"... Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζουν οι υλικές συν-θήκες πάνω στις οποίες διαμορφώνονται οι συμμαχίες μεταξύ των καπιταλιστικών κρα-
τών, ιδιαίτερα στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Ο Λένιν αναδεικνύει πολύ εύστοχα το συγκεκριμένο συμπέρασμα, εξετάζοντας το οικο-
νομικό περιεχόμενο του συνθήματος «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Τονίζει ότι
στις συνθήκες του καπιταλισμού οι Ενωμένες Πολιτείες θα ήταν είτε αντιδραστικές είτε απραγματοποίητες, αφού θα ισοδυναμούσαν με μόνιμη συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών και των αγορών ανάμεσα στα μεγάλα ευρωπαϊκά αστικά κράτη. Εξηγεί ότι θα ήταν δυνατή μια προσωρινή συμφωνία ανάμεσα σε ευρωπαϊκά κράτη για να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη και να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστευμένες αποικίες και τις αγορές που ελέγχουν ενάντια στην Αμερική και στην Ιαπωνία.
Η ιστορική πείρα επιβεβαίωσε τη λενινιστική πρόβλεψη. Η δημιουργία της
ΕΟΚ, πρόπλασμα της ΕΕ, έγινε με στόχο να πνίξουν το σοσιαλισμό όχι μόνο
στην Ευρώπη, αλλά και στην ΕΣΣΔ. Η ανάλυση του Λένιν φωτίζει τα βασικά χαρα-κτηριστικά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι διακρατικές συμμαχίες που εκφράζουν τα κοινά συμφέροντα των αστικών τάξεων των κρατών-μελών τους. Τα κοινά συ-μφέροντα αφορούν τη μεγέθυνση των μονοπωλίων τους, τη θωράκιση της ανταγωνιστι-κότητάς τους σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστη-
μα, καθώς και την ενιαία αντιμετώπιση του εργατικού κινήματος, την εξουδετέρωση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων.
Όμως οι κοινές στοχεύσεις των μονοπωλίων των διάφορων κρατών μιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας δεν μπορούν να αναιρέσουν την ανισομετρία και την εθνοκρατική οργάνωση πάνω στην οποία στηρίζεται η καπιταλιστική συσσώρευση. Δεν μπορούν να αναιρέσουν
τον ανταγωνισμό και τις αντιθέσεις τόσο στο εσωτερικό κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας όσο και μεταξύ διαφορετικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και αξόνων. Οι ανακατατάξεις στο διεθνή συσχετισμό οδηγούν και σε αλλαγές στη σύνθεση και στη δομή των ιμπεριαλι-στικών συμμαχιών. Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και απότομη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστι-κών αντιθέσεων, που οδηγεί σε σπάσιμο των συμμαχιών, αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος..."
*Απόσπασμα από άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ΚΟΜΕΠ
(τεύχος 4 - 2016)
τών, ιδιαίτερα στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Ο Λένιν αναδεικνύει πολύ εύστοχα το συγκεκριμένο συμπέρασμα, εξετάζοντας το οικο-
νομικό περιεχόμενο του συνθήματος «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Τονίζει ότι
στις συνθήκες του καπιταλισμού οι Ενωμένες Πολιτείες θα ήταν είτε αντιδραστικές είτε απραγματοποίητες, αφού θα ισοδυναμούσαν με μόνιμη συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών και των αγορών ανάμεσα στα μεγάλα ευρωπαϊκά αστικά κράτη. Εξηγεί ότι θα ήταν δυνατή μια προσωρινή συμφωνία ανάμεσα σε ευρωπαϊκά κράτη για να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη και να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστευμένες αποικίες και τις αγορές που ελέγχουν ενάντια στην Αμερική και στην Ιαπωνία.
Η ιστορική πείρα επιβεβαίωσε τη λενινιστική πρόβλεψη. Η δημιουργία της
ΕΟΚ, πρόπλασμα της ΕΕ, έγινε με στόχο να πνίξουν το σοσιαλισμό όχι μόνο
στην Ευρώπη, αλλά και στην ΕΣΣΔ. Η ανάλυση του Λένιν φωτίζει τα βασικά χαρα-κτηριστικά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι διακρατικές συμμαχίες που εκφράζουν τα κοινά συμφέροντα των αστικών τάξεων των κρατών-μελών τους. Τα κοινά συ-μφέροντα αφορούν τη μεγέθυνση των μονοπωλίων τους, τη θωράκιση της ανταγωνιστι-κότητάς τους σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστη-
μα, καθώς και την ενιαία αντιμετώπιση του εργατικού κινήματος, την εξουδετέρωση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων.
Όμως οι κοινές στοχεύσεις των μονοπωλίων των διάφορων κρατών μιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας δεν μπορούν να αναιρέσουν την ανισομετρία και την εθνοκρατική οργάνωση πάνω στην οποία στηρίζεται η καπιταλιστική συσσώρευση. Δεν μπορούν να αναιρέσουν
τον ανταγωνισμό και τις αντιθέσεις τόσο στο εσωτερικό κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας όσο και μεταξύ διαφορετικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και αξόνων. Οι ανακατατάξεις στο διεθνή συσχετισμό οδηγούν και σε αλλαγές στη σύνθεση και στη δομή των ιμπεριαλι-στικών συμμαχιών. Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και απότομη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστι-κών αντιθέσεων, που οδηγεί σε σπάσιμο των συμμαχιών, αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος..."
*Απόσπασμα από άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ΚΟΜΕΠ
(τεύχος 4 - 2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου