα της οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πραγματικότητας, όλων των ταξικών κοινωνιών. Οι βασικές μορφές πάλης του προλε-ταριάτου είναι η οικονομική, η πολιτική και η ιδεολογική πάλη. Η πολιτική πάλη, που
είναι η ανώτερη μορφή και έχει στο επίκεντρό της το κράτος, την εξουσία, ολοκληρώ-
νεται με τη σοσιαλιστική επανάσταση και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλε-ταριάτου, που είναι ο πρωταρχικός όρος για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης
και ολόκληρης της κοινωνίας από την εκμετάλλευση. Η οικονομική και ιδεολογική
πάλη είναι υποταγμένες στις επιδιώξεις της πολιτικής πάλης.
Η ταξική πάλη δε σταματάει με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου,
αλλά παίρνει νέες μορφές, γιατί συνεχίζεται η πάλη για την εξάλειψη της αντίστασης
των εκμεταλλευτών που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αφού διεκδικούν να πάρουν πίσω
την πολιτική εξουσία και την οικονομική βάση την οποία έχασαν. Έχουν δε και τη στή-
ριξη του διεθνούς κεφαλαίου. Η πείρα της αντεπανάστασης αυτό αποδεικνύει..."
*Απόσπασμα από άρθρο στο Ριζοσπάστη (17 Δεκέμβρη 2000)
Εξαιρετικό άρθρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή