"... Τα κοσμοθεωρητικά ζητήματα είναι κάθε άλλο, παρά δευτερεύοντα ζητήματα. Για το εργατικό κίνημα, έχουν, μάλιστα, αποφασιστική σημασία, είναι σπουδαιότερα απ’ ό,τι για τους κεφαλαιοκράτες. Γιατί; Γιατί το κάθε τι που δραστηριοποιεί τους ανθρώπους πρέπει, πρώτα, να περάσει από το κεφάλι τους. Αν, για παράδειγμα, θέλουμε να χτίσουμε ένα σπίτι, πρέπει πρώτα να φτιάξουμε στο μυαλό μας το αντίστοιχο σχέδιο. Η πάλη, λοιπόν, ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις και τους υποταγμένους, έχει άμεση σχέση μ’ αυτό που υπάρχει στο κεφάλι μας, με τις αντιλήψεις και τις γνώσεις μας. Είναι, όμως, γεγονός, ότι οι κυρίαρχες τάξεις έχουν στη διάθεσή τους τα ιδρύματα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, την εφημερίδα «Μπιλντ» και άλλες μεγάλες εφημερίδες. Και κάνουν μ’ αυτά το παν για να δημιουργήσουν μπροστά μας μια όσο γίνεται πιο πυκνή ομίχλη.
Μας επιτρέπουν, π.χ., «να μάθουμε», με ακρίβεια, ότι κάποιος άχρηστος γιος εκατομμυρι-ούχου ή κάποια «ντίβα» κινηματογράφου πήγε με κάποιον στο κρεβάτι, κάποιος έκοψε με κάποιου είδους μαχαίρι το λαιμό κάποιου κλπ. Αλλά τι, αν είναι δυνατόν, δεν επιτρέπεται
να ξέρουμε; Το ότι οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εργάτες, ενώ οι εργάτες κάλλιστα μπορούν να ζήσουν χωρίς τους επιχειρηματίες. Γι’ αυτό, -όπως αναφέραμε ήδη-
η γνώση αυτή έχει για τους εργάτες, για τους απλούς ανθρώπους αποφασιστική σημασία.
Τι άλλα μέσα διαθέτουν οι εργάτες, που τους κάνουν να είναι ισχυρότεροι από τους επι-χειρηματίες; Δεν διαθέτουν, βέβαια, πολλά μέσα! Με το μέρος των κυρίων, βρίσκεται το πολύ χρήμα, με το οποίο μπορούν να αγοράζουν σχεδόν τα πάντα. Αυτοί καθορίζουν, μέ-
σον του σχολείου, του στρατού, της εκκλησίας, του ραδιόφωνου, της τηλεόρασης, του Τύ-
που κλπ., τι επιτρέπεται να «ξέρουμε» και τι όχι. Αυτοί πληρώνουν τους συντάκτες, και όποιος πληρώνει την ορχήστρα παραγγέλνει και τη μουσική! Στο πλευρό των επιχειρημα-τιών, και ενάντια στους εργαζόμενους, βρίσκονται, επίσης, τα περισσότερα δικαστήρια, η αστυνομία (που υπερασπίζει τους απεργοσπάστες και όχι τους απεργούς), ο στρατός κλπ. Εμείς, όμως, είμαστε οι πολλοί, οι πάρα πολλοί! Το ζήτημα είναι, τι μπορούν να κάνουν οι πολλοί; Τι έχουν στα χέρια τους; Φαινομενικά, τίποτα. Ωστόσο, αν τα εκατομμύρια των εργαζομένων θα είχαν την ίδια επίγνωση, αν θα διέθεταν την ίδια κοσμοαντίληψη, μια κοσμοαντίληψη που θα ανταποκρινόταν στην πραγματική κατάσταση του κόσμου και της εξέλιξής του, δηλαδή, που θα ήταν σωστή και θα εξασφάλιζε συνεπώς τη σωστή δράση, κι αν ακόμα στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους, θα ήταν ενωμένοι, τότε, θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τα πάντα προς όφελός τους..."
*Απόσπασμα από το έργο Marxistische Philosophie (Μαρξιστική Φιλοσοφία), του Γερμα-
νού κομμουνιστή Robert Steigerwald (Ρόμπερτ Στάιγκερβαλντ)
** Ο Γερμανός κομμουνιστής Robert Steigerwald (Ρόμπερτ Στάιγκερβαλντ) έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιούνη 2016, σε ηλικία 91 χρόνων. Πρόκειται για έναν πολυγραφότατο επιστή-μονα, ο οποίος ασχολήθηκε με ζητήματα που αφορούν στη διαλεκτική, στην κριτική διαφό-ρων ρευμάτων της κυρίαρχης ιδεολογίας, στην επεξεργασία φυσικο-επιστημονικών γνώ-σεων μέσω του μαρξισμού, καθώς και σε μια σειρά ζητήματα στρατηγικής και τακτικής
του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP).
Μας επιτρέπουν, π.χ., «να μάθουμε», με ακρίβεια, ότι κάποιος άχρηστος γιος εκατομμυρι-ούχου ή κάποια «ντίβα» κινηματογράφου πήγε με κάποιον στο κρεβάτι, κάποιος έκοψε με κάποιου είδους μαχαίρι το λαιμό κάποιου κλπ. Αλλά τι, αν είναι δυνατόν, δεν επιτρέπεται
να ξέρουμε; Το ότι οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εργάτες, ενώ οι εργάτες κάλλιστα μπορούν να ζήσουν χωρίς τους επιχειρηματίες. Γι’ αυτό, -όπως αναφέραμε ήδη-
η γνώση αυτή έχει για τους εργάτες, για τους απλούς ανθρώπους αποφασιστική σημασία.
Τι άλλα μέσα διαθέτουν οι εργάτες, που τους κάνουν να είναι ισχυρότεροι από τους επι-χειρηματίες; Δεν διαθέτουν, βέβαια, πολλά μέσα! Με το μέρος των κυρίων, βρίσκεται το πολύ χρήμα, με το οποίο μπορούν να αγοράζουν σχεδόν τα πάντα. Αυτοί καθορίζουν, μέ-
σον του σχολείου, του στρατού, της εκκλησίας, του ραδιόφωνου, της τηλεόρασης, του Τύ-
που κλπ., τι επιτρέπεται να «ξέρουμε» και τι όχι. Αυτοί πληρώνουν τους συντάκτες, και όποιος πληρώνει την ορχήστρα παραγγέλνει και τη μουσική! Στο πλευρό των επιχειρημα-τιών, και ενάντια στους εργαζόμενους, βρίσκονται, επίσης, τα περισσότερα δικαστήρια, η αστυνομία (που υπερασπίζει τους απεργοσπάστες και όχι τους απεργούς), ο στρατός κλπ. Εμείς, όμως, είμαστε οι πολλοί, οι πάρα πολλοί! Το ζήτημα είναι, τι μπορούν να κάνουν οι πολλοί; Τι έχουν στα χέρια τους; Φαινομενικά, τίποτα. Ωστόσο, αν τα εκατομμύρια των εργαζομένων θα είχαν την ίδια επίγνωση, αν θα διέθεταν την ίδια κοσμοαντίληψη, μια κοσμοαντίληψη που θα ανταποκρινόταν στην πραγματική κατάσταση του κόσμου και της εξέλιξής του, δηλαδή, που θα ήταν σωστή και θα εξασφάλιζε συνεπώς τη σωστή δράση, κι αν ακόμα στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους, θα ήταν ενωμένοι, τότε, θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τα πάντα προς όφελός τους..."
*Απόσπασμα από το έργο Marxistische Philosophie (Μαρξιστική Φιλοσοφία), του Γερμα-
νού κομμουνιστή Robert Steigerwald (Ρόμπερτ Στάιγκερβαλντ)
** Ο Γερμανός κομμουνιστής Robert Steigerwald (Ρόμπερτ Στάιγκερβαλντ) έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιούνη 2016, σε ηλικία 91 χρόνων. Πρόκειται για έναν πολυγραφότατο επιστή-μονα, ο οποίος ασχολήθηκε με ζητήματα που αφορούν στη διαλεκτική, στην κριτική διαφό-ρων ρευμάτων της κυρίαρχης ιδεολογίας, στην επεξεργασία φυσικο-επιστημονικών γνώ-σεων μέσω του μαρξισμού, καθώς και σε μια σειρά ζητήματα στρατηγικής και τακτικής
του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP).
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ.....
ΑπάντησηΔιαγραφή