Τι να πεις και τι να γράψεις…

Ειλικρινά… είναι να απορείς με κάποιους... 
Σηκώνεις τα χέρια ψηλά… «φρικάρεις» που λένε...

Από τη μια… αναρτήσεις γεμάτες με σφυροδρέπανα, με εικόνες ηγετών της παγκόσμιας εργατικής τάξης και μπόλικη επανάσταση... για να δείξουμε την «αριστεροσύνη» μας, 
αλλά και την περίσσια «επαναστατικότητα» μας… Και από την άλλη... από αυτά τα ίδια άτομα, αναρτήσεις για την «Αγία Πατρίδα μας», με πληθώρα σημαιών και εθνικών συμ-
βόλων… και συχνά πυκνά… να ακολουθούν και οι γνωστές και μη εξαιρετέες πατριωτικές (βλέπε εθνικιστικές) «αρλούμπες» του τύπου... Ζήτω η Ελλάς… Ζήτω το Έθνος... Ζήτω ο πατριωτισμός των Ελλήνων... Ζήτω ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός... και άλλα πολλά, 
τα οποία εξάπτουν το πατριωτικό αίσθημα και προβάλλουν το μεγαλείο της φυλής…

Τι να πεις και τι να γράψεις… 
Η ιδεολογική θολούρα σε όλο της το μεγαλείο, με τον Προλεταριακό Διεθνισμό απογυμ-νωμένο και ξεχασμένο… και τον σοσιαλσωβινισμό ριζωμένο βαθιά μέσα στο μυαλό τους…
και ας μην το αντιλαμβάνονται… 
Και άντε τώρα να τους το εξηγήσεις και να το καταλάβουν… 

Κοσμάς Λεοντιάδης