Ο θάνατος ενός αστού πολιτικού και το ξεσάλωμα των αγανακτισμένων «δημοκρατών»...

Πριν από λίγες ημέρες, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, ένας αστός πολιτικός, 
ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Ένας αστός πολιτικός, ο οποίος πάνω από 70 χρόνια «υπηρέτησε» με τον καλύ- 
τερο τρόπο τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και βρισκόταν πάντα σε ευθεία 
σύμπλευση με αυτά της τα συμφέροντα…
Φυσικά τόσο αυτός, όσο και οι υπόλοιποι αστοί πολιτικοί κάνουν πολύ καλά τη 
δουλειά τους. Αυτή τη δουλειά για την οποία έχουν επιλεγεί από τα πραγματικά 
«αφεντικά» του καπιταλιστικού συστήματος.
Πέθανε λοιπόν ο Κ. Μητσοτάκης και όπως ήταν φυσικό, ο αστικός κόσμος και όχι 
μόνο αυτός, εξήραν τις υπηρεσίες του και την προσφορά του στο σύστημα.
Ως εδώ όλα καλά και όλα «φυσιολογικά»…

Όλοι αυτοί όμως, οι όψιμοι «επαναστάτες», οι αγανακτισμένοι «αριστεροί», οι τάχα πονεμένοι «κομμουνιστές» και όλοι οι λοιποί «δημοκράτες», γιατί προσπάθησαν με περίσσια ορμή και αγωνία, να «βάλουν» εναντίον του συγκεκριμένου προσώπου; 

Μήπως το πρότερο «ιδεολογικό» ή καλύτερα το πρότερο κομματικό παρελθόν τους
επέβαλε και αυτή τη «στοχευμένη» επίθεση; 
Μήπως ο απολίτικος και ιδεολογικά στείρος λόγος τους, φτάνει τελικά μέχρι εκεί και
όχι παραπέρα;
Μήπως αντιλαμβάνονται την πολιτική και ταξική αντιπαράθεση, απλά σαν πασαρέλα προσώπων τα οποία πάνε κι έρχονται ανάλογα με τις εποχές;
Μήπως;

Κοσμάς Λεοντιάδης