Η «Ιερή Συμμαχία» των Ευρωπαίων μοναρχών, μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής Επα-νάστασης. Σκοπός της ήταν η πάλη κατά των αστικών - επαναστατικών και εθνικοαπελευ-θερωτικών κινημάτων εκείνης της εποχής.
Στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία με τον όρο Ιερά Συμμαχία ή Μεγάλη Συμμαχία, φέρεται ιδιαίτερα η μετά την ήττα του Ναπολέοντα, ιστορική, μυστική αρχικά, τριμερής συνθήκη που συνήφθη μεταξύ των Αυτοκρατόρων Αλεξάνδρου Α΄ της Ρωσίας, Φραγκίσκου Α' της Αυστρίας και του Βασιλέα Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄ της Πρωσίας, (νικητές των ναπολεόντειων πολέμων) την οποία συνομολόγησαν και υπέγραψαν αυτοπροσώπως, στο Παρίσι στις 14/26 Σεπτεμβρίου(ν.ημερ) του 1815, δηλαδή περίπου τρεις μήνες μετά την λήξη του Συνεδρίου της Βιέννης (Ιούνιος 1815). Στη συμμαχία αυτή προσχώρησε το ίδιο
έτος και η Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη «Αιξ λα Σαπέλ» του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία.
Την πρωτοβουλία της σύναψης αυτής της συνθήκης είχε ο Τσάρος Αλέξανδρος που φέ-
ρεται να διατελούσε υπό την επίδραση των μυστικοπαθών θεωριών της βαρόνης Κρούν-τενερ, συζύγου Ρώσου διπλωμάτη, η δε ονομασία «Ιερά» οφείλεται στην αρχική πρόθεσή του όπως επιτύχει την εν «χριστιανική αλληλεγγύη» συνένωση των ευρωπαϊκών Χωρών, των ορθοδόξων (της Ρωσίας), των καθολικών (της Αυστρίας) καθώς και των προτεσταντών (της Πρωσίας). Βέβαια από την άποψη αυτή ίσως η συνθήκη αυτή να αποτελεί και τον προάγγελο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο σκοπός που συνεστήθη η Ιερά Συμμαχία διαφαίνεται στον πρόλογο της συνθήκης αυτής μετά την αναφορά στην Αγία και αδιαίρετη Τριάδα και στα ονόματα των τριών ηγεμόνων.
"Κατ' ακολουθίαν των μεγάλων γεγονότων, δι' ων συνεπληρώθη η ιστορία των τελευταίων τριών ετών 1812 - 1815[3] εκτήσαντο την μυχαιτάτην πεποίθησιν ότι παρέστη ανάγκη να στηρίζωσι τας ενεργείας αυτών (των Ηγεμόνων) επί των υψηλών αληθειών, ας διδάσκει
εις ημάς η αιώνιος θρησκεία του Σωτήρος Θεού, κηρύττοντες πανδήμως ότι η παρούσα (συνθήκη) δεν σκοπεί άλλο τι ή το κηρύξαι εις τον κόσμον την ακλόνητον απόφασιν ην έχουσι να μη λαμβάνωσιν ως κανόνα της πολιτικής αυτών ειμή τα παραγγέλματα της αγίας ταύτης θρησκείας. Κατ' ακολουθίαν αι Αυτών Μεγαλειότητες συνεφώνησαν περί των εξής όρων :
1. Συμφώνως προς τας αγίας Γραφάς τας εντελλομένας πάσι τοις ανθρώποις το θεωρείν αλλήλους ως αδελφούς, οι τρεις Ηγεμόνες διατελέσωσιν ηνωμένοι δια των δεσμών αδελ-φότητος αληθούς και αδιαλύτου και θεωρούντες αλλήλους ως μέλη μιας και της αυτής πολιτείας εν πάση ευκαιρία και εν παντί τόπω θα παρέχωσιν αρωγήν και αντίληψιν αλλήλοις, εις τους υπηκόους και τους στρατούς αυτών, ων θεωρούσι εαυτούς πατέρας καθοδηγούντες εν τω αυτώ πνεύματι της αδελφικής αγάπης.
2. Οι τρεις Ηγεμόνες θεωρούσιν εαυτούς ως απλούς υπό της Θείας Πρόνοιας τεταγμένους εκτελεστάς των βουλών της Προνοίας, ίνα άρχωσι των διαφόρων κλάδων μιας και της αυ-
τής οικογενείας, αναγνωρίζοντες κατά βάθος ότι η χριστιανική θρησκεία, εις ην ανήκουσιν αυτοί τε και οι υπήκοοι αυτών, ουδένα όντως αληθώς αναγνωρίζει έτερον υπέρτατον ηγε-μόνα ειμή εκείνον εις ον ανήκει το κράτος, ήτοι τον Θεόν ημών λητρωτήν Ιησούν Χριστόν, τον Λόγον του Υψίστου, τον λόγον της ζωής."
Στο τέλος, η συνθήκη κλείνει με τη δήλωση όποια πολιτεία ήθελε αποδεχθεί τις παραπάνω αρχές μπορούσε να προσχωρήσει στη Συμμαχία.
Στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία με τον όρο Ιερά Συμμαχία ή Μεγάλη Συμμαχία, φέρεται ιδιαίτερα η μετά την ήττα του Ναπολέοντα, ιστορική, μυστική αρχικά, τριμερής συνθήκη που συνήφθη μεταξύ των Αυτοκρατόρων Αλεξάνδρου Α΄ της Ρωσίας, Φραγκίσκου Α' της Αυστρίας και του Βασιλέα Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄ της Πρωσίας, (νικητές των ναπολεόντειων πολέμων) την οποία συνομολόγησαν και υπέγραψαν αυτοπροσώπως, στο Παρίσι στις 14/26 Σεπτεμβρίου(ν.ημερ) του 1815, δηλαδή περίπου τρεις μήνες μετά την λήξη του Συνεδρίου της Βιέννης (Ιούνιος 1815). Στη συμμαχία αυτή προσχώρησε το ίδιο
έτος και η Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη «Αιξ λα Σαπέλ» του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία.
Την πρωτοβουλία της σύναψης αυτής της συνθήκης είχε ο Τσάρος Αλέξανδρος που φέ-
ρεται να διατελούσε υπό την επίδραση των μυστικοπαθών θεωριών της βαρόνης Κρούν-τενερ, συζύγου Ρώσου διπλωμάτη, η δε ονομασία «Ιερά» οφείλεται στην αρχική πρόθεσή του όπως επιτύχει την εν «χριστιανική αλληλεγγύη» συνένωση των ευρωπαϊκών Χωρών, των ορθοδόξων (της Ρωσίας), των καθολικών (της Αυστρίας) καθώς και των προτεσταντών (της Πρωσίας). Βέβαια από την άποψη αυτή ίσως η συνθήκη αυτή να αποτελεί και τον προάγγελο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο σκοπός που συνεστήθη η Ιερά Συμμαχία διαφαίνεται στον πρόλογο της συνθήκης αυτής μετά την αναφορά στην Αγία και αδιαίρετη Τριάδα και στα ονόματα των τριών ηγεμόνων.
"Κατ' ακολουθίαν των μεγάλων γεγονότων, δι' ων συνεπληρώθη η ιστορία των τελευταίων τριών ετών 1812 - 1815[3] εκτήσαντο την μυχαιτάτην πεποίθησιν ότι παρέστη ανάγκη να στηρίζωσι τας ενεργείας αυτών (των Ηγεμόνων) επί των υψηλών αληθειών, ας διδάσκει
εις ημάς η αιώνιος θρησκεία του Σωτήρος Θεού, κηρύττοντες πανδήμως ότι η παρούσα (συνθήκη) δεν σκοπεί άλλο τι ή το κηρύξαι εις τον κόσμον την ακλόνητον απόφασιν ην έχουσι να μη λαμβάνωσιν ως κανόνα της πολιτικής αυτών ειμή τα παραγγέλματα της αγίας ταύτης θρησκείας. Κατ' ακολουθίαν αι Αυτών Μεγαλειότητες συνεφώνησαν περί των εξής όρων :
1. Συμφώνως προς τας αγίας Γραφάς τας εντελλομένας πάσι τοις ανθρώποις το θεωρείν αλλήλους ως αδελφούς, οι τρεις Ηγεμόνες διατελέσωσιν ηνωμένοι δια των δεσμών αδελ-φότητος αληθούς και αδιαλύτου και θεωρούντες αλλήλους ως μέλη μιας και της αυτής πολιτείας εν πάση ευκαιρία και εν παντί τόπω θα παρέχωσιν αρωγήν και αντίληψιν αλλήλοις, εις τους υπηκόους και τους στρατούς αυτών, ων θεωρούσι εαυτούς πατέρας καθοδηγούντες εν τω αυτώ πνεύματι της αδελφικής αγάπης.
2. Οι τρεις Ηγεμόνες θεωρούσιν εαυτούς ως απλούς υπό της Θείας Πρόνοιας τεταγμένους εκτελεστάς των βουλών της Προνοίας, ίνα άρχωσι των διαφόρων κλάδων μιας και της αυ-
τής οικογενείας, αναγνωρίζοντες κατά βάθος ότι η χριστιανική θρησκεία, εις ην ανήκουσιν αυτοί τε και οι υπήκοοι αυτών, ουδένα όντως αληθώς αναγνωρίζει έτερον υπέρτατον ηγε-μόνα ειμή εκείνον εις ον ανήκει το κράτος, ήτοι τον Θεόν ημών λητρωτήν Ιησούν Χριστόν, τον Λόγον του Υψίστου, τον λόγον της ζωής."
Στο τέλος, η συνθήκη κλείνει με τη δήλωση όποια πολιτεία ήθελε αποδεχθεί τις παραπάνω αρχές μπορούσε να προσχωρήσει στη Συμμαχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου