Σαν σήμερα... 22 Μάη 1894, γεννιέται η κομμουνίστρια λογοτέχνης Έλλη Αλεξίου.
Η Ε. Αλεξίου ήρθε από το Ηράκλειο της Κρήτης στην Αθήνα το 1911 για ανώτατες
σπουδές. Θέλει να γίνει δασκάλα του απλού λαού. Παράλληλα, αρχίζει να την απα-
σχολεί η λογοτεχνική γραφή.
Οι λαϊκοί αγώνες που δυναμώνουν, οι διώξεις όσων πρωτοστάτησαν στην μεταρ-
ρύθμιση, οδηγούν την Έλλη Αλεξίου όλο και πιο κοντά στις κομμουνιστικές ιδέες.
Στα 1928 δίνει το βιογραφικό της και γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Παράλληλα, το λογο-
τεχνικό της έργο προκαλεί αίσθηση και επαινείται. Το 1934 γίνεται μέλος της Εται-
ρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Στην περίοδο της Κατοχής, παίρνει μέρος ενεργά στην
Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του «ΕΑΜ Λογοτεχνών».
Το 1945 φεύγει για σπουδές στη Σορβόννη, αλλά της έχει αφαιρεθεί ήδη η ελληνική ιθαγένεια και της απαγορεύεται η επιστροφή στην πατρίδα. Στη συνέχεια μετέχει
στην Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί (ΕΒΟΠ) που είχε συγκροτηθεί από το Μάη του
1948 από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση και είχε επικεφαλής τον Πέτρο Κόκκαλη. Η Επιτροπή αυτή συντέλεσε σημαντικότατο μορφωτικό έργο στα παιδιά
των πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες φιλοξενίας.
Το 1966 επιστρέφει στην Ελλάδα, συλλαμβάνεται, δικάζεται, αλλά απαλλάσσεται.
Από τη μεταπολίτευση και μετά συμμετέχει ενεργά ως μέλος του ΚΚΕ σε όλες τις πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις του Κόμματος.
Η Έλλη Αλεξίου πέθανε στις 28 Σεπτέμβρη του 1988. Το πολύπλευρο έργο της - μυθιστορήματα, διηγήματα, παιδικά βιβλία, θεατρικά έργα, εκπαιδευτικά δοκίμια
και ανθολογίες για την ποίηση της Αντίστασης - πρέπει να παραμείνει «σύντροφος»
και «δάσκαλος» των νέων γενιών.
«Όταν βλέπω να γίνεται δίπλα μου μια αδικία, πονάω κι αισθάνομαι την
ανάγκη να μιλήσω γι' αυτήν. Μόνο γι' αυτό γράφω. Για να καταγγείλω την αδικία», τόνιζε η Ε. Αλεξίου.
Ένιωθε τη στράτευσή της συνυφασμένη με τη ζωή της: «Αγαπώ τη ζωή γιατί είμαι
στο Κόμμα». Σε συνέντευξή της το 1988, είχε πει: «Ευγνωμονώ σας σπουδές, ευγνωμονώ σε, δασκαλίκι, ευγνωμονώ σε, ιδεολογία μου, ευγνωμονώ σας, διωγμοί και κυνηγητά της Αντίστασης... Γεμίσατε περιεχόμενο τη ζωή μου»...
*Αναδημοσίευση από το 902.gr
Η Ε. Αλεξίου ήρθε από το Ηράκλειο της Κρήτης στην Αθήνα το 1911 για ανώτατες
σπουδές. Θέλει να γίνει δασκάλα του απλού λαού. Παράλληλα, αρχίζει να την απα-
σχολεί η λογοτεχνική γραφή.
Οι λαϊκοί αγώνες που δυναμώνουν, οι διώξεις όσων πρωτοστάτησαν στην μεταρ-
ρύθμιση, οδηγούν την Έλλη Αλεξίου όλο και πιο κοντά στις κομμουνιστικές ιδέες.
Στα 1928 δίνει το βιογραφικό της και γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Παράλληλα, το λογο-
τεχνικό της έργο προκαλεί αίσθηση και επαινείται. Το 1934 γίνεται μέλος της Εται-
ρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Στην περίοδο της Κατοχής, παίρνει μέρος ενεργά στην
Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του «ΕΑΜ Λογοτεχνών».
Το 1945 φεύγει για σπουδές στη Σορβόννη, αλλά της έχει αφαιρεθεί ήδη η ελληνική ιθαγένεια και της απαγορεύεται η επιστροφή στην πατρίδα. Στη συνέχεια μετέχει
στην Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί (ΕΒΟΠ) που είχε συγκροτηθεί από το Μάη του
1948 από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση και είχε επικεφαλής τον Πέτρο Κόκκαλη. Η Επιτροπή αυτή συντέλεσε σημαντικότατο μορφωτικό έργο στα παιδιά
των πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες φιλοξενίας.
Το 1966 επιστρέφει στην Ελλάδα, συλλαμβάνεται, δικάζεται, αλλά απαλλάσσεται.
Από τη μεταπολίτευση και μετά συμμετέχει ενεργά ως μέλος του ΚΚΕ σε όλες τις πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις του Κόμματος.
Η Έλλη Αλεξίου πέθανε στις 28 Σεπτέμβρη του 1988. Το πολύπλευρο έργο της - μυθιστορήματα, διηγήματα, παιδικά βιβλία, θεατρικά έργα, εκπαιδευτικά δοκίμια
και ανθολογίες για την ποίηση της Αντίστασης - πρέπει να παραμείνει «σύντροφος»
και «δάσκαλος» των νέων γενιών.
«Όταν βλέπω να γίνεται δίπλα μου μια αδικία, πονάω κι αισθάνομαι την
ανάγκη να μιλήσω γι' αυτήν. Μόνο γι' αυτό γράφω. Για να καταγγείλω την αδικία», τόνιζε η Ε. Αλεξίου.
Ένιωθε τη στράτευσή της συνυφασμένη με τη ζωή της: «Αγαπώ τη ζωή γιατί είμαι
στο Κόμμα». Σε συνέντευξή της το 1988, είχε πει: «Ευγνωμονώ σας σπουδές, ευγνωμονώ σε, δασκαλίκι, ευγνωμονώ σε, ιδεολογία μου, ευγνωμονώ σας, διωγμοί και κυνηγητά της Αντίστασης... Γεμίσατε περιεχόμενο τη ζωή μου»...
*Αναδημοσίευση από το 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου