"... Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι το υπάρχον κοινωνικό καθεστώς γεννήθηκε από την κυρίαρχη σήμερα τάξη, την αστική τάξη. Ο τρόπος παραγωγής που ανταποκρίνεται στην αστική τάξη, και που ονομάζεται από τον καιρό του Μαρξ καπιταλιστικός τρόπος παρα-γωγής, ήταν ασυμβίβαστος με τα τοπικά και ταξικά προνόμια, καθώς και με τους αμοι- βαίους προσωπικούς δεσμούς που υπήρχαν στο φεουδαρχικό καθεστώς. Η αστική τάξη γκρέμισε το φεουδαρχικό καθεστώς και στα ερείπιά του οικοδόμησε το αστικό κοινωνικό καθεστώς, το βασίλειο του ελεύθερου ανταγωνισμού, της ελεύθερης μετακίνησης, της νομικής ισότητας για τους κατόχους εμπορευμάτων και όλων των άλλων αστικών μεγα- λείων. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής μπορούσε τώρα να αναπτυχθεί ελεύθερα.
Από τη στιγμή που ο ατμός και τα καινούργια μηχανικά μέσα μεταμόρφωσαν την παλιά μανιφακτούρα σε μεγάλη βιομηχανία, οι παραγωγικές σχέσεις που δημιουργήθηκαν με
την καθοδήγηση της αστικής τάξης αναπτύχθηκαν με ταχύτητα και σε κλίμακα ανήκουσ-
τες μέχρι τότε. Όπως, όμως, ακριβώς η χειροτεχνική βιοτεχνία και η βιομηχανία, που εί-
χαν αναπτυχθεί επί φεουδαρχίας, ήρθαν κάποια στιγμή σε σύγκρουση με τα συντεχνιακά φεουδαρχικά δεσμά, το ίδιο και η μεγάλης κλίμακας βιομηχανία, όσο αναπτύσσεται σε
τελειότερο βαθμό, έρχεται κι αυτή σε σύγκρουση με τους φραγμούς, μέσα στους οποίους την περιορίζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Οι νέες παραγωγικές δυνάμεις έχουν ήδη ξεπεράσει την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησής τους και η σύγκρουση αυτή ανάμεσα
στις παραγωγικές δυνάμεις και τον τρόπο παραγωγής δεν είναι καθόλου μια σύγκρουση
που γεννήθηκε στα κεφάλια των ανθρώπων, όπως λ.χ. το προπατορικό αμάρτημα και η
θεία δικαιοσύνη : βρίσκεται στα γεγονότα αντικειμενικά, έξω από μας, ανεξάρτητα από
τη θέληση και τις πράξεις των ανθρώπων, ακόμα κι εκείνων που την προκάλεσαν.
Ο σύγχρονος σοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση αυτής ακριβώς της πραγματικής σύγκρουσης, και κυρίως, η αντανάκλαση στη σκέ-
ψη εκείνης πάνω απ’όλα της τάξης που υποφέρει άμεσα από τη σύγκρουση
αυτή, της εργατικής τάξης..."
*Απόσπασμα από το έργο του Φρίντριχ Ένγκελς "Σοσιαλισμός, ουτοπικός και επισ-τημονικός" (κεφάλαιο 3)
Από τη στιγμή που ο ατμός και τα καινούργια μηχανικά μέσα μεταμόρφωσαν την παλιά μανιφακτούρα σε μεγάλη βιομηχανία, οι παραγωγικές σχέσεις που δημιουργήθηκαν με
την καθοδήγηση της αστικής τάξης αναπτύχθηκαν με ταχύτητα και σε κλίμακα ανήκουσ-
τες μέχρι τότε. Όπως, όμως, ακριβώς η χειροτεχνική βιοτεχνία και η βιομηχανία, που εί-
χαν αναπτυχθεί επί φεουδαρχίας, ήρθαν κάποια στιγμή σε σύγκρουση με τα συντεχνιακά φεουδαρχικά δεσμά, το ίδιο και η μεγάλης κλίμακας βιομηχανία, όσο αναπτύσσεται σε
τελειότερο βαθμό, έρχεται κι αυτή σε σύγκρουση με τους φραγμούς, μέσα στους οποίους την περιορίζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Οι νέες παραγωγικές δυνάμεις έχουν ήδη ξεπεράσει την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησής τους και η σύγκρουση αυτή ανάμεσα
στις παραγωγικές δυνάμεις και τον τρόπο παραγωγής δεν είναι καθόλου μια σύγκρουση
που γεννήθηκε στα κεφάλια των ανθρώπων, όπως λ.χ. το προπατορικό αμάρτημα και η
θεία δικαιοσύνη : βρίσκεται στα γεγονότα αντικειμενικά, έξω από μας, ανεξάρτητα από
τη θέληση και τις πράξεις των ανθρώπων, ακόμα κι εκείνων που την προκάλεσαν.
Ο σύγχρονος σοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση αυτής ακριβώς της πραγματικής σύγκρουσης, και κυρίως, η αντανάκλαση στη σκέ-
ψη εκείνης πάνω απ’όλα της τάξης που υποφέρει άμεσα από τη σύγκρουση
αυτή, της εργατικής τάξης..."
*Απόσπασμα από το έργο του Φρίντριχ Ένγκελς "Σοσιαλισμός, ουτοπικός και επισ-τημονικός" (κεφάλαιο 3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου