Οι «εθνικές γραμμές»...

Στο γνωστό θέατρο που ξετυλίγεται ανάμεσα στα αστικά κόμματα - αυτές τις μέρες γύρω από το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ - έρχεται ξανά στη «φιλολογία» ο προσφιλής στους αστούς πολιτικούς όρος της «εθνικής γραμμής», γύρω από την οποία οφείλουν - όπως λένε - να στοιχηθούν όλοι. Εκείνο που βαφτίζουν «εθνικό» δεν είναι τίποτα παραπάνω από την εξωτερική πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών, που αντιμετωπί-ζουν ως «ευκαιρία» τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισ-μούς, προκειμένου να αναβαθμίσουν το ρόλο τους στην περιοχή και να πάρουν κομματάκι από τη «λεία» των ενεργειακών και άλλων σχεδίων. Αυτό είναι άλλωστε το έδαφος πάνω στο οποίο διαμορφώνονται οι κατά καιρούς «εθνικές γραμμές» των καπιταλιστών και των κομμάτων τους, ανεξάρτητα αν σε κάποια φάση ο εθνικισμός υπερισχύει του κοσμοπολιτισ-μού και το αντίστροφο, μιλώντας για το ζήτημα της ονοματολογίας γύρω από την ΠΓΔΜ. Θυμίζουμε ότι όταν οι «εθνικές γραμμές» επέβαλαν εθνικιστικό παροξυσμό, το ΚΚΕ καταγγελλόταν σαν «προδοτικό». Σήμερα κάνουν γαργάρα ότι ουσιαστικά οι θέσεις του τότε επιβεβαιώθηκαν. Σήμερα οι «εθνικές γραμμές» επιβάλλουν η Ελλάδα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λεγόμενη «ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων» και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσουν και τη μετατόπισή τους από τις παλιές θέσεις τους όλα τα άλλα αστικά κόμματα στο ζήτημα της ονομασίας. Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να δουν πίσω από τις «εθνικές γραμμές» τους πραγματικούς κινδύνους που πηγάζουν από τα ιμπε-ριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς στην περιοχή, τους οποίους καμία συμφωνία 
για το όνομα δεν πρόκειται να κάμψει.

*Σχόλιο από τον Ριζοσπάστη (9 Γενάρη 2018)