Η δική μας πρόταση...
Η δική μας πρόταση δεν αναπολεί το παρελθόν του αστικού σχολείου. Η κριτική μας
κοιτάει μπροστά. Λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις στη γνώση, τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις των επιστημών.
Γι' αυτό το λόγο, θέτουμε ευθύς εξαρχής ότι πρέπει να αντιπαλευτούν στη συνείδηση
του λαού μας τα κριτήρια που το κεφάλαιο θέτει για το αν είναι καλό ή κακό το σχο-
λείο, για την αποδοτικότητά του. Γιατί αυτά τα κριτήρια δεν αναφέρονται στις λαϊκές ανάγκες. Ανάγκες που δεν ικανοποιούνται σήμερα, παρόλο που υπάρχουν όλες οι δυ-νατότητες γι' αυτό.
Γιατί είναι δυνατότητα και κραυγαλέα αντίφαση, από τη μια να απαιτούνται με ταχύ-
τητα νέες γνώσεις και επιστημονικότητα στην εξήγηση νέων φαινομένων, και από την
άλλη να ενισχύεται η μη επιστημονική εξήγηση της ιστορικής κίνησης, εν μέρει και της φυσικής.
Γιατί είναι δυνατότητα και κραυγαλέα αντίφαση, από τη μία να πληθαίνουν οι γνώσεις
και οι πληροφορίες αλλά να απουσιάζει ένα επιστημονικό υπόβαθρο κατανόησης του κόσμου. Τέτοιο που θα δίνει τη δυνατότητα στον νέο, να μπορεί ουσιαστικά να διαχει-
ρίζεται τον όγκο των πληροφοριών που παρουσιάζονται μπροστά του.
Είναι απαίτηση των καιρών :
-- Να καταπολεμηθεί ο σύγχρονος σκοταδισμός που συνυπάρχει με την πολ-λαπλότητα της πληροφόρησης, που όμως δεν είναι γνώση.
-- Να μπορούν οι μαθητές να κατανοούν ότι ο φυσικός κόσμος είναι άπειρος
και αιώνιος, χωρίς αρχή και δημιουργό.
-- Να μπορούν οι μαθητές να ξεχωρίζουν μέσα από τον καταιγισμό των ορισ-
μών, των τύπων και των κανόνων, ότι αυτοί είναι οι απαντήσεις που έδωσε η επιστήμη σε πρακτικά προβλήματα που είχαν να κάνουν με την εξέλιξη των κοινωνιών, τις ανάγκες της παραγωγής.
-- Να αποκτά ο μαθητής σταδιακά γνώση για το ρόλο της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου, της σημασίας της πάλης των τάξεων στην εξέλιξη
και την αλλαγή των κοινωνικο-οικονομικών σχηματισμών.
-- Να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να προσεγγίσουν όλο τον πλούτο
του πολιτισμού της ανθρωπότητας που μέσω της γλώσσας έρχεται στο λαό.
Να αναδεικνύεται η γλώσσα ως ιστορικός, ζωντανός οργανισμός, ως μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και κυρίως ως όργανο σκέψης και συνειδητής επίδρασης στον κόσμο. Κόντρα στην τυπολατρία, στην αποσπασματική
αναφορά σε κείμενα, στη διδασκαλία με όρους εκμάθησης ξένης γλώσσας,
με όρους τουρισμού.
-- Ακόμα και από τις πιο μικρές ηλικίες να χτίζονται οι προϋποθέσεις ώστε
απ' όλα τα μαθήματα να ξεπροβάλλει η πίστη στη δυνατότητα του ανθρώ-
που να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Να κατανοούν τα παιδιά την
κίνηση ως τρόπο ύπαρξης της ύλης, φυσικά με τον πιο απλό τρόπο.
Να προκαλούμε τη σκέψη των μαθητών, να οδηγούμε σε καταστάσεις προβληματισμού, να ταρακουνάμε συνειδήσεις και έτοιμες «αλήθειες».
Το δικό μας σχολείο...
Η πρώτη διαπαιδαγωγητική πράξη του σχολείου απορρέει από το γεγονός ότι το σχο-
λείο αυτό, όπως κάθε σχολείο σε όλες τις κοινωνίες, δεν είναι αποκομμένο από την
πολιτική, δεν στέκεται στον αέρα. Το σχολείο αυτό γράφει στις σημαίες του «ένας
για όλους κι όλοι για έναν», γιατί αυτή ακριβώς είναι η σημαία της νέας κοινωνίας.
Αυτή είναι η ειδική του συμβολή στην ανάπτυξη των νέων κοινωνικών σχέσεων.
Αντιπαλεύει τον ατομισμό στην πράξη, οργανώνει έτσι τη ζωή των μαθητών, ώστε να προωθείται καθημερινά η συλλογικότητα, η καταξίωση της συλλογικής εργασίας.
Στόχος του σχολείου είναι η ισόρροπη καλλιέργεια όλων των πλευρών της προσωπι-
κότητας, της νόησης, του συναισθήματος και της βούλησης.
Το σχολείο του σοσιαλισμού έχει κάθε συμφέρον να αναπτύξει την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο, σε όλες τις κατευθύνσεις. Γι' αυτό το λόγο, η
πρότασή μας αναδεικνύει την ανωτερότητά της και σήμερα, αν κάποιος τη συγκρί-
νει με το καταθλιπτικό αστικό σχολείο.
Το δικό μας σχολείο δεν εξορίζει τη Φυσική και την Αισθητική Αγωγή, σαν δευτε-
ρεύοντα μαθήματα, αποκλειστικά για εκτόνωση. Δουλεύει μαζί με τη νόηση και το συναίσθημα. Ξεμπερδεύει μια και καλή με απόψεις όπως: «Γιατί να κάνεις χορό αν
δεν πρόκειται να γίνεις χορευτής; Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρό-
κειται ποτέ να γίνεις καλλιτέχνης, γιατί να γυμναστείς, αφού δεν έχεις ταλέντο ή
δεν θα προχωρήσεις σε πρωταθλητισμό;»
Το σχολείο αυτό, της θεωρίας και της πράξης, της ανάπτυξης και της καλλιέργειας
όλων των ενδιαφερόντων του ανθρώπου, απαντά λοιπόν ότι τα παιδιά έχουν χέρια
για να γράφουν, αλλά και για να ζωγραφίσουν, να κάνουν γλυπτική, για να τα λε-
ρώσουν με χώματα, να χτίσουν, να ασχοληθούν με απλές και σύγχρονες μηχανές.
Έχουν στόμα για να λένε το μάθημα, αλλά και για τραγουδάνε, να παίζουν θέατρο.
Και απαντά έτσι, για έναν λόγο: Γιατί με όποια επαγγέλματα κι αν ασχοληθεί ο
άνθρωπος στην πορεία της ζωής του και μέσα από αυτά να συμβάλει στον πλούτο
της νέας αυτής κοινωνίας, πρέπει να έχει μια ειδικότητα: «Άνθρωπος».
*Αποσπάσματα από ομιλία του Κυριάκου Ιωαννίδη, υπεύθυνου του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Η δική μας πρόταση δεν αναπολεί το παρελθόν του αστικού σχολείου. Η κριτική μας
κοιτάει μπροστά. Λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις στη γνώση, τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις των επιστημών.
Γι' αυτό το λόγο, θέτουμε ευθύς εξαρχής ότι πρέπει να αντιπαλευτούν στη συνείδηση
του λαού μας τα κριτήρια που το κεφάλαιο θέτει για το αν είναι καλό ή κακό το σχο-
λείο, για την αποδοτικότητά του. Γιατί αυτά τα κριτήρια δεν αναφέρονται στις λαϊκές ανάγκες. Ανάγκες που δεν ικανοποιούνται σήμερα, παρόλο που υπάρχουν όλες οι δυ-νατότητες γι' αυτό.
Γιατί είναι δυνατότητα και κραυγαλέα αντίφαση, από τη μια να απαιτούνται με ταχύ-
τητα νέες γνώσεις και επιστημονικότητα στην εξήγηση νέων φαινομένων, και από την
άλλη να ενισχύεται η μη επιστημονική εξήγηση της ιστορικής κίνησης, εν μέρει και της φυσικής.
Γιατί είναι δυνατότητα και κραυγαλέα αντίφαση, από τη μία να πληθαίνουν οι γνώσεις
και οι πληροφορίες αλλά να απουσιάζει ένα επιστημονικό υπόβαθρο κατανόησης του κόσμου. Τέτοιο που θα δίνει τη δυνατότητα στον νέο, να μπορεί ουσιαστικά να διαχει-
ρίζεται τον όγκο των πληροφοριών που παρουσιάζονται μπροστά του.
Είναι απαίτηση των καιρών :
-- Να καταπολεμηθεί ο σύγχρονος σκοταδισμός που συνυπάρχει με την πολ-λαπλότητα της πληροφόρησης, που όμως δεν είναι γνώση.
-- Να μπορούν οι μαθητές να κατανοούν ότι ο φυσικός κόσμος είναι άπειρος
και αιώνιος, χωρίς αρχή και δημιουργό.
-- Να μπορούν οι μαθητές να ξεχωρίζουν μέσα από τον καταιγισμό των ορισ-
μών, των τύπων και των κανόνων, ότι αυτοί είναι οι απαντήσεις που έδωσε η επιστήμη σε πρακτικά προβλήματα που είχαν να κάνουν με την εξέλιξη των κοινωνιών, τις ανάγκες της παραγωγής.
-- Να αποκτά ο μαθητής σταδιακά γνώση για το ρόλο της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου, της σημασίας της πάλης των τάξεων στην εξέλιξη
και την αλλαγή των κοινωνικο-οικονομικών σχηματισμών.
-- Να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να προσεγγίσουν όλο τον πλούτο
του πολιτισμού της ανθρωπότητας που μέσω της γλώσσας έρχεται στο λαό.
Να αναδεικνύεται η γλώσσα ως ιστορικός, ζωντανός οργανισμός, ως μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και κυρίως ως όργανο σκέψης και συνειδητής επίδρασης στον κόσμο. Κόντρα στην τυπολατρία, στην αποσπασματική
αναφορά σε κείμενα, στη διδασκαλία με όρους εκμάθησης ξένης γλώσσας,
με όρους τουρισμού.
-- Ακόμα και από τις πιο μικρές ηλικίες να χτίζονται οι προϋποθέσεις ώστε
απ' όλα τα μαθήματα να ξεπροβάλλει η πίστη στη δυνατότητα του ανθρώ-
που να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Να κατανοούν τα παιδιά την
κίνηση ως τρόπο ύπαρξης της ύλης, φυσικά με τον πιο απλό τρόπο.
Να προκαλούμε τη σκέψη των μαθητών, να οδηγούμε σε καταστάσεις προβληματισμού, να ταρακουνάμε συνειδήσεις και έτοιμες «αλήθειες».
Το δικό μας σχολείο...
Η πρώτη διαπαιδαγωγητική πράξη του σχολείου απορρέει από το γεγονός ότι το σχο-
λείο αυτό, όπως κάθε σχολείο σε όλες τις κοινωνίες, δεν είναι αποκομμένο από την
πολιτική, δεν στέκεται στον αέρα. Το σχολείο αυτό γράφει στις σημαίες του «ένας
για όλους κι όλοι για έναν», γιατί αυτή ακριβώς είναι η σημαία της νέας κοινωνίας.
Αυτή είναι η ειδική του συμβολή στην ανάπτυξη των νέων κοινωνικών σχέσεων.
Αντιπαλεύει τον ατομισμό στην πράξη, οργανώνει έτσι τη ζωή των μαθητών, ώστε να προωθείται καθημερινά η συλλογικότητα, η καταξίωση της συλλογικής εργασίας.
Στόχος του σχολείου είναι η ισόρροπη καλλιέργεια όλων των πλευρών της προσωπι-
κότητας, της νόησης, του συναισθήματος και της βούλησης.
Το σχολείο του σοσιαλισμού έχει κάθε συμφέρον να αναπτύξει την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο, σε όλες τις κατευθύνσεις. Γι' αυτό το λόγο, η
πρότασή μας αναδεικνύει την ανωτερότητά της και σήμερα, αν κάποιος τη συγκρί-
νει με το καταθλιπτικό αστικό σχολείο.
Το δικό μας σχολείο δεν εξορίζει τη Φυσική και την Αισθητική Αγωγή, σαν δευτε-
ρεύοντα μαθήματα, αποκλειστικά για εκτόνωση. Δουλεύει μαζί με τη νόηση και το συναίσθημα. Ξεμπερδεύει μια και καλή με απόψεις όπως: «Γιατί να κάνεις χορό αν
δεν πρόκειται να γίνεις χορευτής; Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρό-
κειται ποτέ να γίνεις καλλιτέχνης, γιατί να γυμναστείς, αφού δεν έχεις ταλέντο ή
δεν θα προχωρήσεις σε πρωταθλητισμό;»
Το σχολείο αυτό, της θεωρίας και της πράξης, της ανάπτυξης και της καλλιέργειας
όλων των ενδιαφερόντων του ανθρώπου, απαντά λοιπόν ότι τα παιδιά έχουν χέρια
για να γράφουν, αλλά και για να ζωγραφίσουν, να κάνουν γλυπτική, για να τα λε-
ρώσουν με χώματα, να χτίσουν, να ασχοληθούν με απλές και σύγχρονες μηχανές.
Έχουν στόμα για να λένε το μάθημα, αλλά και για τραγουδάνε, να παίζουν θέατρο.
Και απαντά έτσι, για έναν λόγο: Γιατί με όποια επαγγέλματα κι αν ασχοληθεί ο
άνθρωπος στην πορεία της ζωής του και μέσα από αυτά να συμβάλει στον πλούτο
της νέας αυτής κοινωνίας, πρέπει να έχει μια ειδικότητα: «Άνθρωπος».
*Αποσπάσματα από ομιλία του Κυριάκου Ιωαννίδη, υπεύθυνου του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου