"... Ερχόµαστε λοιπόν έτσι στο ζήτηµα της επιστηµονικής διαφοράς µεταξύ Σοσιαλισµού
και Κοµµουνισµού, το οποίο έθιξε ο Ένγκελς στην κρίση του που αναφέραµε παραπάνω
για την ανακρίβεια του ονόµατος «σοσιαλδηµοκράτης». Η πολιτική διαφορά µεταξύ της πρώτης ή κατώτερης και τής ανώτερης φάσης του κοµουνισµού θα γίνει κάποτε πολύ µεγάλη, θα ήταν όµως αστείο να επιµείνουµε σ’ αυτό από τώρα, µέσα στο καπιταλιστικό σύστηµα, και µόνο ίσως µερικοί αναρχικοί θα µπορούσαν να του αποδώσουν πρωτεύουσα σηµασίά –αν εννοείται υπάρχουν ακόµη άνθρωποι µεταξύ των αναρχικών που δεν διδάχ-θηκαν τίποτε από την «είδους Πλεχάνωφ» µεταµόρφωση των Κροπότκιν, των Γκράβ, των Κορνελίσσεν και άλλων «αστέρων» του αναρχισµού προς τον Σοσιαλσωβινισµό ή προς τον αναρχο-εσχατισµό, όπως οµολόγησε ένας από τους λίγους αναρχικούς που διατηρούν ακό-
µη την τιµή τους (ο Γκαίυ).
Η επιστηµονική όµως διαφορά µεταξύ σοσιαλισµού και κοµµουνισµού είναι φανερή. Αυτό που γενικά ονοµάζεται σοσιαλισµός χαρακτηρίζεται από τον
Μαρξ ως η πρώτη ή κατώτερη φάση τής κοµµουνιστικής κοινωνίας.
Και αφού τα µέσα της παραγωγής γίνονται δηµόσια ιδιοκτησία, η λέξη κοµµουνισµός µπο-
ρεί να εφαρµοσθεί και εδώ, αρκεί να µην ξεχνούµε ότι δεν υπάρχει ακόµα τέλειος κοµµου-νισµός. Η µεγάλη σηµασία της εξήγησης του Μαρξ είναι ότι και σ’ αυτό το ζήτηµα εφαρµό-ζει την υλιστική διαλεκτική µέθοδο, την θεωρία της εξέλιξης, εξετάζοντας τον κοµµουνισµό σαν κάτι που προκύπτει από τον καπιταλισµό.
Αντί των τεχνητών και σχολαστικών ορισµών και των µάταιων αναζητήσεων της σηµασίας
των λέξεων («τι είναι σοσιαλισµός», «τι είναι κοµµουνισµός») ο Μαρξ αναλύει τι πρέπει να
ονοµάζονται στάδια στην οικονοµική ανάπτυξη του κοµµουνισµού.
Στην πρώτη του φάση ή στο πρώτο στάδιο ο Κοµµουνισµός δεν µπορεί ακόµη
να είναι οικονοµικώς ώριµος και τελείως απαλλαγµένος από κάθε παράδοση
και επίδραση του καπιταλισµού. Βλέπουµε λοιπόν το ενδιαφέρον φαινόµενο ότι η πρώτη φάση του κοµµουνι-σµού διατηρεί «τον στενό ορίζοντα του αστικού νόµου».
Ο αστικός νόµος, στην διανοµή των ειδών της κατανάλωσης προϋποθέτει µοιραία το κεφα- λαιοκρατικό κράτος, γιατί ο νόµος δεν είναι τίποτε, χωρίς µια οργάνωση εκβιασµού του λαού για να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Κατά συνέπεια, για ορισµένο καιρό όχι µόνο ο αστικός νόµος αλλά ακόµη και το κεφαλαιοκρατικό κράτος θα διατηρούνται υπό τον κοµµουνισµό, χωρίς την κεφαλαιοκρατική τάξη. Αυτό µπορεί να φανεί ως παραδοξολογία και λογοπαίγ-
νιο, όπως κατηγορούν τον Μαρξισµό οι άνθρωποι που δεν θέλουν να µελετήσουν τις εξαι-ρετικά βαθιές διδασκαλίες του. Πραγµατικά όµως το Παλιό που επιζεί µέσα στο
Νέο, βρίσκεται αντιµέτωπο σε κάθε βήµα της ζωής, τόσο στη Φύση όσο και
στην Κοινωνία.
∆εν είναι µόνο ο ευσεβής πόθος του Μαρξ που αφήνει ένα λείψανο αστικού νόµου µέσα στον κοµµουνισµό. Αυτός απλώς έδειξε τι είναι οικονοµικώς και πολιτικώς αναπόφευκτο
σε µια κοινωνία που προκύπτει από τα σπλάχνα του καπιταλισµού..."
*Απόσπασμα από το έργο του Β.Ι.Λένιν "Κράτος και επανάσταση" (Κεφάλαιο 4, παράγ-ραφος 4)
και Κοµµουνισµού, το οποίο έθιξε ο Ένγκελς στην κρίση του που αναφέραµε παραπάνω
για την ανακρίβεια του ονόµατος «σοσιαλδηµοκράτης». Η πολιτική διαφορά µεταξύ της πρώτης ή κατώτερης και τής ανώτερης φάσης του κοµουνισµού θα γίνει κάποτε πολύ µεγάλη, θα ήταν όµως αστείο να επιµείνουµε σ’ αυτό από τώρα, µέσα στο καπιταλιστικό σύστηµα, και µόνο ίσως µερικοί αναρχικοί θα µπορούσαν να του αποδώσουν πρωτεύουσα σηµασίά –αν εννοείται υπάρχουν ακόµη άνθρωποι µεταξύ των αναρχικών που δεν διδάχ-θηκαν τίποτε από την «είδους Πλεχάνωφ» µεταµόρφωση των Κροπότκιν, των Γκράβ, των Κορνελίσσεν και άλλων «αστέρων» του αναρχισµού προς τον Σοσιαλσωβινισµό ή προς τον αναρχο-εσχατισµό, όπως οµολόγησε ένας από τους λίγους αναρχικούς που διατηρούν ακό-
µη την τιµή τους (ο Γκαίυ).
Η επιστηµονική όµως διαφορά µεταξύ σοσιαλισµού και κοµµουνισµού είναι φανερή. Αυτό που γενικά ονοµάζεται σοσιαλισµός χαρακτηρίζεται από τον
Μαρξ ως η πρώτη ή κατώτερη φάση τής κοµµουνιστικής κοινωνίας.
Και αφού τα µέσα της παραγωγής γίνονται δηµόσια ιδιοκτησία, η λέξη κοµµουνισµός µπο-
ρεί να εφαρµοσθεί και εδώ, αρκεί να µην ξεχνούµε ότι δεν υπάρχει ακόµα τέλειος κοµµου-νισµός. Η µεγάλη σηµασία της εξήγησης του Μαρξ είναι ότι και σ’ αυτό το ζήτηµα εφαρµό-ζει την υλιστική διαλεκτική µέθοδο, την θεωρία της εξέλιξης, εξετάζοντας τον κοµµουνισµό σαν κάτι που προκύπτει από τον καπιταλισµό.
Αντί των τεχνητών και σχολαστικών ορισµών και των µάταιων αναζητήσεων της σηµασίας
των λέξεων («τι είναι σοσιαλισµός», «τι είναι κοµµουνισµός») ο Μαρξ αναλύει τι πρέπει να
ονοµάζονται στάδια στην οικονοµική ανάπτυξη του κοµµουνισµού.
Στην πρώτη του φάση ή στο πρώτο στάδιο ο Κοµµουνισµός δεν µπορεί ακόµη
να είναι οικονοµικώς ώριµος και τελείως απαλλαγµένος από κάθε παράδοση
και επίδραση του καπιταλισµού. Βλέπουµε λοιπόν το ενδιαφέρον φαινόµενο ότι η πρώτη φάση του κοµµουνι-σµού διατηρεί «τον στενό ορίζοντα του αστικού νόµου».
Ο αστικός νόµος, στην διανοµή των ειδών της κατανάλωσης προϋποθέτει µοιραία το κεφα- λαιοκρατικό κράτος, γιατί ο νόµος δεν είναι τίποτε, χωρίς µια οργάνωση εκβιασµού του λαού για να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Κατά συνέπεια, για ορισµένο καιρό όχι µόνο ο αστικός νόµος αλλά ακόµη και το κεφαλαιοκρατικό κράτος θα διατηρούνται υπό τον κοµµουνισµό, χωρίς την κεφαλαιοκρατική τάξη. Αυτό µπορεί να φανεί ως παραδοξολογία και λογοπαίγ-
νιο, όπως κατηγορούν τον Μαρξισµό οι άνθρωποι που δεν θέλουν να µελετήσουν τις εξαι-ρετικά βαθιές διδασκαλίες του. Πραγµατικά όµως το Παλιό που επιζεί µέσα στο
Νέο, βρίσκεται αντιµέτωπο σε κάθε βήµα της ζωής, τόσο στη Φύση όσο και
στην Κοινωνία.
∆εν είναι µόνο ο ευσεβής πόθος του Μαρξ που αφήνει ένα λείψανο αστικού νόµου µέσα στον κοµµουνισµό. Αυτός απλώς έδειξε τι είναι οικονοµικώς και πολιτικώς αναπόφευκτο
σε µια κοινωνία που προκύπτει από τα σπλάχνα του καπιταλισµού..."
*Απόσπασμα από το έργο του Β.Ι.Λένιν "Κράτος και επανάσταση" (Κεφάλαιο 4, παράγ-ραφος 4)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου