Περί Αλέξανδρου, του "Μεγάλου"...

Ο Μ. Αλέξανδρος διέλυσε την αυτοκρατορία του Κύρου, αλλά συγχρόνως αφάνισε και τις ελληνικές πόλεις-κράτη. Λεηλάτησε τους θησαυρούς της Ασίας και τυράννησε τους λαούς περισσότερο από τη δυναστεία των Αχαιμενιδών. Αυτός άλλωστε ήταν ο πρωταρχικός σκοπός της εκστρατείας. Η λαφυραγωγία. Απαραίτητη για την ισχύ και τον τρυφηλό βίο 
του βασιλικού οίκου και τον πλουτισμό των ευνοουμένων του. 

Ο αλληλοσπαραγμός και η δυσώδης συμπεριφορά των διαδόχων του Αλέξανδρου θα ολοκληρώσουν την παρακμή των ελληνικών πόλεων ̶ κρατών, που είχε αρχίσει από 
την εποχή του Φιλίππου, και θα τις καταστήσουν ευάλωτη λεία για τους Ρωμαίους. 
Τη δεσποτική πολιτική του Αλέξανδρου απέναντι στους Έλληνες θα μιμηθούν, τρεις 
περίπου αιώνες αργότερα, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. 

Οι Ρωμαίοι φρόντισαν να εντάξουν τον Αλέξανδρο στην πολιτικοστρατιωτική ιδεολογία 
και πρακτική τους και ανέλαβαν να συνεχίσουν το «έργο» του, την ιμπεριαλιστική εξόρ-
μηση για την κατάκτηση της Ανατολής με υποδουλώση λαών, σφαγές και εξανδραποδισ-μούς. Ύπατοι  και αυτοκράτορες θαυμάζουν μέχρι λατρείας τον Αλέξανδρο και ακολου-
θούν τα βήματα και το παράδειγμά του. Ήταν πρότυπο κατακτητή και υπερκυρίαρχου. 

Η θεοποίηση, που επέβαλε ο Αλέξανδρος για τον εαυτό του και η λατρεία των ηγεμόνων, που καθιέρωσαν οι διάδοχοι και επίγονοι, δημιούργησαν το «δόγμα» και τη θεωρία, η οποία, διαμέσου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, του Βυζαντίου και του δυτικού μεσαίωνα, επιβιώνει ως την εποχή μας. Έγινε μιμητικό πρότυπο και κρατικός θεσμός όχι μόνο για 
τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, αλλά και για τους μονάρχες της χριστιανικής εποχής. 
Οι ηγεμόνες είναι κυρίαρχοι θείω και φυσικώ δικαίω. 

Η θρησκεία συμβάλλει έτσι στον εξωραϊσμό της τυραννίας. Βασιλείς με θεϊκή αποστολή, όπως οι Stuarts της Αγγλίας, βασιλείς «ελέω Θεού», όπως στην Ελλάδα. 

*Απόσπασμα άρθρου από το Διαδικτυακό περιοδικό "Ελεύθερη Έρευνα"