"... Στην πρωτόγονη κοινωνία, όταν οι άνθρωποι ζούσαν κατά μικρά γένη, βρίσκονταν
ακόμη στις πιο χαμηλές βαθμίδες της εξέλιξης, σε κατάσταση σχεδόν αγριότητας· στην
εποχή που απέχει αρκετές χιλιετηρίδες από τη σημερινή πολιτισμένη ανθρωπότητα,
στον καιρό εκείνο δεν βλέπουμε ακόμη σημάδια ύπαρξης κράτους. Βλέπουμε την κυ-
ριαρχία των εθίμων, βλέπουμε το κύρος, το σεβασμό, την εξουσία που απολάμβαναν
οι πρεσβύτεροι του γένους, βλέπουμε πως την εξουσία αυτή την αναγνώριζαν κάποτε
και σε γυναίκες -η θέση της γυναίκας τότε δεν έμοιαζε με τη σημερινή χωρίς δικαιώματα,
καταπιεζόμενη θέση της- πουθενά όμως δεν βλέπουμε ειδική κατηγορία ανθρώπων που
ξεχωρίζουν για να κυβερνούν τους άλλους και για το συμφέρον και το σκοπό της διοίκη-
σης συστηματικά και μόνιμα να έχουν στη διάθεσή τους ένα ορισμένο μηχανισμό εξα-
ναγκασμού, ένα μηχανισμό βίας, καθώς είναι σήμερα, όπως καταλαβαίνετε όλοι σας,
τα ένοπλα τμήματα του στρατού, οι φύλακες και τα άλλα μέσα υποταγής της ξένης θέλη-
σης στη βία, αυτό που αποτελεί την ουσία του κράτους.
Αν παραμερίσουμε τις λεγόμενες θρησκευτικές διδασκαλίες, τις σοφιστείες, τις φιλοσο-
φικές θεωρίες, τις διάφορες γνώμες που διατυπώνουν οι αστοί επιστήμονες και ψάξουμε
να βρούμε την πραγματική ουσία του ζητήματος, θα δούμε ότι το κράτος καταλήγει ακ-
ριβώς σ’ ένα τέτοιο μηχανισμό διοίκησης, που ξεχωρίζει από την ανθρώπινη κοινωνία.
Όταν εμφανίζεται μια τέτοια ειδική ομάδα ανθρώπων, που ασχολείται μόνο με το ζήτημα
της διοίκησης και για τη διοίκηση χρειάζεται ένα ειδικό μηχανισμό εξαναγκασμού,
υποταγής της ξένης θέλησης στη βία - φυλακές, ειδικά τμήματα ανθρώπων, στρατό κτλ,
τότε εμφανίζεται το κράτος.
Υπήρξε όμως ένας καιρός που κράτος δεν υπήρχε, όταν οι κοινοί δεσμοί, η ίδια η κοινω-
νία, η πειθαρχία, οι κανόνες εργασίας κρατιόνταν με τη δύναμη των εθίμων, των παρα-
δόσεων, με το κύρος ή το σεβασμό που απολάμβαναν οι πρεσβύτεροι του γένους είτε
οι γυναίκες, εκείνο τον καιρό συχνά οι γυναίκες δεν είχαν μόνο ισότιμη θέση με τους
άντρες, αλλά πολλές φορές μάλιστα ανώτερη, και όταν δεν υπήρχε ειδική κατηγορία
ανθρώπων-ειδικών για να διοικούν. Η ιστορία δείχνει πως το κράτος, σαν ειδικός
μηχανισμός εξαναγκασμού ανθρώπων, εμφανίστηκε μόνο εκεί και τότε, όπου και όταν
παρουσιαζόταν ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις - δηλαδή ο χωρισμός της κοινωνίας
σε τέτοιες ομάδες ανθρώπων που μπορούν μόνιμα να ιδιοποιούνται την εργασία των άλ-
λων, όπου η μια εκμεταλλεύεται την άλλη..."
*Απόσπασμα από διάλεξη του Β.Ι.Λένιν στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ, στις 11 Ιούλη 1919.
ακόμη στις πιο χαμηλές βαθμίδες της εξέλιξης, σε κατάσταση σχεδόν αγριότητας· στην
εποχή που απέχει αρκετές χιλιετηρίδες από τη σημερινή πολιτισμένη ανθρωπότητα,
στον καιρό εκείνο δεν βλέπουμε ακόμη σημάδια ύπαρξης κράτους. Βλέπουμε την κυ-
ριαρχία των εθίμων, βλέπουμε το κύρος, το σεβασμό, την εξουσία που απολάμβαναν
οι πρεσβύτεροι του γένους, βλέπουμε πως την εξουσία αυτή την αναγνώριζαν κάποτε
και σε γυναίκες -η θέση της γυναίκας τότε δεν έμοιαζε με τη σημερινή χωρίς δικαιώματα,
καταπιεζόμενη θέση της- πουθενά όμως δεν βλέπουμε ειδική κατηγορία ανθρώπων που
ξεχωρίζουν για να κυβερνούν τους άλλους και για το συμφέρον και το σκοπό της διοίκη-
σης συστηματικά και μόνιμα να έχουν στη διάθεσή τους ένα ορισμένο μηχανισμό εξα-
ναγκασμού, ένα μηχανισμό βίας, καθώς είναι σήμερα, όπως καταλαβαίνετε όλοι σας,
τα ένοπλα τμήματα του στρατού, οι φύλακες και τα άλλα μέσα υποταγής της ξένης θέλη-
σης στη βία, αυτό που αποτελεί την ουσία του κράτους.
Αν παραμερίσουμε τις λεγόμενες θρησκευτικές διδασκαλίες, τις σοφιστείες, τις φιλοσο-
φικές θεωρίες, τις διάφορες γνώμες που διατυπώνουν οι αστοί επιστήμονες και ψάξουμε
να βρούμε την πραγματική ουσία του ζητήματος, θα δούμε ότι το κράτος καταλήγει ακ-
ριβώς σ’ ένα τέτοιο μηχανισμό διοίκησης, που ξεχωρίζει από την ανθρώπινη κοινωνία.
Όταν εμφανίζεται μια τέτοια ειδική ομάδα ανθρώπων, που ασχολείται μόνο με το ζήτημα
της διοίκησης και για τη διοίκηση χρειάζεται ένα ειδικό μηχανισμό εξαναγκασμού,
υποταγής της ξένης θέλησης στη βία - φυλακές, ειδικά τμήματα ανθρώπων, στρατό κτλ,
τότε εμφανίζεται το κράτος.
Υπήρξε όμως ένας καιρός που κράτος δεν υπήρχε, όταν οι κοινοί δεσμοί, η ίδια η κοινω-
νία, η πειθαρχία, οι κανόνες εργασίας κρατιόνταν με τη δύναμη των εθίμων, των παρα-
δόσεων, με το κύρος ή το σεβασμό που απολάμβαναν οι πρεσβύτεροι του γένους είτε
οι γυναίκες, εκείνο τον καιρό συχνά οι γυναίκες δεν είχαν μόνο ισότιμη θέση με τους
άντρες, αλλά πολλές φορές μάλιστα ανώτερη, και όταν δεν υπήρχε ειδική κατηγορία
ανθρώπων-ειδικών για να διοικούν. Η ιστορία δείχνει πως το κράτος, σαν ειδικός
μηχανισμός εξαναγκασμού ανθρώπων, εμφανίστηκε μόνο εκεί και τότε, όπου και όταν
παρουσιαζόταν ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις - δηλαδή ο χωρισμός της κοινωνίας
σε τέτοιες ομάδες ανθρώπων που μπορούν μόνιμα να ιδιοποιούνται την εργασία των άλ-
λων, όπου η μια εκμεταλλεύεται την άλλη..."
*Απόσπασμα από διάλεξη του Β.Ι.Λένιν στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ, στις 11 Ιούλη 1919.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου